Biografie - Een rivier in overstroming

• Studies
• Tussen Madrid en Barcelona
• De roep van Parijs
• De geboorte van het kubisme
• Picasso en zijn muze: Eva
• De burgeroorlog in Spanje
• De afgelopen jaren
• Picasso's werken: een kijkje naar enkele belangrijke schilderijen

Pablo Ruiz Picasso werd geboren op 25 oktober 1881, 's avonds, op het Plaza de la Mercede in Málaga. Zijn vader, Josè Ruiz Blasco, is professor aan de School voor Kunst en Ambacht en curator van het museum van de stad. In zijn vrije tijd is hij ook schilder. Hij wijdt zich voornamelijk aan de decoratie van eetkamers: bladeren, bloemen, papegaaien en vooral duiven, die hij portretteert en bestudeert in hun gewoonten enhoudingen - op een bijna obsessieve manier - zozeer dat ze worden gekweekt en vrij door het huis fladderen.

Er wordt gezegd dat het eerste woordje dat de kleine Pablo sprak niet het traditionele "mama" was, maar "Piz!", van "lapiz", wat potlood betekent. En nog voor hij kon praten, tekende Pablo al zo goed dat zijn vader hem een paar jaar later liet meewerken aan enkele van zijn schilderijen en hem - zoals het toeval wilde - belastte met het verzorgen en definiëren van de details. Het resultaatverraste iedereen: de jonge Picasso toonde al vroeg een voorliefde voor tekenen en schilderen. Zijn vader begunstigde zijn aanleg en hoopte in hem de vervulling van zijn teleurgestelde ambities te vinden.

Studies

In 1891 verhuisde het gezin naar La Coruna, waar Don José een baan aannam als tekenleraar aan het plaatselijke kunstinstituut; hier volgde Pablo vanaf 1892 tekenlessen aan de School voor Schone Kunsten.

In de tussentijd bevielen zijn ouders van nog twee meisjes, van wie er één vrijwel onmiddellijk zou overlijden. In dezelfde periode toonde de jonge Picasso een nieuwe interesse: hij begon veel tijdschriften (in één keer gemaakt) die hij zelf ontwierp en illustreerde, en doopte ze met fantasienamen als 'La torre de Hercules', 'La Coruna', 'Azuly Blanco'.

In juni 1895 kreeg Josè Ruiz Blasco een post in Barcelona. Het gezin verhuisde opnieuw: Pablo zette zijn kunststudies voort aan de academie in de Catalaanse hoofdstad. Hij had zelfs een atelier in de Calle de la Plata, dat hij deelde met zijn vriend Manuel Pallarès.

Tussen Madrid en Barcelona

In de jaren die volgen vinden we Pablo in Madrid, waar hij de wedstrijd van de Koninklijke Academie wint. Hij werkt veel, eet weinig, woont in een slecht verwarmd krot en wordt uiteindelijk ziek. Met roodvonk keert hij terug naar Barcelona, waar hij een tijdlang de literaire kunsttaverne 'Ai quattro gatti' ('Bij de Vier Katten') bezoekt ( "Els Quatre Gats ), vernoemd naar "Le Chat Noir Kunstenaars, politici, dichters en vagebonden van alle soorten en rassen ontmoeten elkaar hier.

Het jaar daarop, in 1897, voltooide hij een reeks meesterwerken, waaronder het beroemde schilderij 'Wetenschap en liefdadigheid', nog steeds in de beeldtraditie van de 19e eeuw. Het schilderij won een vermelding op de Nationale Tentoonstelling van Schone Kunsten in Madrid. Terwijl hij ijverig naar de Academie bleef gaan en zijn vader erover dacht om hem naar München te sturen, was zijn explosieve en revolutionaire aardHet was onder andere in deze periode dat hij de naam van zijn moeder aannam als artiestennaam. Hij verklaarde deze beslissing zelf door te stellen dat " Mijn vrienden in Barcelona noemden me Picasso omdat deze naam vreemder en welluidender was dan Ruiz. Het is waarschijnlijk om deze reden dat ik hem heb aangenomen. ".

In deze keuze zien velen een groeiend conflict tussen vader en zoon, een beslissing die de nadruk legt op de band van genegenheid jegens de moeder, van wie hij volgens talrijke getuigenissen veel lijkt te hebben overgenomen. Maar ondanks de meningsverschillen blijft de vader ook een rolmodel voor de scapigliato kunstenaar, die op het punt staat een radicale breuk te maken metDe doeken, aquarellen, houtskool- en potloodtekeningen die in deze jaren uit zijn atelier in Barcelona kwamen, zijn verrassend in hun eclecticisme.

De roep van Parijs

Trouw aan zijn roots en zijn affecties, was het in het theater van 'Els Quatre Gats' dat Picasso zijn eerste solotentoonstelling organiseerde, die op 1 februari 1900 opende. Ondanks de achterliggende bedoeling van de kunstenaar (en zijn vriendenkring) om het publiek te schandaliseren, viel de tentoonstelling in principe in de smaak, ondanks de gebruikelijke bedenkingen van conservatieven, en werdveel werken op papier verkopen.

Pablo wordt een 'personage', gehaat en geliefd. De rol van de vervloekte kunstenaar bevredigt hem een tijdje. Maar aan het eind van de zomer van 1900, verstikt door de 'omgeving' om hem heen, neemt hij de trein naar Parijs.

Hij vestigde zich in Montmartre, als gast van de Barcelonese schilder Isidro Nonell, en ontmoette veel van zijn landgenoten, waaronder Pedro Manyac, een schilderijenhandelaar die hem 150 francs per maand bood in ruil voor zijn werk: het bedrag was discreet en stelde Picasso in staat om een paar maanden in Parijs te wonen zonder al te veel zorgen. Het waren financieel geen gemakkelijke tijden, ondanks deIn deze jaren sloot hij belangrijke vriendschappen, waaronder met de criticus en dichter Max Jacob, die hem op alle mogelijke manieren probeerde te helpen. Ondertussen ontmoette hij een meisje van zijn eigen leeftijd: Fernande Olivier, die hij in veel van zijn schilderijen portretteerde.

Pablo Picasso

Het Parijse klimaat, en meer bepaald dat van Montmartre, heeft een diepgaande invloed. Picasso was vooral onder de indruk van Toulouse-Lautrec, bij wie hij inspiratie opdeed voor een aantal werken uit deze periode.

Aan het eind van datzelfde jaar keerde hij op basis van deze ervaring terug naar Spanje. Hij verbleef in Malaga en bracht daarna een paar maanden door in Madrid, waar hij meewerkte aan een nieuw tijdschrift 'Artejoven', uitgegeven door de Catalaan Francisco de Asis Soler (Picasso illustreerde bijna het hele eerste nummer met karikaturale scènes uit het nachtleven). In februari 1901 kreeg hij echter verschrikkelijk nieuws:Zijn vriend Casagemas pleegde zelfmoord uit wrok van een minnaar. Deze gebeurtenis heeft Picasso diep geraakt en heeft zijn leven en kunst voor lange tijd getekend.

Hij keerde terug naar Parijs: dit keer om een tentoonstelling op te zetten bij de invloedrijke handelaar Ambroise Vollard.

De geboorte van het kubisme

Op vijfentwintigjarige leeftijd wordt Picasso niet alleen erkend en bewonderd als schilder, maar ook als beeldhouwer en graveur. Tijdens een bezoek aan het Musée de l'Homme, in het Trocadero paleis in Parijs, wordt hij getroffen door de zwarte Afrikaanse maskers die daar worden tentoongesteld en de fascinatie die ze uitstralen. De meest contrasterende gevoelens, angst, terreur, hilariteit, komen tot uiting met een directheid die Picasso ook zou willen uitstralen.werk 'Les Demoiselles d'Avignon', dat een van de belangrijkste artistieke bewegingen van de eeuw inluidde: kubisme .

Picasso en zijn muze: Eva

In 1912 ontmoette Picasso de tweede vrouw in zijn leven: Marcelle, die hij Eva noemde, waarmee hij aangaf dat zij de eerste van alle vrouwen werd. De woorden 'Ik hou van Eva' staan op veel schilderijen uit de kubistische periode.

In de zomer van 1914 begint de oorlogslucht te ademen. Enkele van Pablo's vrienden, waaronder Braque en Apollinaire, vertrekken naar het front. Montmartre is niet meer de wijk die het ooit was. Veel kunstkringen lopen leeg.

Helaas werd Eva in de winter van 1915 ziek door tuberculose en stierf een paar maanden later. Het was een harde klap voor Picasso. Hij verhuisde naar de buitenwijken van Parijs. Hij ontmoette de dichter Cocteau die, in nauw contact met de 'Ballets Russes' (dezelfde voor wie Stravinsky componeerde, en aan wie Picasso een gedenkwaardig inktportret zou wijden), hem voorstelde de kostuums en decors te ontwerpen voor deDe 'Ballets Russes' hebben nog een ander belang, dit keer strikt privé: dankzij hen ontmoette de artiest een nieuwe vrouw, Olga Kokhlova, die al snel zijn vrouw en zijn nieuwe inspiratiebron zou worden, maar al snel zou worden vervangen door Marie-Thérése Walter, pas zeventien jaar oud, hoewel ongetwijfeld zeer volwassen. Deze laatste zou ook haar intrede doen als een sapvan vitaal belang in de werken van de kunstenaar als favoriet model.

De burgeroorlog in Spanje

In 1936, op een moment dat ook vanuit persoonlijk oogpunt niet gemakkelijk was, brak in Spanje een burgeroorlog uit: de republikeinen tegen de fascisten van generaal Franco. Vanwege zijn liefde voor vrijheid sympathiseerde Picasso met de republikeinen. Veel vrienden van de kunstenaar vertrokken om zich aan te sluiten bij de Internationale Brigades.

Op een avond ontmoette hij in een café in Saint-German, aan hem voorgesteld door de dichter Eluard, Dora Maar, een schilderes en fotografe. Onmiddellijk begrepen de twee elkaar, ook dankzij hun gedeelde interesse in schilderkunst, en er ontstond een verstandhouding tussen hen.

Ondertussen is het nieuws van het front niet goed: de fascisten rukken op.

1937 is het jaar van de wereldtentoonstelling in Parijs. Voor de republikeinen van het Frente Popular is het belangrijk dat de legitieme Spaanse regering daar goed vertegenwoordigd is. Voor de gelegenheid maakt Picasso een enorm werk: " Guernica Guernica', genoemd naar de Baskische stad die net was gebombardeerd door de Duitsers. Een aanval waarbij veel doden vielen, onder de mensen die van plan waren te gaan winkelen op de markt. Guernica' zou het werk worden van symbool van de strijd tegen het fascisme .

De afgelopen jaren

In de jaren vijftig was Pablo Picasso een autoriteit over de hele wereld. Hij was zeventig en had eindelijk rust, in zijn affecties en in zijn werkende leven. In de jaren daarna nam zijn succes toe en werd de privacy van de kunstenaar vaak geschonden door gewetenloze journalisten en fotografen. Tentoonstellingen en one-man shows, werken na werken, schilderijen na schilderijen volgden elkaar op. Tot 8 april 1973 toen Pablo Picasso,op 92-jarige leeftijd plotseling overleden.

Het laatste schilderij van dat genie - zoals André Malraux het uitdrukte - " dat alleen de dood kon overheersen "draagt de datum 13 januari 1972: het is de beroemde " Karakter met vogel ".

De laatste uitspraak die we van Picasso overhouden is deze:

Picasso's werken: een kijkje naar enkele belangrijke schilderijen

• Moulin de la Galette (1900)
• De Absintdrinker (1901)
• Margot (1901)
• Zelfportret door Pablo Picasso (1901, Blauwe periode)
• Evocatie, begrafenis van Casagemas (1901)
• Bedachtzame harlekijn (1901)
• De twee acrobaten (Harlekijn en zijn metgezel) (1901)
• De twee zussen (1902)
• Oude blinde man en jongen (1903)
• Leven (1903)
• Portret van Gertrude Stein (1905)
• Acrobatenfamilie met aap (1905)
• De twee broers (1906)
• Les Demoiselles d'Avignon (1907)
• Zelfportret (1907)
• Het kleine huis in de tuin (1908)
• Drie vrouwen (1909)
• Portret van Ambroise Vollard (1909-1910)
• Harlekijn in de spiegel (1923)
• Guernica (1937)