Biografia - Mystic pop

• Franco Battiato: wczesne nagrania
• Głos mistrza i lata osiemdziesiąte
• Skupienie się na teatrze i latach 90-tych
• Lata 2000 i 2010
• Ostatnie lata życia

Od jego eksperymentalnych początków po pierwsze nagrania muzyki pop, od awangardowej elektroniki po muzykę operową i sakralną - wszystko to można podsumować w karierze być może najbardziej charakterystycznego, eklektycznego i kulturalnego włoskiego piosenkarza w historii.

Kiedy młody Battiato zaczynał swoją drogę w świecie muzyki pop pod koniec lat sześćdziesiątych, prawdopodobnie nikt nie mógł sobie wyobrazić, że ten młody człowiek będzie w stanie przejść od tego łatwego i natychmiastowego gatunku do eksperymentowanie bardziej nieskrępowany, a następnie ponownie zmienił kierunek, osiągając wielki sukces z bardziej łatwymi do słuchania płytami, a później poświęcając się muzyka klasyczna i opera .

Franco Battiato young

Francesco Battiato - bo tak brzmi jego prawdziwe nazwisko - urodził się 23 marca 1945 roku w Ionii, małym miasteczku w prowincji Katania. Imię Franco zostało mu zasugerowane przez Giorgio Gabera.

Franco Battiato: wczesne nagrania

Od początku lat 70 Franco Battiato aktywnie uczestniczy w nurtach badania i eksperymenty Europejski. pierwsze nagrania ukazały się w latach 1971-1975 w eksperymentalnej wytwórni Blah Blah i noszą oryginalne i sugestywne tytuły, takie jak legendarne już "Fetus", "Pollution", "On the Strings of Aries", "Clic" i "Madamoiselle le Gladiator".

Następnie przeniósł się do Ricordi, z którym wydał inne albumy o niewielkim wpływie komercyjnym, takie jak "Battiato", "Juke Box" i "L'Egitto prima delle sabbie", zawierający alienujący utwór fortepianowy, który przyniósł mu nawet nagrodę Nagroda Stockhausena (nagroda została nazwana na cześć bóstwa kulturalna awangarda ).

Franco Battiato

Nie trzeba jednak dodawać, że sprzedaż płyt sycylijskiego muzyka jest na rekordowo niskim poziomie, dlatego Ricordi go zwolniło. Emi go przejęło, a inwestycja nie mogła być lepsza.

Battiato, w rzeczywistości, porzuca wczesne cerebralizmy i oddaje się markowy pop aczkolwiek ponownie odwiedzony w intelektualoid W 1979 roku wydał album "konwersyjny", który miał oszołomić wybranych fanów, których zdobył z takim poświęceniem, Era białego dzika Którego fani, mało skłonni do świata muzyki pop, słyszeli nawet niewiele z późniejszych, jeszcze bardziej rażąco komercyjnych dzieł.

Głos mistrza i lata osiemdziesiąte

W 1980 roku przyszła kolej na "Patriots", wciąż umiarkowany sukces, ale rok później pojawił się "Patriots". Głos mistrza "rzeczywisty cud handlowy Niektóre z piosenek na albumie uczyniły z niego sprawę narodową (jak możemy zapomnieć o frazach takich jak "cuccurucucu paloma" o "stały środek ciężkości ), podczas gdy album utrzymywał się na szczycie włoskich list przebojów przez rok, sprzedając się w ponad milionie egzemplarzy.

Kolejne albumy to: "Noah's Ark" (1982), "Lost Horizons" (1983), "Distant Worlds" (1985), "Echoes of Sufi Dances" (1985), który częściowo powtórzył sukces albumu "Sufi Dances". "Głos W międzyczasie, w 1985 roku, piosenkarz, pragnąc większej autonomii w zarządzaniu, założył wytwórnię "L'Ottava" we współpracy z Longanesim, a w 1989 roku, tytułową wytwórnię płytową poświęconą muzyce "granicznej".

Skupienie się na teatrze i latach 90-tych

Jednak po stronie twórczej Battiato po raz kolejny zmienia rejestr: uparcie chce komponować opera dla teatru W ten sposób narodził się "Genesis", który zadebiutował w Teatro Regio w Parmie 26 kwietnia 1987 roku, przyjęty z triumfalnym przyjęciem przez publiczność, ale z nutką sceptycyzmu ze strony osób z branży.

Zamiast tego "Nomades", "Fisiognomica" i podwójny album koncertowy "Giubbe rosse" zostały wydane dla Emi.

W 1991 roku nagrał kolejny piękny album o osobliwym tytule: "Jak wielbłąd w rynsztoku". Album zawiera, oprócz kłamstwo XIX-wieczne i oryginalne piosenki, ten prawdziwy manifest na temat dzisiejszych Włoch, jakim jest " Biedna ojczyzna Pracował również nad swoją drugą operą, "Gilgamesh", która zadebiutowała w Teatro dell'Opera w Rzymie 5 czerwca 1992 roku.

Następuje trasa koncertowa "Come un cammello....": Battiato towarzyszą muzycy kalibru orchestra de I Virtuosi Italiani Pianista Antonio Ballista i skrzypek Giusto Pio. 4 grudnia 1992 roku z Virtuosi Italiani był w Bagdadzie, na koncercie z Iracką Narodową Orkiestrą Symfoniczną. Celem było zbudowanie mostu między tak różnymi światami jak Bliski Wschód i Zachód.

W październiku 1993 roku Franco Battiato wydał, ponownie dla Emi, zbiór piosenek "Caffè de la Paix", który został uznany za najlepszą płytę roku w specjalistycznym referendum prasowym promowanym przez magazyn Musica e Dischi; w tym samym okresie zadebiutował "Messa Arcaica", kompozycją na solistów, chór i orkiestrę.

Rok później, we wrześniu 1994 r., na zamówienie Regionu Sycylii z okazji ósmej rocznicy urodzin Fryderyka II Szwabskiego, powstała opera "Rycerz intelektu" z tekstami filozofów Manlio Sgalambro jego stałym współpracownikiem i odpowiedzialnym za inne libretto do muzyki sycylijskiego autora "The Umbrella and the Sewing Machine" - a także liczne piosenki.

Jesienią 1996 roku wytwórnia Polygram wydała album "L'imboscata" zawierający między innymi utwór Lekarstwo "W 1997 roku Battiato powrócił do sal koncertowych z długą i bardzo oklaskiwaną trasą koncertową. We wrześniu 1998 roku ukazał się album "Gommalacca", zawierający bardzo udany singiel "Shock in my town". Album ten kontynuuje muzyczny dyskurs zapoczątkowany przez "L'imboscata", dalej wzbogacając go o ciężkie dźwięki.i kątowe.

22 października 1999 r. ukazał się "Fleurs", zbiór coverów, który został wysoko oceniony przez krytyków. Wśród ostatnich dzieł Battiato w tym tysiącleciu jest "Campi magnetici", wydany w 2000 r. i zawierający muzykę baletową zamówioną przez Maggio Fiorentino oraz album "Fleurs 3", kontynuacja udanego albumu rewizji.

Lata 2000 i 2010

Jednak w 2003 roku piosenkarz próbował swoich sił również w kategorii kierunek zdjęcia do filmu "Perdutoamor".

W grudniu 2004 roku zadebiutował jako prezenter sześcioodcinkowego programu kulturalnego, którego był również redaktorem: Bitte, keine réclame ("Proszę, bez rozgłosu"), emitowany na kanale satelitarnym Rai Doc.

W nowej dekadzie wziął udział w festiwalu Sanremo 2011 towarzysząc Luca Madonia z jego piosenką "L'alieno".

Jesienią 2012 roku ukazał się jego nowy album "Apriti sesamo"; na początku listopada tego samego roku został Radny ds. turystyki i rozrywki dla regionu Sycylia Doświadczenie trwa zaledwie kilka miesięcy, a Battiato nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia.

Ostatnie lata życia

W 2019 roku wydał swoją ostatnią płytę: "We will come back again", po czym wycofał się ze sceny.

W 2020 roku pisarz Aldo Nove opublikował biografię sycylijskiego artysty (Sperling & Kupfer).

Długo chory Franco Battiato zmarł w wieku 76 lat 18 maja 2021 r. w swoim domu w Milo (Katania).