بیوگرافی • در مسیر جوایز اسکار

او به دلیل زیبایی مسحورکننده و جذابیت ظریف و دست نیافتنی اش جزو محبوب ترین ستارگان بود، حتی اگر به عنوان یک بازیگر در آن دسته قرار گیرد که آغاز کار او مصادف با لحظه حداکثر بیان هنری است. این بازیگر انگلیسی پس از اجرای مهیج دومین فیلمش، «لارنس عربستان»، دیگر نتوانست آن فرم خیره کننده ای را که ناگهان او را در میان بزرگان سینمای جهان قرار داده بود، بیابد. پیتر اوتول که هفت بار نامزد جایزه اسکار شد، هرگز به جز در سال 2003، به خاطر دستاوردهای حرفه ای خود، این تندیس مورد علاقه را دریافت نکرد. با این حال، فهرست بلندبالایی از فیلم ها که بسیاری از آنها کیفیت بالایی دارند، خود گویای این موضوع است.

پیتر سیموس اوتول در 2 آگوست 1932 در کونمارا، ایرلند، در خانواده پاتریک "اسپتس" اوتول، یک شخصیت کتابفروش و نه خوب، و کنستانس جین الیوت فرگوسن، پیشخدمت حرفه ای به دنیا آمد. . پدر و مادرش زمانی که او تنها یک سال داشت به انگلستان، به لیدز نقل مکان کردند و در اینجا بود که پیتر کوچک با شرکت در میخانه ها و مسابقات اسب دوانی به دنبال پدرش بزرگ شد. در چهارده سالگی پیتر مدرسه را رها کرد و به عنوان یک پسر پیام رسان برای ایونینگ پست یورکشایر مشغول به کار شد، جایی که بعداً یک خبرنگار شاگرد شد.

پس از دو سال خدمت در نیروی دریایی بریتانیا به عنوان سیگنال دهنده رادیویی، تصمیم می گیرد به عنوان یک بازیگر به دنبال حرفه خود برود. با کمی عقبتجربه در تئاترهای محلی برای تست بازیگری در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک در لندن نشان داده می شود. او برنده بورس تحصیلی می شود و به مدت دو سال در RADA شرکت می کند، جایی که همکلاسی هایش عبارتند از آلبرت فینی، آلن بیتس و ریچارد هریس.

پس از تفسیر آثار کلاسیک دراماتورژی روی صحنه بریتانیا، در سال 1959 در نقش ثانویه در فیلم "شمشیرزن لوئیزیانا" برای اولین بار در پرده بزرگ ظاهر شد. در همان سال با همکارش سیان فیلیپس ازدواج می کند که از او صاحب دو دختر می شود. دو فیلم دیگر با ساخت عالی دنبال شد، مانند "سایه های سفید" (1960، همراه با آنتونی کوئین) و "سرقت از بانک انگلستان"، تا آن سال سرنوشت ساز 1962 که او را به عنوان یک ستاره بین المللی با "لارنس" فوق الذکر تقدیم کرد. of Arabia» (دوباره با A. Quinn و Alec Guinness) که او را به نامزدی اسکار می کشاند. به دنبال آن پیروزهای «لرد جیم» (1964) و دومین نامزدی برای «بکت و پادشاهش» (1964) به دست آمد.

پس از اجرای کمیک خوب Clive Donner "Ciao Pussycat" (1965)، پیتر اوتول فیلم پرفروش "The Bible" (1966) را بازی می کند. همچنان به ارائه بازی های عالی و درخشان در "شب ژنرال ها" (1967) اثر آناتول لیتوک، "شیر در زمستان" (1968، نامزدی دیگر) در کنار کاترین هپبورن خارق العاده و در کمدی گروتسک "مثلث عجیب" ( 1969) توسط جک لی تامپسون.

دوباره نامزددر اسکار برای موزیکال "خداحافظ آقای چیپس" (1969) و برای "طبقه حاکم" (1971) توسط پیتر مداک، پیتر اوتول به موفقیت های بسیار خوبی دست یافت که از جمله آنها "افسانه لارگگوب" غیرمعمول را به یاد می آوریم. (1973)، جالب «مرد جمعه» (1975)، ملودراماتیک «فاکستروت» (1976) و سرانجام «آیو، کالیگولا» (1979) اثر تینتو براس.

در سال 1979 پیتر اوتول از همسرش طلاق گرفت. کمی بعد او رابطه شدیدی را با مدل کارن براون آغاز می کند که بعداً فرزند سوم خود را با او خواهد داشت. او همچنان موفقیت بزرگی کسب کرد و ششمین نامزدی اسکار خود را با «خطر حرفه ای» (1980) ریچارد راش و پس از آن «Svengali» (1983)، «Supergirl - Girl of Steel» (1984)، «Dr. Creator» به دست آورد. متخصص معجزات» (1985) و «آخرین امپراتور» (1987، اثر برناردو برتولوچی) که برای آنها جایزه دیوید دی دوناتلو را از آن خود کرد.

پس از "شبح" (1998)، آخرین فیلم او، پیتر اوتول اولین فیلم خود را پشت دوربین با فیلم تلویزیونی "جفری برنارد حالش خوب نیست" (که در ایتالیا اکران نشده است) انجام می دهد. در سال 2003 جوایز اسکار سرانجام به او یک اسکار برای حرفه‌اش داد تا جبران نامزدی ناموفق بسیاری را به او بدهد و مهم‌تر از همه ادای احترام به بازیگر بزرگی باشد که با تعابیر خود اعتبار زیادی به تاریخ سینما آورد.

پیتر اوتول پس از یک بیماری طولانی در 14 دسامبر 2013 در سن 81 سالگی در لندن درگذشت.

یک کنجکاوی: مکس بونکر کاریکاتوریست برجسته ایتالیایی از پیتر اوتول الهام گرفت تا شخصیت آلن فورد، قهرمان کمیک همنام را ترسیم کند.