بیوگرافی • کاپیتان با شغل

آخرین سه برادر، پاتریک استوارت در 13 ژوئیه 1940 در دره سرسبز میرفیلد، شهری با حدود 12000 نفر جمعیت، در ساحل رودخانه به دنیا آمد. به همین نام، در غرب یورکشایر (انگلیس). پاتریک به لطف مکان‌های کودکی‌اش، میرفیلد، شهری با فرهنگ غنی و عمیق، و برادر بزرگ‌ترش که آثار شکسپیر را برای او می‌خواند، تجربه بازیگری خود را خیلی زود آغاز کرد.

پاتریک در دوازده سالگی، در یک نوع هفته فرهنگی در مدرسه خود، که در آن اصول بازیگری دراماتیک برای پسران توضیح داده شد، با برخی از متخصصان این بخش آشنا می‌شود که تأثیر مثبتی بر اشتیاق او دارند.

در پانزده سالگی مدرسه را ترک کرد تا به عنوان خبرنگار کار کند. او که خود را وقف روزنامه نگاری کرده بود، از تئاتر محبوب خود دور شد. پس از یک سال تجربه، در حالی که چشم انداز روشنی برای حرفه ای درخشان داشت، کار خود را رها کرد و مصمم شد به خود ثابت کند که می تواند یک بازیگر حرفه ای شود.

برای صرفه جویی در هزینه مدرسه نمایش، او یک سال به عنوان فروشنده مبلمان کار می کند. متعاقباً به توصیه اساتید و به لطف دریافت بورسیه تحصیلی، در سال 1957 تصمیم گرفت در "مدرسه تئاتر بریستول اولد ویک" ثبت نام کند.

دو سال در آنجا ماند و حرفه و زبان خود را آموخت و سعی کرد زبان خود را از دست بدهدلهجه مشخص شده در این دوره، پاتریک تقریباً با هویتی دوگانه زندگی می کند: در مدرسه، انگلیسی بی عیب و نقص صحبت می کند، و به طور حرفه ای، با خانواده و دوستان خود، به استفاده از لهجه و گویش یورکشایر ادامه می دهد.

هنگامی که او مدرسه را ترک می کند، یکی از معلمانش پیشگویی می کند که به جای ظرافت جوانی اش، این طاسی زودرس او بوده است که او را به یک بازیگر شخصیت تبدیل کرده است. بعداً او اغلب موفق شد کارگردانان و تهیه کنندگان را متقاعد کند که با یک کلاه گیس می تواند حتی دو نقش را بازی کند، حضور خود را دو چندان کرده و به عنوان "دو بازیگر به قیمت یک" کار کند.

در آگوست 1959 اولین بازی خود را در تئاتر رویال در لینکلن انجام داد، جایی که نقش مورگان را در اقتباس صحنه ای از "جزیره گنج" استیونسون بازی کرد.

کار او به عنوان یک بازیگر صحنه آغاز شد، که به زودی توسط بازیگر به همان اندازه مهم سینما و تلویزیون به آن ملحق شد. اولین بازی او در سال 1970 در فیلم تلویزیونی "تمدن: اعتراض و ارتباطات" به وقوع پیوست.

اولین رویکرد مهم او به داستان های علمی تخیلی با فیلم Dune (1984)، ساخته دیوید لینچ، اقتباسی سینمایی از شاهکار فرانک هربرت، که در آن نقش استاد تفنگ گورنی هالک را بازی می کند، اتفاق می افتد.

در سال 1964، پاتریک با شیلا فالکونر، طراح رقص "شرکت بریستول اولد ویک" ملاقات می کند.او در 3 مارس 1966 ازدواج کرد. از این ازدواج دو فرزند به دنیا آمدند: دانیل فریدوم (1968) و سوفی الکساندرا (1974).

پس از 25 سال ازدواج، پاتریک و شیلا از هم جدا شدند و در سال 1999 طلاق گرفتند.

پاتریک پس از یک رابطه کوتاه با نویسنده مردیث بائر، با تهیه کننده سفر پیشتازان فضا، وندی نویس، که در سال های نسل بعدی شناخته شده بود نامزد می کند.

در 25 آگوست 2000 پاتریک و وندی در لس آنجلس ازدواج کردند (برنت اسپینر در میان شاهدان عروسی).

در 3 ژوئن 1969، NBC آخرین قسمت از Star Trek را پخش کرد. کشتی فضایی Enterprise ماموریت پنج ساله خود را تنها پس از سه سال متوقف کرد. برای بازگشت اینترپرایز به مسیرهای تلویزیونی، باید منتظر سال 1987 بود، پس از میلیون ها نامه از طرفداران و انتظاری که تقریباً بیست سال به طول انجامید. پس از آن، در 26 سپتامبر 1987 بود که مردم برای اولین بار با یک Enterprise جدید، یک خدمه جدید و یک کاپیتان جدید آشنا شدند. کاپیتانی با نام فرانسوی، ژان لوک پیکارد، با بازی پاتریک استوارت.

در طول دوره 7 ساله Star Trek - The Next Generation، استوارت که تمایلی به ترک تئاتر نداشت، یک اقتباس صحنه ای از "سرود کریسمس" چارلز دیکنز را برای یک بازیگر نوشت و اجرا کرد. استوارت با موفقیت این نمایش را در سال‌های 1991 و 1992 به برادوی و در تئاتر "Old Vic Theater" به لندن آورد.1994. این اثر برای او جایزه "درام میز" برای بهترین بازیگر مرد در سال 1992 و جایزه اولیویه برای بهترین نمایش فصل در سال 1994 و نامزدی بهترین بازیگر مرد را به ارمغان آورد. همچنین در سال 1993 برای نسخه سی دی نامزد دریافت جایزه گرمی شد.

در سال 1995 او در تولیدی از شکسپیر "طوفان" در پارک مرکزی نیویورک ظاهر شد.

در سال 1996 او فیلم تلویزیونی "شبح کانترویل" را با نقش سر سیمون د کانترویل تولید کرد.

استوارت سال‌هاست با عفو بین‌الملل مرتبط بوده و با "موسسه حفاظت از نهنگ" در حفاظت از نهنگ‌ها درگیر است - از سال 1998 تفسیر او از کاپیتان آکاب در سریال تلویزیونی "موبی دیک".

در دسامبر 1996 او یک ستاره در "پیاده‌روی مشاهیر هالیوود" دریافت کرد و در آوریل 1997، توسط مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه، دهمین "جایزه سالانه ویل" را برای حرفه خود به عنوان عضو دریافت کرد. از کمپانی رویال شکسپیر و به خاطر تلاش های او به عنوان یک بازیگر برای گسترش شکسپیر در آمریکا.