بیوگرافی • تعادل در تاریخ ایتالیا

برادر کوزیمو بزرگ، پسر پیترو مدیچی و لوکرزیا تورنابوونی، لورنزو د مدیچی در 1 ژانویه 1449 به دنیا آمد. در فلورانس او از سنین پایین تحصیلات اومانیستی را دریافت کرد و در شانزده سالگی، ثابت کرد که یک سیاستمدار ماهر در مأموریت هایی که در ناپل، رم و ونیز به او محول شده بود.

در سال 1469، سال مرگ پدرش، او با کلاریس اورسینی نجیب ازدواج کرد و همزمان موافقت کرد که ارباب فلورانس شود. در سطح سیاسی، لورنزو نشان داد که یک دیپلمات خوب و یک سیاستمدار زیرک است و تحولی عمیق در نظم داخلی دولت به وجود آورد که به او اجازه داد قدرت محکم‌تر و قانونی‌تری به دست آورد و نقش ناظم دولتی را به او واگذار کرد. سیاست به شهر ایتالیایی.

در سال 1472 او فلورانس را در جنگ ولترا رهبری کرد تا سلطه شهر را در شبه جزیره ایتالیا تقویت کند. در واقع، او با کمک فلورانسی ها، توطئه پاتزی را که با حمایت پاپ می خواستند او را خلع کنند، خنثی کرد. سیکستوس چهارم تکفیر لورنزو و متعاقباً ممنوعیت شهر را آغاز کرد: به طور خلاصه، جنگ درگرفت.

فلورانس با جمهوری ونیز و دوک نشین میلان متحد شد تا با پاپ و متحدش فردیناند ناپلی مخالفت کند، اما وضعیت فلورانس بحرانی شده بود. بنابراین مجلل در تاریخ 6 رفتدسامبر 1479 در ناپل سعی کرد با فردیناند یک پیمان عدم تجاوز منعقد کند، که پذیرفت و متوجه قدرتی شد که دولت کلیسا در سالهای آینده می توانست به دست آورد. سیکستوس چهارم که اکنون تنها بود، مجبور شد تسلیم شود.

این وضعیت اعتبار فلورانس را تقویت کرد و Lorenzo de' Medici : از سال 1479، سیاست اتحاد با فلورانس در ایتالیا بین شهرهایی مانند لوکا آغاز شد. سینا، پروجا، بولونیا؛ و از طرف فلورانس، سیاست تصرفات سرزمینی مانند سرزنا و پیان کالدولی. در سال 1482 لورنزو با شکوه با دوک نشین میلان متحد شد تا با شهر فرارا مخالفت کند. سپس با پاپ علیه جمهوری ونیز متحد شد. هنگامی که پاپ اینوسنت هشتم علیه فردیناند ناپلی جنگید، تصمیم گرفت با فردیناند ناپلی متحد شود.

صلح در سال 1486 بین پاپ اینوسنت هشتم و فردیناند به لطف لورنزو باشکوه بود. در این دوره تاریخی، او ثابت کرد که "نقطه عطف ایتالیا" است و با توانایی سیاسی و دیپلماتیک فوق العاده خود به سیاست صلح و تعادل در سراسر ایتالیا اعطا می کند. لورنزو، علاوه بر اینکه یک میانجی بزرگ بود، به خاطر حمایت سخاوتمندانه اش مورد ستایش قرار گرفت. در واقع او علایق فرهنگی بی‌نهایتی داشت، و همچنین شاعری بود، البته نه بسیار عالی.

او قافیه و تفسیر، غزل عاشقانه را به سبک ویتا نووا دانته نوشت که در آناو ظهور عشق به لوکرزیا دوناتی را بازگو کرد. کهربایی که در آن مسخ اووید را از سر گرفت.

او در ویلای Careggi در سال 1492 درگذشت و خلأ بزرگی در نقش سوزن در ترازوی تاریخ ایتالیا که به طور استثنایی حفظ کرده بود بر جای گذاشت.