بیوگرافی • کاباره شروع شد

اورست لیونلو در 18 آوریل 1927 در رودس (یونان) به دنیا آمد. یک بازیگر تئاتر با حرفه کاباره، افراد کمی هستند که بتوانند صدای خود را با آن شخص اشتباه بگیرند. دیگران؛ در بدترین حالت ممکن است اشتباه کنید و او را با وودی آلن اشتباه بگیرید! بله، زیرا صدای او ایتالیایی است که سال ها به این بازیگر و کارگردان مشهور و کنایه آمیز آمریکایی قرض داده شده است.

لیونلو اولین کار خود را در سال 1954 در گروه کمیک-موسیقی رادیو روما انجام داد. در این گروه او به عنوان یک نویسنده و مجری درخشان برجسته می شود. او به عنوان یک بازیگر تئاتر وارد دنیای سرگرمی می شود و از جنگ جهانی دوم به کاباره ایتالیا جان می بخشد، ژانری که تا آخر عمر با آن پیوند خواهد داشت. زمان زیادی نمی گذرد و او اولین حضور تلویزیونی خود را با مجموعه فیلم های کودک «فیلیپ مریخی» انجام می دهد.

از همین دوره تجربیات او به عنوان صداپیشه آغاز شد. علاوه بر وودی آلن فوق الذکر، اورست لیونلو صدای خود را به دیگر چهره های بزرگ سینما مانند گروچو مارکس، جری لوئیس، چارلی چاپلین، پیتر سلرز، جین وایلدر، دادلی مور، پیتر فالک، رومن پولانسکی، جان بلوشی و مارتی فلدمن در تلویزیون، کسی او را به عنوان صدای رابین ویلیامز در سریال "Mork & Mindy" و در کارتون هایی مانند سیلوستر گربه، لوپو د لوپیس، میکی موس، دونالد داک و وینی پو به یاد می آورد.

تا سال 1971 به عنوان دوبلور برای گروه کار می کردCDC، سپس در سال 1972 CVD را تأسیس کرد که از سال 1990 رئیس آن بوده است.

در سال 1965 او در میان مترجمان "ماجراهای لورا استورم"، یک سریال زرد-صورتی با بازی لورتا ماسیرو بود. سپس در سال 1966 در برخی از قسمت‌های «Le inchieste del commissario Maigret» (مجموعه تلویزیونی با جینو سروی) و در سال 1970 در «داستان‌های پدر براون» (با رناتو راسل) شرکت کرد.

تلویزیون مطمئنا به افزایش شهرت او کمک می کند، اما اشتیاق اصلی او چیزی است که او را به فعالیت کمدین و هنرمند کاباره با شرکت Bagaglino متصل می کند. موفقیت لیونلو مرهون طنز ظریف و سورئال او بر اساس کنایه ها و معانی دوگانه است. او از زمان آغاز به کار باگاگلینو (شرکت واریته در رم در سال 1965 توسط پیر فرانچسکو پینگیتور و ماریو کاستلاچی تأسیس شد) بوده است: از جمله معروف‌ترین نمایش‌ها به «Dove sta Zazà» اشاره می‌کنیم. (1973)، "Mazzabubù" (1975)، "Palcoscenico" (1980)، "Biberon" (1987). با آخرین نمایش است که باگاگلینو سبک جدیدی از تنوع، غنی شده با طنز سیاسی را افتتاح می کند که با برنامه های متعدد در دهه 90 ادامه می یابد.

کارگردان تئاتر، رادیو و تلویزیون، نویسنده صدها برنامه است.

فیلم هایی که او در آنها شرکت می کند واقعاً بسیار زیاد هستند، ما فقط به چند مورد اشاره می کنیم: "اسکادران آلگرو" (1954، اثر پائولو موفا)، "پاریسایی وارد شد" (1958، ساخته کامیلو ماستروچینکه)، " قرص‌های هرکول (1960، اثر لوسیانو سالس)، «توتو،فابریزی و جوانان امروز" (1960، اثر ماریو ماتولی). به عنوان صداپیشه: چارلی چاپلین در "دیکتاتور بزرگ" (1940)، آقای دلتوئید در یک پرتقال ساعتی اثر استنلی کوبریک، دیک ون دایک در "مری پاپینز" ".

کودکان لوکا، کریستیانا و آلسیا لیونلو همگی در حرفه خود به عنوان صداپیشه راه پدر خود را دنبال کردند.

پس از یک بیماری طولانی، اورست لیونلو در 19 فوریه 2009 در رم درگذشت.