بیوگرافی • پیشرو رسانه ها، بسیار بالاتر از هر میانگین

آدریانو سلنتانو در میلان در شماره 14 افسانه ای "از طریق گلوک" در 6 ژانویه 1938، از پدر و مادر آپولیایی که به شمال نقل مکان کردند، به دنیا آمد. برای کار؛ آدریانو دوران کودکی و نوجوانی خود را در میلان گذراند. پس از ترک تحصیل به مشاغل مختلفی می پردازد که آخرین و محبوب ترین آنها ساعت سازی است.

او اولین کار خود را در تئاتر اسمرالدو انجام می دهد، جایی که همراه با الیو سزاری/تونی رنیس، تحت عنوان "قاعده های شاد ریتم"، یک تقلید موزیکال سرگرم کننده از زوج جری لوئیس را ارائه می دهد - دین مارتین، تا عصرها در سانتا تکلا، جایی که با قهرمان راک بوگی برونو دوسنا ملاقات می کند که او را برای شرکت در جشنواره راک اندرول دعوت می کند.

در 18 مه 1957، اولین فستیوال راک اند رول ایتالیایی در Palazzo del Ghiaccio در میلان برگزار شد. آدریانو سلنتانو با همراهی گروه موسیقی پسران راک، که شامل جورجیو گابر و انزو جاناچی است، شرکت می کند، در حالی که لوئیجی تنکو به عنوان نوازنده ساکسیفون به آلمان خواهد پیوست. تنها خواننده راک او "Adriano il Molleggiato" است، اولین و تنها خواننده در تمام اروپا. با "سلام به شما می گویم" از رقبا بهتر عمل می کند. سه روز بعد او اولین قرارداد خود را با شرکت ضبط میلانی Saar (برچسب موسیقی) امضا کرد که برای اولین بار با ضبط "Rip It Up"، "Jaihouse Rock" و "Tutti Frutti" اولین کار خود را انجام داد.

در سال 1958 در دومین مسابقه شرکت کردجشنواره راک اند رول که به مدت یک هفته ادامه دارد. برای اولین بار در یک فیلم ظاهر می شود: "دیوانه".

13 ژوئیه 1959 روز جشنواره آنکونا بود، جایی که او با "بوسه تو مانند سنگ است" برنده شد و مقام دوم را نیز کسب کرد. بلافاصله پس از آن، این آهنگ به رتبه اول در جدول فروش صعود کرد و باعث شد که شهرت آدریانو سلنتانو در سراسر ایتالیا منفجر شود. از این به بعد، سالی وجود نخواهد داشت که آدریانو یک یا چند 45 در رتبه های اول جدول فروش نداشته باشد. از همان سال فیلم‌های «پسران جوک‌باکس» و «جوک‌باکس، فریادهای عشق» هستند.

در سال 1960 سلنتانو در یک سکانس مهم از "دولچه ویتا" فدریکو فلینی ظاهر می شود، که پس از دیدن اجرای زنده او در حالی که "ردی تدی" را می خواند، او را به هر قیمتی می خواهد. در همان سال او همچنین در فیلم های "Howlers on the stand"، "بیا جانی بیا!" و "Sanremo چالش بزرگ".

سال بعد آدریانو برای خدمت سربازی ترک می‌کند، اما همچنان موفق می‌شود در اولین جشنواره سان‌رمو خود با "Ventiquattromila baci" به همراه تونی کوچک شرکت کند. او برنده نمی شود: او رتبه دوم را دارد، اما آلبوم او با بیش از یک میلیون نسخه پرفروش ترین آلبوم خواهد بود و رتبه اول جدیدی را در رتبه بندی کسب می کند. این واقعیت که او با «پشت» به مردم خود را در جشنواره معرفی کرد، شور و هیجانی ایجاد کرد: بحث حتی از سالن های سالن منتقل شد.ایتالیایی ها در مجلس نمایندگان که یک سوال پارلمانی به آنها اختصاص داده شده است.

در سال 1961 او زارلند را ترک کرد و "کلن سلنتانو" را تأسیس کرد، اولین تجربه یک هنرمند ایتالیایی که خودش تولید کند و همچنین خوانندگان و نوازندگان جوان را تولید کند. The Clan مورد نادری از آرمان شهر تحقق یافته است: بنیانگذار مکانی را تصور می کند که در آن گروهی از دوستان " در حین بازی کار می کنند و در حین کار بازی می کنند ". The Clan بلافاصله تبدیل به یک واقعیت ضبط و "سفارشی" می شود و تصمیم می گیرد در بین مستقل ها مستقل بماند. این تنها برند 36 ساله ای است که کاملا ایتالیایی باقی مانده است. این یک انتخاب بسیار بدیع است که مدل آن را باید در قبیله سیناترا یافت، که هیچ خواننده ایتالیایی قبل از آدریانو جرات فکر کردن به آن را نداشت و به لطف آن راه را برای دیگران هموار می کند (فقط به "Numero Uno" یا Mogol-Battisti فکر کنید. "PDU توسط مینا). The Clan در طول سال ها خوانندگان و نویسندگان موفق بسیاری را راه اندازی خواهد کرد.

"Stay away from me" (1962) اولین آلبوم Clan است: Cantagiro را برنده شد و به صدر جدول رسید و از رکورد فروش 1,300,000 نسخه فراتر رفت. در 10 اکتبر، "Pregherò" منتشر می شود، یکی دیگر از موفقیت های بزرگ آدریانو سلنتانو، نسخه ایتالیایی "Stand by me" ساخته بن ای کینگ. اندکی بعد «متشکرم، لطفاً ببخشید» و «Il tangaccio» منتشر شد. هر ناشر/توزیع کننده رکورد The Clan را به چالش می کشد، اما Celentano این کار را نکرده استهرگز نخواستم سهام کلن را به هیچ شرکت ضبط یا چند ملیتی دیگری بفروشم.

در سال 1963 آدریانو بار دیگر با "شنبه غمگین" در صدر جدول تک آهنگ ها قرار گرفت. او در فیلم "راهب مونزا" به همراه توتو بازی کرد و در "Uno Strano Tipo" که در آن با کلودیا موری آشنا شد و یک سال بعد با او ازدواج کرد.

در سال 1966 او به جشنواره سان رمو بازگشت، جایی که نقطه عطف تعیین کننده ای ایجاد شد: برای اولین بار سلنتانو (یک تازگی مطلق در اروپا، که هرگز در مورد آلودگی نشنیده بود) قطعه ای با محتوای زیست محیطی را پیشنهاد کرد. آهنگ معروف "پسر از طریق گلوک" است که در اولین شنیدن حذف شد. فروش این آهنگ از یک و نیم میلیون نسخه فراتر خواهد رفت و مانند معدود ترانه های موسیقی پاپ وارد آگاهی جمعی کشور و خارج از کشور خواهد شد. به بیش از 18 زبان ترجمه خواهد شد و به آلبومی با همین عنوان که به همراه گروه معروف «آی ریبلی» با تنظیم و کارگردانی دتو ماریانو ساخته شده، ختم خواهد شد.

در پاییز، "Mondo in mi 7a" را راه‌اندازی می‌کند، موفقیت بزرگ دیگری که در آن موضوعاتی مانند انرژی هسته‌ای، مواد مخدر، فساد، شکار، زیست‌محیطی برای اولین بار مورد بحث قرار می‌گیرند، و بار دیگر پیش‌بینی می‌کنند که امروز بیشتر از همیشه

او به همراه کلودیا موری "زیباترین زوج جهان" را که با نویسنده بزرگی به نام پائولو کونته نوشته شده بود، ضبط کرد، که بعدها می گفت هر بار که آهنگسازی می کند.به صدای آدریانو فکر کنید، " زیباترین در اروپا ".

در 15 ژوئیه 1968، دخترش روزلیندا به دنیا آمد. آدریانو با "Canzone" به همراه میلوا به جشنواره Sanremo بازگشت. سوم می آید اما آهنگ در رژه هیت اول است. اما سال 1968 بیش از همه سال "Azzurro" بود، یکی دیگر از آهنگ های تاریخی در صحنه موسیقی ایتالیا که توسط پائولو کونته نوشته شد. دور 45، که به عنوان طرف B دارای "نوازش در مشت" است، برای مدت طولانی در رتبه اول در رتبه بندی رکورد ایستاده است. در موج موفقیت، دور 33 "Azzurro / Una caretza in un punch" نیز منتشر می شود. به نام پیترو گرمی اولین حضور خود در سینمای مولف را با «سرافینو» انجام داد. در جشنواره های برلین و مسکو برنده می شود. آلمانی ها، شوروی ها، فرانسوی ها و اروپایی ها عموماً دیوانه آدریانو سلنتانو هستند.

با کلودیا موری در جشنواره سان رمو در سال 1970 شرکت می کند: این زوج با "Chi non lavoro non fa l'amore" برنده می شوند، آهنگی که به طعنه از پاییز گرم الهام گرفته شده است. برخی از این آهنگ به عنوان سرود ضد ضربه تعبیر می کنند.

در سال 1972 "Prisencolinensinanciusol" منتشر شد، اولین رپ واقعی جهان: آمریکایی ها فقط ده سال بعد این نوع زبان موسیقی را کشف کردند. بار دیگر آدریانو ثابت کرد که یک پیشرو است. فیلم «سفید، قرمز و...» با بازی سوفیا لورن به کارگردانی آلبرتو لاتوادا اکران می شود. رای نمایشی دو قسمتی را با عنوان "C'è Celentano" اثر آنتونلو فالکی به او تقدیم می کند.

در سال 1973 با کلودیا موری نقش "روگانتینو" به کارگردانی سرجیو کوربوچی را بازی می کند و در "پنج روز" اثر داریو آرجنتو نقش اصلی را بر عهده دارد. سی دی "Nostalrock" برای Clan منتشر شده است که در آن آدریانو آهنگ های قدیمی مانند "Be bop a lula"، "Tutti frutti" و "Only you" را تفسیر می کند.

در سال 1974 فیلم "Yuppi Du" اکران شد که او نویسندگی، کارگردانی، تهیه کنندگی و بازی در آن را انجام داد (در کنار کلودیا موری و شارلوت رمپلینگ). آزادانه در بیان خود، فیلمی می آفریند که آدمی را برای معجزه گریه می کند. منتقدان موافقند: این یک شاهکار است! جانلوئیجی روندی می نویسد: چارلی چاپلین جدید متولد شد. جیووانی گراتزینی و همه منتقدان اروپایی از او تمجید کردند. آدریانو از "Yuppi Du" نیز موسیقی متن فیلم را ساخت و رتبه اول را هم در رده بندی 45 و هم در 33 دور به دست آورد.

از سال 1975 (با یک قسمت از "تو چه علامتی هستی؟") تا سال 1985 سلنتانو به عنوان یک بازیگر فعالیت شدیدی داشت، با حدود بیست فیلم، که بسیاری از آنها رکوردهای جهانی را ثبت کردند (دست های مخملی، این دست است، رام کردن حیله گر، دیوانه عاشق، آس، یکنوع بازی شبیه لوتو بانگو، نشانه های خاص زیبا). «دیوانه عاشق» و «رام کردن مرد زرنگ» اولین فیلم‌های تاریخ سینمای ایتالیا هستند که تعداد کلکسیون‌هایشان به بیست میلیارد می‌رسد.

آلبوم "Svalutation" منتشر شد، این یک اظهار نظر کنایه آمیز در مورد بحران اقتصادی است که ایتالیا و کل غرب را تحت تاثیر قرار داده است. به بازارها حمله کنیداروپایی ها و به مقام اول در فرانسه و آلمان می رسد، جایی که آدریانو هنوز یک بت محبوب امروزی است. شوروی سابق او را محبوب ترین هنرمند و مرد «خارجی» می داند. سپس فیلم «بلاف» ساخته سرجیو کوربوچی با بازی آنتونی کویین می آید.

در طول دهه 90 آلبوم های "Il re degli ignorante"، "Arrivano gli men"، "Alla corte del re-mix" منتشر شد. یک موفقیت واقعی در بین مردم و منتقدان، اثر "Mina &" در سال 1998 است. ؛ سلنتانو» که در آن دو نفر از محبوب ترین صداهای موسیقی ایتالیایی در فضای 10 آهنگ دوتایی می کنند. تعداد نسخه های فروخته شده بیش از یک میلیون است.

فقط یک سال بعد، آلبوم "Io non so parlar d'amore" منتشر شد که به رکورد فروش بیش از 2،000،000 نسخه رسید و حدود 40 هفته در پنج مکان برتر نمودارهای ایتالیا قرار گرفت. موگول و جیانی بلا در ساخت آلبوم شرکت می کنند. Celenatno برنامه ای را برای RaiUno ایجاد می کند با عنوان "صراحتاً من اهمیتی نمی دهم" که در آن موسیقی را با هم ترکیب می کند که به دلیل تند بودن برخی از تصاویر ارسالی (جنگ، فقر، مرگ موضوعات سختی هستند که به آنها پرداخته شده است) بحث و جدل ایجاد می کند. این برنامه که به همراه فرانچسکا نری اجرا شد، برنده جایزه معتبر گلدن رز در جشنواره بین المللی تلویزیون مونترو شد.

در سال 2000 "من به ندرت بیرون می روم و حتی کمتر صحبت می کنم" منتشر شد. دو آهنگسازی Mogol-Gianni Bella با همراهی گیتارها و تنظیم های مایکل تامپسونتوسط Fio Zanotti، یک بار دیگر فرمول یک معجون جادویی جدید را حدس زده است.

در سال 2002 سی دی "Per semper" منتشر شد، آلبوم جدید اسپرینگر که هنوز با موگول و جیانی بلا و همچنین مهمانان برجسته مختلف نوشته شده بود. این دیسک، با جلد مصور تصویری توسط راجر سلدن، همچنین در نسخه‌ای غنی‌شده با یک دی‌وی‌دی که آسیا آرجنتو نیز در آن همکاری داشت، در دسترس خواهد بود که در آخرین نمایش در رایونو «125 میلیون دلار» به آدریانو پیوست. متن و موسیقی "Vite"، یکی از زیباترین قطعات سی دی، توسط فرانچسکو گوچینی کهنه کار است، همکاری این دو ستاره با فاصله چند سال نوری از یک معجزه کوچک سرنوشت متولد شد: به لطف سرسختی کلودیا. موری دو نفر را در رستورانی در بولونیا ملاقات می‌کنند و در آنجا فرانچسکو شعر یکی از اشعار تازه‌نوشته‌اش را به آدریانو می‌دهد که او به طور معمولی در جیب خود حمل می‌کرد. برای "I passi che fatti" به جای کلودیا موری با Pacifico با نام مستعار Gino De Crescenzo (تنها یک آلبوم منتشر شد اما جوایز و تقدیر از مردم و منتقدان) این آهنگ متنی متعهد دارد، با مفهومی اجتماعی که به جنگ می پردازد. تم، با الهام از موسیقی قومی و عربسک.

در پایان اکتبر 2003، "Tutte le volta che Celentano è stato 1" منتشر شد، بهترین آهنگی که 17 تا از زیباترین آهنگ های آدریانو سلنتانو را جمع آوری می کند که از بین 100 آهنگ انتخاب شده اند.آنها به رتبه یک در نمودار رسیدند.

در پایان سال 2004، "همیشه یک دلیل وجود دارد" منتشر شد. سی دی حاوی "Lunfardia" یک آهنگ منتشر نشده از فابریزیو د آندره بزرگ است.

پس از آلبوم، آدریانو سلنتانو دوباره علاقه خود را به تلویزیون نشان می دهد: بازگشت هیجان انگیز به رای در جریان است اما به نظر می رسد نزاع با مدیریت ارشد شرکت بازگشت هنرمند را به صفحه نمایش کوچک به تعویق می اندازد.

بعد از «راک‌پلیتیک» (اکتبر 2005) در پایان نوامبر 2007 با «وضعیت خواهرم خوب نیست» به تلویزیون بازگشت، بدون اینکه بحث و جدل برانگیزد. در همین دوره آلبوم جدید "درمی امار، لا وضعیت خوب نیست" منتشر می شود.