بیوگرافی • Il cielo Azzurro

متولد در Viareggio در شب 11 آوریل 1948 (اما ثبت نام در اداره ثبت در 12 آوریل): مارچلو رومئو لیپی به بهترین وجه نشان دهنده گونه شناسی مربی-مدیر، مدرن است. رهبر آن دسته از مربیان که نه تنها می دانند چگونه در چمن زمین های فوتبال باشند، بلکه می دانند چگونه در مقابل دوربین ها یا توصیه های تیمی بهتر خود را بیرون بیاورند، همچنین به لطف ویژگی های فرهنگی و زیبایی که تصویر قدیمی را پشت سر می گذارند. من فقط روی نیمکت از مربی استفاده می کنم.

متاهل و دارای دو فرزند، به عنوان یک بازیکن بیش از همه به عنوان یک بازیکن آزاد خوب از سمپدوریا یاد می شود. دقیقاً با تیم جوانان باشگاه سمپدوریا بود که او کار خسته کننده خود را به عنوان مربی آغاز کرد و بیشتر در بین باشگاه های مختلف کوچک ایتالیا گذراند. سپس، در فصل 1992-93، قهرمانی خوبی با آتالانتا انجام شد، پس از آن مقام ششم در ناپل هنوز در بین هواداران دایره المعارف ناپلی به یادگار مانده است.

با این حال، سال اساسی در حرفه لیپی چه سالی بود؟ قطعاً در سال 1994، زمانی که پس از چنین شاگردی طولانی، در سفر بین زمین های مختلف فوتبال پراکنده در سراسر ایتالیا گذراند، سرانجام روی نیمکت یوونتوس نشست. تیمی که راستش را بخواهید بلافاصله برای او شانس آورد. شروع، در واقع، شگفت‌انگیز است: نه تنها رهبری او با یک اسکودتو به دست آمده است.در همان سال، اما در پنج فصل بعد، "معجزه" (به اصطلاح، با توجه به اینکه لیپی با تیم مشهوری مانند یووه سروکار دارد)، دو بار دیگر تکرار می شود. متوسط ​​برای حسادت به هر کسی.

به اینها باید یک لیگ قهرمانان (برای برخی از طرفداران یک شناخت مهمتر از خود اسکودتو)، یک سوپرکاپ اروپا، یک جام بین قاره ای، یک جام ایتالیا و دو سوپرکاپ ایتالیا اضافه کنیم. همانطور که می گویند: کلاه بردار. البته، دادن تمام اعتبار به لیپی، عدالت را در مورد تصویر کلی آن لحظه رعایت نمی کند. در واقع، این یوونتوس قهرمان‌هایی بود که فقط به تیم مرد آن سال‌ها، جانلوکا ویالی اشاره کرد.

مثل همه چیز، با این حال، دیر یا زود بت لیپی با لیدی باید به پایان می رسید. این بحران در ابتدای فصل 99-1998 شروع به نمایان شدن کرد و با شکست سنگین خانگی مقابل پارما به اوج خود رسید. انتقادها درباره او شروع به هجوم می کنند و لیپی، مردی که بدنام بسیار حساس است، تصمیم می گیرد تیمی را که مدیون اوست ترک کند.

خوشبختانه پیاده نمانده است. در حال حاضر ارزش او مشخص شده است و باشگاه های زیادی برای جذب او رقابت می کنند. یکی بالاتر از همه مدتی است که به او چشم دوخته است: اینتر موراتی. تیمی که در آن زمان در یک بحران جدی هویت قرار داشت و به یک راهنمای کاریزماتیک نیاز داشتچیزها را مرتب کنید متأسفانه بحرانی که تیم میلانی را در حال فرسایش است ریشه های بسیار عمیقی دارد و قطعا یک مربی عالی برای حل همه مشکلات کافی نیست، گویی یک نوشدارویی است. در آن زمان در اینتر مشکلاتی در رختکن، رابطه بین بازیکنان و باشگاه و همچنین اصطکاک درون خود تیم مدیریت وجود داشت. تمام مشکلاتی که پس از آن به طور ملموس بر پیشرفت بازی و نتایج منعکس شد.

مثل همیشه، این مربی مورد بحث است که بهای آن را می پردازد و مجبور به کنفرانس های مطبوعاتی پرتنش و طاقت فرسا می شود. این اتفاق پس از حذف در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا و همچنین پس از اولین روز قهرمانی رخ می دهد، جایی که نرواتزوری در رجیو کالابریا شکست تحقیرآمیزی را متحمل می شود.

بعد از کاهش، معافیت غیرقابل جبران.

سپس اینجا دوباره یوونتوس است که با آنها اسکودتوهای 2001/2002 (که آنها را در آخرین روز قهرمانی از اینتر ربودند) و اسکودتوی 2002/2003 (27مین یوونتوس) را بردند.

پس از ناامیدی بزرگ تیم ملی در مسابقات قهرمانی اروپا 2004 پرتغال، مارچلو لیپی به جای جیوانی تراپاتونی سکان هدایت آتزوری را بر عهده گرفت.

دو سال کار فشرده، که در آن لیپی بیش از هر چیز به دنبال ایجاد یک گروه منسجم بود، به یک نتیجه خارق العاده و تاریخی منجر شد: در جام جهانی 2006 آلمان، تیم ملی لیپی با شایستگی زیادی به عنوان قهرمانی فارغ التحصیل شد. جهان،برای چهارمین بار در تاریخ خود

تنها چند ساعت پس از کسب جام و جشن بزرگ، لیپی استعفای خود را از سرمربیگری آبی ها اعلام کرد. جانشین او پس از چند روز نامگذاری شد: روبرتو دونادونی. پس از خروج ایتالیا از مرحله یک چهارم نهایی مسابقات قهرمانی اروپا 2008، دونادونی جایگزین شد و لیپی به آتزوری بازگشت تا تیم ملی را به سمت گروه جام جهانی 2010 هدایت کند تا به مرحله نهایی برسد.

در آوریل 2012، پس از مدت ها خواستگاری، او متقاعد شد که به مربیگری بازگردد: تیم چینی گوانگژو اورگراند (از شهر کانتون) بود و او توسط مالک مولتی میلیونر خو متقاعد شد. جیایین. در پایان اکتبر همان سال تیم را برای قهرمانی در چین هدایت می کند. او زمانی که در آغاز نوامبر 2013 تیم چینی گوانگژو را برای قهرمانی در جام ملت‌های آسیا هدایت می‌کند، به "قهرمان دو جهان" تبدیل می‌شود.