بیوگرافی • عاشقانه

رابرت الکساندر شومان در 8 ژوئن 1810 در شهر Zwickau آلمان به دنیا آمد.

اگرچه عمر کوتاهی داشت، بسیاری او را نماینده ترین آهنگساز موسیقی رمانتیک و قهرمان نسل مهمی از هنرمندان می دانند که شامل استادانی چون شوپن، لیست، واگنر و مندلسون می شود.

رابرت شومان در سنین بسیار جوانی به شعر، ادبیات و موسیقی نزدیک می‌شود: فرزند یک ناشر، او اولین علایق خود را در این محیط می‌یابد، بیش از همه در خواندن E.T.A. هافمن او تراژدی خودکشی خواهرش را تجربه می کند. پس از مرگ پدرش، تحصیلات دبیرستان خود را در سال 1828 به پایان رساند و به لایپزیگ نقل مکان کرد. او بدون تکمیل آنها در مطالعات حقوقی خود در دانشگاه های لایپزیک و هایدلبرگ شرکت کرد. در همین حال او پیانو را زیر نظر فردریش ویک، پدر عروس آینده‌اش آموخت.

متاسفانه تصادف باعث فلج شدن برخی از انگشتان دست راست می شود. شومان مجبور می شود کار درخشان خود را به عنوان یک موسیقیدان فاضل قطع کند: او خود را وقف آهنگسازی خواهد کرد.

در سال 1834، زمانی که به سختی بیست سال داشت، مجله "Neue Zeitschrift fuer Musik" را تأسیس کرد که برای آن مقالات متعددی به عنوان منتقد نوشت. این مجله ثروت برامس جوان را به ارمغان خواهد آورد که بازدید کننده و دوست مکرر خانواده شومان خواهد بود.

او داستان خود را آغاز می کنداحساساتی با کلارا ویک: برای مدت طولانی توسط پدرش مانع شد، این رابطه با ازدواج به طور مثبت در سال 1840 حل شد. موقعیتی که ابتدا به درسدن و سپس به دوسلدورف نقل مکان کرد تا به عنوان رهبر ارکستر کار کند.

در سال 1847 او انجمن آواز کرال (Chorgesangverein) را در درسدن تأسیس کرد.

در سال 1850 او مدیر موسیقی و کنسرت های سمفونیک شهر دوسندورف شد، سمتی را که در سال 1853 به دلیل اولین نشانه های عدم تعادل روانی باید ترک کند. رابرت شومان در سال 1854 با پرتاب کردن خود به رودخانه راین، با توجه به اختلالات عصبی که با گذشت زمان بدتر شد، اقدام به خودکشی کرد. در اینجا او آخرین سالهای زندگی خود را با کمک همسر و دوستانش برامس و جوزف یواخیم گذراند. او در 29 ژوئیه 1856 درگذشت.

شومان یک اپرا، 4 سمفونی، چندین اورتور برای ارکستر، کنسرت برای پیانو، ویولن، ویولن سل، کرال، پیانو و قطعات لیدر ساخت. شومان که بسیار فرهیخته بود، عمیقاً به شعر و مفاهیم فلسفی زمان خود وابسته بود، اغلب الهامات موسیقی خود را تابع یک انگیزه ادبی قرار می داد. طرفدار ایده آل رمانتیک مطابقت کامل بین فرم وشهود خارق العاده، او در قطعات بی شمار پیانو کوتاه ("Carnaval"، 1835، "Kinderszenen"، 1838، "Kreisleriana"، 1838، "Novelette"، 1838) و در بیش از 250 قطعه Lieder، که در میان آنها چرخه های عنوان "عشق و زندگی یک زن" (1840، متن های A. von Chamisso) و "Amor di poet" (1840، متن های H. Heine).