بیوگرافی • عارف پاپ

• فرانکو باتیاتو: اولین رکوردها
• صدای استاد و دهه 80
• توجه به تئاتر و دهه 90
• دهه های 2000 و 2010
• آخرین سال های زندگی

از اولین تجربه تجربی تا اولین ضبط های موسیقی پاپ، از الکترونیک تا آوانگارد تا موسیقی اپرا و مقدس، همه این را می توان در حرفه کسی خلاصه کرد که شاید خاص ترین، التقاطی ترین و فرهیخته ترین خواننده ایتالیایی باشد.

وقتی باتیاتو جوان در پایان دهه شصت راه خود را به دنیای موسیقی پاپ باز کرد، احتمالاً هیچ کس نمی توانست تصور کند که آن پسر بتواند به این راحتی و فوری از آن سبک عبور کند به آزمایش افسار گسیخته تر و سپس تغییر جهت دوباره، به موفقیت بزرگی با گوش دادن آسان تر آلبوم ها و متعاقباً وقف خود را به موسیقی کلاسیک و اپرا .

فرانکو باتیاتو جوان

فرانچسکو باتیاتو - این نام واقعی اوست - در 23 مارس 1945 در ایونیا، شهر کوچکی در استان کاتانیا به دنیا آمد. . نام فرانکو توسط جورجیو گابر به او پیشنهاد شده است.

فرانکو باتیاتو: اولین رکوردها

از اوایل دهه 1970 فرانکو باتیاتو فعالانه در جریانات اروپایی تحقیق و آزمایش شرکت کرده است. اولین ضبط او منتشر شد، بین1971 و 1975، برای برچسب آزمایشی Bla Bla و عناوین اصلی و خاطره انگیز مانند "جنین"، "آلودگی"، "Sulle corde di Aries"، "Clic" و "Madamoiselle le Gladiator" را دارند. ".

سپس به ریکوردی رفت و با آن آلبوم‌های دیگری را با تأثیر تجاری کمی منتشر کرد، مانند «Battiato»، «Juke Box» و «L' Egitto prima delle sabbie» که حاوی قطعه‌ای بیگانه‌کننده برای پیانو بود که حتی جایزه استوکهاوزن را برای او به ارمغان آورد (جایزه نام خود را از خدای سرپرست آوانگارد فرهنگی گرفته است).

فرانکو باتیاتو

با این حال، نیازی به گفتن نیست که فروش آلبوم‌های موسیقیدان سیسیلی به پایین‌ترین حد خود رسیده است و به همین دلیل ریکودی او را اخراج می‌کند. . EMI مسئولیت آن را بر عهده می گیرد و سرمایه گذاری نمی توانست بهتر از این باشد.

باتیاتو، در واقع، مغزهای ابتدایی را کنار می گذارد و خود را به آهنگ نام تجاری پاپ رها می کند، هر چند که در یک کلید روشنفکرانه بازنگری می شود و بدون اینکه هرگز تسلیم سلیقه غالب شوید. او سپس در سال 1979 آلبوم "تبدیل" را منتشر کرد، آلبومی که قصد داشت طرفداران منتخب را که با فداکاری های زیادی تسخیر شده بود، منحرف کند، " عصر گراز سفید ". طرفدارانی که به دنیای موسیقی پاپ تمایلی نداشتند، هنوز در مقایسه با آثار بعدی، حتی تبلیغاتی آشکارتر، کمی شنیده بودند.

صدای استاد و دهه 80

در سال 1980 نوبت به«میهن پرستان» که هنوز کاملاً موفق است، اما سال بعد « La voce del maestro » از راه می رسد، معجزه تجاری واقعی که توسط فرانکو باتیاتو امضا شد. برخی از آهنگ‌های روی دیسک آن را به یک پرونده ملی تبدیل می‌کنند (چگونه می‌توانیم عباراتی مانند "cuccurucucù paloma" یا "مرکز گرانش دائمی" را فراموش کنیم که تا به حال تقریباً به شعار تبدیل شده‌اند؟) در حالی که این آلبوم به مدت یک سال در صدر جدول ایتالیا قرار داشت و بیش از یک میلیون نسخه فروخت.

آلبوم های زیر عبارتند از: "L'arca di Noè" (1982)، "Orizzonti perduti" (1983)، "Mondi distant" (1985)، "پژواک های رقص های صوفی" (1985)، که تکرار می شوند. تا حدی موفقیت "Voce" بدون اینکه به آن ارتفاعات پرهیاهو برسد. در همین حال، در سال 1985، این خواننده، مشتاق استقلال بیشتر مدیریتی، نسخه های "L'Ottava" را با همکاری Longanesi راه اندازی کرد و در سال 1989، شرکت ضبط همنام را به موسیقی "مرز" اختصاص داد.

توجه به تئاتر و دهه 90

در سطح خلاقیت، باتیاتو یک بار دیگر ثبت نام را تغییر می دهد: او سرسختانه می خواهد اثری برای تئاتر بسازد . به این ترتیب «جنسیس» متولد شد که در 26 آوریل 1987 در Teatro Regio در پارما به نمایش درآمد و با رضایت پیروزمندانه مردم اما با کمی تردید از جانب خودی ها دریافت شد.

Emi همچنان "Nomades"، "Fisiognomica" و دو برابر بیشتر را منتشر می کندآلبوم زنده "Redcoats".

در سال 1991 او آلبوم زیبای دیگری را با عنوان منحصر به فرد ضبط کرد: "Come un Cammello in una gundaia". این دیسک، علاوه بر lieder قرن نوزدهم و آهنگ های اصلی، مانیفست واقعی در ایتالیای امروزی که " Povera Patria " است، در بر دارد. علاوه بر این، او در حال کار بر روی دومین اپرای خود، "گیلگمش" است که با موفقیت در تئاتر دل اپرا در رم در تاریخ 5 ژوئن 1992 به نمایش درآمد.

تور "بیا یک شتر...": باتیاتو توسط نوازندگانی با کالیبر ارکستر I Virtuosi Italiani ، توسط پیانیست آنتونیو بالیستا و ویولونیست جوستو پیو همراهی می شود. در 4 دسامبر 1992 با ویرتئوزی ایتالیایی در کنسرت با ارکستر سمفونیک ملی عراق در بغداد بود. هدف این است که پلی بین دنیاهای مختلفی مانند خاورمیانه و غرب ایجاد کنیم.

در اکتبر 1993، فرانکو باتیاتو، دوباره برای Emi، مجموعه آهنگ های "Caffè de la Paix" را منتشر کرد که در همه پرسی بهترین رکورد سال در میان مطبوعات تخصصی منتشر شده توسط مجله Musica e قرار گرفت. دیشی ; در همان دوره، "Messa Arcaica" اولین آهنگ خود را انجام داد، آهنگسازی برای تکنوازان، گروه کر و ارکستر.

یک سال بعد، در سپتامبر 1994، به سفارش منطقه سیسیل، به مناسبت هشتمین سالگرد تولد فردریک دوم از سوابیا، اپرای "Il Cavaliere"dell'intelletto"، با متن هایی از فیلسوف Manlio Sgalambro ، همکار همیشگی او و مسئول دیگر لیبرتو که توسط نویسنده سیسیلی "L'mbrella e la Sewing Machine" تنظیم شده است - و همچنین آهنگ های متعدد.

در پاییز سال 1996، با شرکت ضبط Polygram، "L'imboscata" منتشر شد که از جمله شامل آهنگ " La cura " بود که خواننده و ترانه سرا با آن همراه بود. جایزه بهترین آهنگ سال را دریافت کرد. در سال 1997 Battiato نیز با یک تور طولانی و بسیار تحسین شده به سالن های ورزشی بازگشت. در سپتامبر 1998 "Gommalacca" منتشر شد که حاوی تک آهنگ بسیار موفق "Shock in my town" بود. این آلبوم گفتمان موسیقایی را که با "L'imboscata" آغاز شد، ادامه می‌دهد و آن را با صداهای خشن و گوشه‌ای غنی‌تر می‌کند. آثار هزاره Battiato وجود دارد "Campi magnetici" منتشر شده در سال 2000 و حاوی موسیقی باله به سفارش Maggio Fiorentino و آلبوم "Fleurs 3"، ادامه دیسک موفق تفسیرهای مجدد است.

سالهای 2000 و 2010

در سال 2003 اما، این خواننده در کارگردانی نیز تلاش کرد و فیلم "Perdutoamor" را فیلمبرداری کرد.

در دسامبر 2004 اولین مجری یک برنامه فرهنگی در شش قسمت بود که سرپرستی آن را نیز بر عهده داشت: Bitte, keineréclame ("لطفا، بدون تبلیغات")، از کانال ماهواره ای Rai Doc پخش شد.

در دهه جدید، او در جشنواره Sanremo 2011 شرکت می کند و لوکا مادونیا را با آهنگ "L'alieno" همراهی می کند. .

در پاییز 2012 آلبوم جدید او به نام "کنجد اپریتی" منتشر شد. در آغاز نوامبر همان سال او مشاور گردشگری و سرگرمی برای منطقه سیسیل شد. این تجربه چند ماه طول می کشد و Battiato هیچ غرامتی دریافت نمی کند.

سالهای آخر عمرش

در سال 2019 آخرین آلبوم خود را با نام "Torneremo ancora" منتشر کرد که پس از آن از صحنه کناره گیری کرد.

در سال 2020 نویسنده آلدو نوو بیوگرافی هنرمند سیسیلی (اسپرلینگ و کوپفر) را منتشر می کند.

فرانکو باتیاتو که مدتی بیمار بود، در سن 76 سالگی در 18 مه 2021 در خانه خود در میلو (کاتانیا) درگذشت.