Biografie - Voorloper in de media, goed boven het gemiddelde

Adriano Celentano werd geboren in Milaan op nummer 14 van de legendarische 'via Gluck' op 6 januari 1938, uit Apulische ouders die voor hun werk naar het noorden waren verhuisd. In Milaan bracht Adriano zijn kindertijd en adolescentie door; na het verlaten van de school had hij verschillende banen, waarvan de laatste en meest geliefde die van horlogemaker was.

Hij debuteerde in het Teatro Smeraldo, waar hij samen met Elio Cesari/Tony Renis een amusante muzikale parodie op het duo Jerry Lewis - Dean Martin presenteerde onder de nom de plume 'Gli allegri menestrelli del ritmo' (De Vrolijke Minstrelen van het Ritme), tot de avonden in Santa Tecla, waar hij rock-boogie kampioen Bruno Dossena ontmoette, die hem uitnodigde om deel te nemen aan het Rock'n'roll Festival.

Op 18 mei 1957 vindt het eerste Italiaanse Rock'n'Roll Festival plaats in het Palazzo del Ghiaccio in Milaan. Adriano Celentano doet mee met de muzikale begeleiding van de Rock boys band, met onder andere Giorgio Gaber en Enzo Jannacci, terwijl Luigi Tenco zich bij hem voegt als saxofonist in Duitsland. De enige rockzanger is hij, 'Adriano il Molleggiato', de eerste en enige in heelMet 'Ciao ti dirò' versloeg hij de concurrentie. Drie dagen later tekende hij zijn eerste contract bij de Milanese platenmaatschappij Saar (Music label) waarvoor hij debuteerde met 'Rip It Up', 'Jaihouse Rock' en 'Tutti Frutti'.

In 1958 nam hij deel aan het tweede Rock'n'Roll Festival dat een week duurde. Hij verscheen voor het eerst in een film: 'The Frenetic'.

13 juli 1959 was de dag van het Ancona Festival, waar hij won met 'Il tuo bacio è come un rock' (Jouw kus is als een rots) en ook de tweede plaats veroverde. Het nummer klom al snel naar de top van de verkoopcharts en zorgde ervoor dat Adriano Celentano's roem in heel Italië explodeerde. Vanaf nu zou er geen jaar zijn waarin Adriano niet één of meer 45s in de topposities van de verkoopcharts zou hebben.Uit hetzelfde jaar stammen de films 'Juke-box Boys' en 'Juke-box, Screams of Love'.

In 1960 verscheen Celentano in een belangrijke sequentie van Federico Fellini's 'Dolce Vita', die hem koste wat kost wilde hebben nadat hij hem live had zien optreden terwijl hij 'Reddy Teddy' zong. In hetzelfde jaar speelde hij ook in 'Screamers at the Bar', 'Dai, Johnny dai!' en 'Sanremo the Great Challenge'.

Het jaar daarop vertrok Adriano voor militaire dienst, maar toch slaagde hij erin om deel te nemen aan zijn eerste Sanremo Festival met 'Ventiquattromila baci', gekoppeld aan Little Tony. Hij won niet: hij werd tweede, maar zijn album zou het best verkochte album worden, met meer dan één miljoen exemplaren en opnieuw nummer één in de hitlijsten. Het veroorzaakte opschudding dat hij op het Festivalgepresenteerd door zich 'af te keren' van het publiek: de discussie wordt zelfs verplaatst van de huiskamers van de Italianen naar de Kamer van Afgevaardigden, waaraan een parlementaire vraag wordt gewijd.

In 1961 verliet hij Saar en richtte hij de 'Clan Celentano' op, het eerste experiment van een Italiaanse artiest die ervoor koos om zelf te produceren en jonge zangers en muzikanten voort te brengen. De Clan is een zeldzaam geval van een gerealiseerde utopie: de oprichter stelt zich een plek voor waar een groep vrienden " werkt door te spelen en speelt door te werken "De Clan werd onmiddellijk een opname- en 'custom' realiteit en koos ervoor om onafhankelijk onder de onafhankelijken te blijven. Het is het enige platenlabel met 36 jaar achter de rug dat volledig Italiaans is gebleven. Het is een zeer originele keuze, waarvan het model te vinden is in de Sinatra Clan, die geen enkele Italiaanse zanger vóór Adriano had durven bedenken en dankzij wie het de weg vrijmaakte vooranderen (denk aan Mogol-Battisti's 'Numero Uno' of Mina's 'PDU'). Door de jaren heen heeft de Clan veel succesvolle zangers en auteurs gelanceerd.

"Stai lontana da me" (1962) is de eerste plaat van de Clan: het wint de Cantagiro en staat bovenaan de hitlijsten, en overtreft het recordaantal van 1.300.000 verkochte exemplaren. Op 10 oktober verschijnt "Pregherò", een andere grote hit van Adriano Celentano, de Italiaanse versie van Ben E. King's "Stand by Me". Kort daarna verschijnen "Grazie, prego, scusi" en "Il tangaccio". De Clan wordt door elke partij bekritiseerd.platenuitgever/distributeur, maar Celentano wilde nooit aandelen in de Clan afstaan aan een andere platenmaatschappij of multinational.

In 1963 haalde Adriano opnieuw de 45 toeren hitlijst met 'Sabato triste'. Hij speelde in de film 'Il monaco di Monza' samen met Totò, en in 'Uno strano tipo', waarin hij Claudia Mori ontmoette, met wie hij een jaar later trouwde.

In 1966 keerde hij terug naar het festival van Sanremo, waar een beslissend keerpunt plaatsvond: Celentano stelde voor het eerst (een absolute noviteit in Europa, dat nog nooit van vervuiling had gehoord) een lied voor met een ecologische inhoud. Het lied was het beroemde 'Il ragazzo della via Gluck', dat bij de eerste beluistering werd uitgesloten. Het lied zou meer dan anderhalf miljoen verkochte exemplaren halen, in deHet wordt vertaald in meer dan 18 talen en komt terecht op het gelijknamige album dat gemaakt wordt samen met de beroemde groep 'I Ribelli' met arrangementen en regie van Detto Mariano.

In de herfst lanceerde hij 'World in mi 7a', opnieuw een groot succes waarin hij voor het eerst sprak over onderwerpen als kernenergie, drugs, corruptie, jacht, ecologie, waarmee hij opnieuw vooruitliep op wat vandaag actueler is dan ooit.

Samen met Claudia Mori nam hij 'La coppia più bella del mondo' (Het mooiste koppel ter wereld) op, geschreven met een grote componist, Paolo Conte, die later zou zeggen dat elke keer als hij componeert hij aan Adriano's stem denkt, "... de mooiste van Europa ".

Op 15 juli 1968 werd Adriano's dochter Rosalinda geboren; Adriano keerde terug naar het Sanremo Festival met 'Canzone', gekoppeld aan Milva. Hij werd derde, maar het nummer stond bovenaan de hitparade. Maar 1968 was vooral het jaar van 'Azzurro', een ander historisch nummer in de Italiaanse muziekscene, geschreven door Paolo Conte. De 45-toerenplaat, met 'una Carezza in un pugno' als B-kant, stond lange tijd bovenaan de hitlijsten.Op de golf van succes werd de 33-toeren single 'Azzurro / Una carezza in un pugno' uitgebracht. Opgeroepen door Pietro Germi maakte hij zijn debuut in de auteur cinema met 'Serafino'. Hij won op de filmfestivals van Berlijn en Moskou. Duitsers, Sovjets, Fransen en Europeanen in het algemeen werden gek van Adriano Celentano.

Hij nam samen met Claudia Mori deel aan het Sanremo Festival van 1970: het duo won met 'Chi non lavora non fa l'amore', een lied dat ironisch geïnspireerd was door de hete herfst. Sommigen interpreteerden het lied als een hymne tegen stakingen.

In 1972 verscheen 'Prisencolinensinanciusol', 's werelds eerste rapnummer: de Amerikanen zouden dit soort muzikale taal pas tien jaar later ontdekken. Opnieuw bleek Adriano een voorloper te zijn. De film 'Bianco, rosso e...', met Sophia Loren, geregisseerd door Alberto Lattuada, werd uitgebracht. RAI wijdde een tweedelige show aan hem getiteld 'C'è Celentano', door Antonello Falqui.

In 1973 speelde hij met Claudia Mori in 'Rugantino', geregisseerd door Sergio Corbucci, en was hij de hoofdrolspeler in Dario Argento's 'Le cinque giornate'. De CD 'Nostalrock' werd uitgebracht door de Clan, waarop Adriano oude nummers als 'Be bop a lula', 'Tutti frutti' en 'Only you' vertolkte.

In 1974 kwam de film 'Yuppi Du' uit, die hij schreef, regisseerde, produceerde en waarin hij de hoofdrol speelde (samen met Claudia Mori en Charlotte Rampling). Vrij om zichzelf te uiten, creëerde hij een film die om een wonder schreeuwt. De critici zijn het erover eens: het is een meesterwerk!" Een nieuwe Charlie Chaplin is geboren "Giovanni Grazzini prees hem en alle Europese critici ook. Adriano deed ook de soundtrack voor 'Yuppi Du', en won de eerste plaats in zowel de 45 als 33 toeren hitlijsten.

In de periode tussen 1975 (met een aflevering van 'What sign are you?') en 1985 was Celentano zeer actief als acteur, met een twintigtal films, waarvan vele kassarecords vestigden (Mani di velluto, Qua la mano, Il bisbetico domato, Innamorato pazzo, Asso, Bingo Bongo, Segni particolari bellissimo). Innamorato pazzo en Il Bisbetico domato zijn de eerste films van hetItaliaanse filmgeschiedenis om de 20 miljard aan box office te bereiken en te overschrijden.

Het album 'Svalutation' wordt uitgebracht, een ironisch commentaar op de economische crisis die Italië en het hele Westen treft. Het verovert de Europese markten en bereikt nummer één in Frankrijk en Duitsland, waar Adriano nog steeds een geliefd idool is. De voormalige Sovjet-Unie beschouwt hem als de meest geliefde artiest en 'buitenlandse' man. Sergio Corbucci's film 'Bluff', met Anthony Quinn in de hoofdrol, wordt uitgebracht.

In de jaren 90 verschenen de platen 'Il re degli ignoranti', 'Arrivano gli uomini', 'Alla corte del re-mix'.Een echt succes bij het publiek en de critici was het werk 'Mina & Celentano' uit 1998, waarin twee van de meest gewaardeerde stemmen van de Italiaanse muziek in 10 nummers een duet vormden. Er werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht.

Slechts een jaar later kwam het album 'Io non so parlar d'amore' uit, dat een recordaantal van meer dan 2.000.000 verkochte exemplaren bereikte en ongeveer 40 weken in de top vijf van de Italiaanse hitlijsten stond. Mogol en Gianni Bella werkten mee aan de creatie van het album. Celenatno maakte een programma voor RaiUno getiteld 'Francamente me ne infischio', waarin hij muziek combineerde, dieHet programma, dat samen met Francesca Neri werd gepresenteerd, won de prestigieuze Gouden Roos op het Montreaux International TV Festival.

In 2000 verscheen 'Esco di rado e parlo ancora meno': het compositieduo Mogol-Gianni Bella, begeleid door de gitaren van Michael Thompson en de arrangementen van Fio Zanotti, raadde opnieuw de formule voor een nieuwe toverdrank.

In 2002 kwam de CD 'Per sempre' uit, de nieuwe plaat van de 'molleggiato', opnieuw geschreven met Mogol en Gianni Bella, evenals met verschillende illustere gasten. De plaat, met een picturaal geïllustreerde hoes van Roger Selden, zal ook verkrijgbaar zijn in een versie die verrijkt is met een DVD waaraan ook Asia Argento meewerkte, die samen met Adriano meewerkte aan de laatste show op Raiuno '125 milioni di caz...te'. De teksten de muziek van 'Vite', een van de mooiste stukken op de cd, is van de veteraan Francesco Guccini, werd de samenwerking tussen de twee lichtjaren van elkaar verwijderde sterren geboren door een klein wonder van het lot: dankzij de vasthoudendheid van Claudia Mori ontmoetten de twee elkaar in een restaurant in Bologna en daar gaf Francesco de tekst van het lied aan Adriano, waarbij hij ze haalde uit een van zijn nieuw geschreven teksten die hij per ongeluk had meegenomen.In de pocket. Voor 'I passi che facciamo' (De stappen die we nemen) nam Claudia Mori contact op met Pacifico aka Gino De Crescenzo (slechts één plaat onder zijn riem, maar een douche van prijzen en lofbetuigingen van het publiek en critici), het nummer heeft een geëngageerde, sociaal geladen tekst die gaat over het thema oorlog, geïnspireerd door etnische en Arabische muziek.

Eind oktober 2003 verscheen 'Tutte le volte che Celentano è stato 1' (Alle keren dat Celentano 1 is geweest), een 'de beste' verzameling van 17 van Adriano Celentano's mooiste liedjes, gekozen uit meer dan 100 die nummer 1 in de hitlijsten hebben bereikt.

Eind 2004 verscheen 'C'è sempre un motivo'; de CD bevat 'Lunfardia', een onuitgebracht nummer van de grote Fabrizio De Andrè.

Na het album toont Adriano Celentano hernieuwde interesse in TV: een sensationele terugkeer bij RAI hangt in de lucht, maar een ruzie met het topmanagement van het bedrijf lijkt de terugkeer van de artiest naar het kleine scherm te hebben uitgesteld.

Na 'Rockpolitik' (oktober 2005) keerde hij eind november 2007 terug op tv met 'La situazione di mia sorella non è buona' (De situatie van mijn zus is niet goed), zonder na te laten controverse en debat uit te lokken. Tegelijkertijd verscheen zijn nieuwe album 'Dormi amore, la situazione non è buona'.