بیوگرافی • هنر جدایی

• آثار کلیمت

طراحی ها و نقاشی های گوستاو کلیمت، تصفیه شده، کنایه آمیز، حسی، پر از ارجاعات فرهنگی، متراکم هستند. آثار خاطره انگیزی که فضای وین «بلو اپوک»، وین فروید، گوستاو مالر و شونبرگ را در بر می گیرد و منتقل می کند. پژواکی خاطره انگیز و فراموش نشدنی که در حضور تکه تکه ای از آثار این هنرمند والا، تحت تأثیر قرار می گیرد. گوستاو در 14 ژوئیه 1862 در بوامگارتن در نزدیکی وین، پسر ارنست کلیمت، زرگر حکاکی و آنا فیوستر، وینی با شرایط اجتماعی متوسط ​​به دنیا آمد. در چهارده سالگی شروع به حضور در مدرسه هنر و صنایع دستی در پایتخت کرد، جایی که توانست بیشتر در مورد تکنیک‌های مختلف مورد استفاده در هنرهای کلاسیک مانند نقاشی‌های دیواری و موزاییک بیاموزد، اما همچنین با نوآورانه‌ترین ترکیب‌ها در ارتباط باشد. لحظه.

او توسط برادرش ارنست همراهی می شود که تا زمان مرگش در سال 1892 با او کار خواهد کرد، سالی که وزارت فرهنگ و آموزش و پرورش به کلیمت و فرانتس ماچ (همچنین هم شاگردش) سفارش می دهد تا تزئینات را انجام دهند. برخی از تالارهای دانشگاه وین.

او رسماً کار خود را به عنوان یک هنرمند با ایجاد تزئینات تصویری برای ساختمانهای عمومی مختلف آغاز کرد و به زودی وارث هانس ماکارت (1840-1884) شد. دکوراسیون سالن بزرگ دانشگاهوین که موضوع آن فلسفه، پزشکی و حقوق است (تصاویر دانشکده) ، که توسط کلیمت بین سالهای 1900 و 1903 اجرا شد، انتقاد شدید مقامات وین را برانگیخت که محتوای اروتیک و ترکیب بندی بی سابقه نقاشی ها را به چالش کشیدند. . به همین ترتیب، فریز تزئینی بزرگی که در سال 1902 برای سالنی که بنای یادبود بتهوون را در خود جای داده بود، توسط ماکس کلینگر، زشت تلقی شد. چنین رسوایی هایی پایان کار رسمی کلیمت بود.

اما گوستاو کلیمت هرگز اجازه نداد که مرعوب شود: قبلاً در سال 1897، با طغیان شورش، جنبش جدایی وین را پایه گذاری کرد، با هنرمندی که به طور قطعی موقعیت خود را به بلوغ رساند، که با شورش علیه قوانین رسمی و قوانین رسمی مشخص شد. شورش نسلی که قصد داشت هنر را از ادای احترام به کنوانسیون ها رها کند.

همانطور که خود کلیمت نوشت، در نامه ای به "Kunstlerhaus" ("خانه هنرمند" که ساختار انجمنی هنرمندان وینی و سازمان رسمی نمایشگاه ها را کنترل می کرد)، هدف آن این بود که " وارد کردن زندگی هنری وین به یک رابطه حیاتی با تحول هنر خارجی و پیشنهاد نمایشگاه هایی با شخصیت هنری ناب و فارغ از نیازهای بازار ». اصطلاح «تجزیه» از تاریخ روم وام گرفته شده و به روش مبارزه ای که استفاده می شود اشاره داردتوسط پلبی ها برای به دست آوردن حقوق برابر در برابر پاتریسیون ها، "secessio plebis". این اصطلاح برای نشان دادن شورش هنرمندان جوان علیه محافظه کاری نسل قبل تبدیل به یک اصطلاح مد خواهد شد.

کلیمت با استفاده از نوآوری های تزئینی "آرت نوو"، جنبشی که بیش از هر چیز به هنرهای کاربردی مرتبط است، که او بزرگترین نماینده آن در زمینه نقاشی شد، سبکی غنی و پیچیده را توسعه داد که اغلب از آن الهام گرفته شده بود. ترکیب موزاییک های بیزانسی که در راونا مطالعه کرد. با این حال، در سطح نظری تر، بحث باز کردن مرزها به روی روح زمانه بود که بیشتر با هنر سمبولیستی شناخته می شد، با بار معنایی قوی شهوانی.

دور از جریان های آوانگارد نقاشی آن زمان و در تماس با نوآورانه ترین جنبه های معماری و طراحی قرن بیستم، کلیمت حامی هنرمندان جوان از جمله اسکار کوکوشکا و اگون شیله بود. به ترتیب در Kunstschau 1908 و Kunstschau 1909 به وینی ها ارائه شد.

گوستاو کلیمت در 6 فوریه 1918 بر اثر سکته درگذشت. از معروف ترین آثار او می توان به "بوسه"، نقاشی رنگ روغن روی بوم که در وین به نمایش گذاشته شد - و "آغوش" که بین سال های 1905 و 1909 خلق شد، اشاره کرد.

آثار کلیمت

در زیر پیوندهای عمیق برخی از آثار هستندمهم یا معروف توسط هنرمند اتریشی:

• فاولا (1883)
• ایدیل (1884)
• داخلی تئاتر قدیمی بورگ (1888)
• پرتره سونجا نیپس (1889)
• عشق (1895)
• موسیقی اول (1895)
• مجسمه (1896)
• تراژدی (1897)
• Pallas Athena (1898)
• Nuda Veritas (1899)
• فلسفه (صفحه تزئینی) (1899-1907)
• مزرعه توس (1900) )
• Judith I (1901)
• Pesci d'oro (ماهی طلایی) (1902)
• پرتره Emilie Flöge (1902)
• چوب راش I (1902)
• فریز بتهوون (1902)
• امید اول و امید دوم (1903، 1907)
• بوسه (1907-1908)
• The سه عصر زن (1905)
• پرتره آدل بلوخ-بائر (1907)
• درخت زندگی (1905-1909)