بیوگرافی • برخی از صداهای عالی

• Fiorella Mannoia: اولین حضور او به عنوان یک خواننده
• دهه 80
• دهه 90
• دهه 2000
• Fiorella Mannoia در دهه 2010

Fiorella Mannoia در 4 آوریل 1954 در رم، دختر بدلکار لوئیجی به دنیا آمد. او به دنبال کار پدرش، خواهر پاتریزیا و برادرش مائوریتزیو استلا، به عنوان بدلکار برای لوسیا مانچی و بدلکار در فیلم دانیله دآنزا "آواز نخوان، شلیک کن" در سال 1968 شروع به کار کرد.

فیورلا مانویا: اولین حضور او به عنوان خواننده

بعد از اینکه به عنوان بدلکار برای کندیس برگن و مونیکا ویتی بازی کرد، اولین حضور خود را در موسیقی در جشنواره کاستروکارو انجام داد و قطعه ای از آدریانو سلنتانو "Un bimbo" را خواند. سول لئون"؛ فیورلا علیرغم برنده نشدن، اولین قرارداد ضبط خود را با خانه کاریش به دست آورد که در عرض دو سال به او اجازه داد تا چهل و پنج دور «می‌دانستم می‌روی» و «گیلاس» را منتشر کند. او پس از شرکت با "Gente qua, gente there" در "Un disco per l'estate" در سال 1969، "من آن پسر آنجا را دوست دارم" منتشر کرد.

اینها رکوردهایی هستند که استعدادهای آوازی دختر را به نمایش می گذارند، در حالی که صداهای ضربی آشکار را پنهان نمی کنند. با این حال، ارقام فروش ناشناس هستند، تا جایی که امروزه آن آهنگ‌ها به عنوان رکوردهای نادر واقعی شناخته می‌شوند. او که با گیتاریست Memmo Foresi مرتبط است، قبل از انتشار قراردادی را برای Vincenzo Micocci and It امضا می کند."Mannoia Foresi & Co" برای Rca: تک آهنگ "Prologo" از دیسک استخراج شده است. معروف‌تر 45 دور در دقیقه زیر است، با عنوان «نینا ننا»، به دلیل سانسوری که متن «رز»، قطعه‌ای در سمت B، متحمل شد. بنابراین، دیسک پس گرفته شد و در نسخه جدید توزیع شد. فیورلا با ترک RCA با ریکوردی ازدواج می‌کند که به او اجازه می‌دهد «Piccolo»، «Tu amore mio» و مهم‌تر از همه «اسکالدامی» را منتشر کند، که در آن تصویری سکسی و تقریباً متجاوز از خود برجسته می‌کند.

دهه 80

دهه 80 از طریق آلبوم "Certi moments" پیرانجلو برتولی، ورود به CGD را نشان داد: به لطف دوئت "پسکاتوره"، Mannoia موفق شد در سراسر ایتالیا شناخته شود. بنابراین، در سال 1981 او با آهنگ "Caffè nero caldo" در Sanremo شرکت کرد که موفقیت فوری او را تضمین کرد. پس از "E muoviti un po'" که توسط والریو لیبونی نوشته شد و در فستیوال بار ارائه شد، آلبوم هایی را به تهیه کنندگی ماریو لاوزی ضبط کرد و به آریستون رفت.

در سال 1984 با آهنگ مائوریتزیو پیکولی و رناتو پارتی "Come si cambia" به سان رمو بازگشت: به لطف این آهنگ، هنرمند فهمید که آواز خواندن حرفه واقعی او است و نه تصادفی در همان سال. او پیش از پتی پراوو، ایوا زانیچی و مارسلا بلا در فینال «پرمیاتیسیما 84» با «مارگریتا» ریکاردو کوکیانته برنده شد. 1985 سال "Momento delicate" است که "L'aiuola" از آن استخراج شده است: قطعه، نوشته موگول،در جشنواره بار دوم می شود. تظاهرات سالوتی دوباره سال بعد با "Sorvolando Eilat" از LP "Fiorella Mannoia" از او استقبال کرد.

پس از ترک آریستون، فیورلا مانویا به DDD نقل مکان کرد و به موفقیت خود ادامه داد: او دو سال متوالی با "Qello che donne non dire" و "My nights" در سال های 1987 و 1988 برنده جایزه منتقدان Sanremo شد. به ترتیب توسط انریکو روگری و ایوانو فوساتی نوشته شده است. همچنین در سال 1988 آلبوم "Canzoni per parla" منتشر شد که حاوی "I dubbi dell'amore" است که دوباره توسط روگری نوشته شده بود. این دهه با "Di terra e di vento" به پایان می رسد، که شامل "O que sera" در نسخه ایتالیایی و بالاتر از همه "Cuore di cane" است.

دهه 90

از طرف دیگر، دهه 90 با آلبوم "I steam trains" آغاز شد، آلبومی با آهنگ های قابل توجه: علاوه بر "بادهای قلب"، "The آسمان ایرلندی» (ساخته شده توسط ماسیمو بوبولا)، «Inevitabilmente» (که بخشی از موسیقی متن فیلم «خاطرات عزیز» نانی مورتی است) و «همه به دنبال چیزی هستند» (نوشته فرانچسکو دی گرگوری). در عوض، "Gente Comune" آرام تر می گذرد، آلبومی از سال 1994 که همچنین همکاری هایی با ساموئل برسانی ("پسر دیوانه")، کائتانو ولوسو ("Il culo del mondo") و فرانچسکو دی گرگوری ("Giovanna D'Arco") ارائه می دهد. . همکاری های مهم دیگری را می توان در سال 1998 در "Belle Hoss" یافت: Gianmaria Testa و Daniele Silvestri دو تا از این نام ها هستند.مهمترین.

اولین آلبوم زنده فیورلا مانویا (دوگانه) در سال 1999 منتشر شد و "Certe piccoli voci" نام داشت: همچنین شامل کاور آهنگ Vasco Rossi "Sally" بود. موفقیت دیسک بسیار عالی است: علاوه بر رتبه اول در جدول پرفروش ترین آلبوم ها، در واقع دو برابر پلاتین می شود. پس از آلبوم های «شکننده» و «در تور» (آلبوم دومی با رون، فرانچسکو دی گرگوری و پینو دانیله به صورت زنده ضبط شد)، مانویا در سال 2003 در کمدی احساسی «اول به من ببوس» اثر آمبروجیو لو گیودیس بازی کرد. آلبوم "Concerti" و DVD "Due anni di Concerts" قبل از شرکت در Live 8 در رم (جایی که او "برادر من که به جهان نگاه می کند" ، "Clandestino" و "Sally" را می نوازد) و انتصاب Official of رئیس جمهور جمهوری توسط کارلو آزلیو چیامپی.

دهه 2000

تغییر واضحی در جهت موسیقی عامه پسند برزیلی را می توان در "Onda Tropical" مشاهده کرد، که در آن Mannoia با هنرمندانی مانند Carlinhos Brown، Gilberto Gil و Adriana Calcanhotto دوئت می کند. در حالی که سال 2007 با انتشار "Canzoni nel tempo" مشخص می شود، مجموعه ای از آهنگ هایی که قبلاً با جلدهای "Io che amo solo te" و "Dio è morto" غنی شده است. پس از هفت سال، در سال 2008 اولین آلبوم از آثار منتشر نشده به نام "Il Movimento del Dare" منتشر شد که به دلیل همکاری با پینو دانیله، ایوانو فوساتی و فرانکو باتیاتو قابل توجه است.

مادرخوانده، در سال 2009، از "Amiche per l'Abruzzo"، یک رویداد خیریه اختصاص داده شده به زلزله زدگان L'Aquila که در میلان در استادیوم Meazza به صحنه رفت، دوئت های Fiorella با Noemi در "L'amore si". اودیا» را منتشر می کند و «رویا را یاد گرفتم» را منتشر می کند که در آن ترانه های هنرمندان معاصری مانند تیزیانو فرو، چزاره کرمونینی و نگریتاها را دوباره تفسیر می کند. سال 2010 سال "کاپولاوری"، مجموعه ای از شش دیسک، و همچنین سه جایزه موسیقی باد و تک آهنگ "اگر واقعا خدا وجود دارد" است.

Fiorella Mannoia در دهه 2010

در 24 ژانویه 2012 آلبوم منتشرنشده "Sud" منتشر شد که قبل از آن تک‌آهنگ‌های "Io non ho paura" و "Non è un film" منتشر شد. از "تور جنوب".

برنده پنج بار "Targa Tenco"، Fiorella Mannoia با یک ضبط صدای کنترالتو مشخص می شود و برای دوئت های خود صداهایی از همان نوع را ترجیح می دهد (مثلاً نومی و پائولا تورچی).

در پایان سال 2016 شرکت او در جشنواره سان رمو 2017 با آهنگ Che sia benedetta اعلام شد. در پایان مسابقه، او پس از برنده فرانچسکو گابانی دوم است.

فیورلا مانویا با همسرش کارلو دی فرانچسکو

در فوریه 2021 با کارلو دی فرانچسکو (تهیه کننده موسیقی و معروف ازدواج کرد) چهره برنامه تلویزیونی Amici ); این زوج پانزده سال بود که با هم متحد شده بودند.