Biografie - Enkele geweldige stemmen

• Fiorella Mannoia: haar debuut als zangeres
• De jaren 1980
• De jaren 1990
• De jaren 2000
• Fiorella Mannoia in 2010

Fiorella Mannoia werd geboren op 4 april 1954 in Rome, als dochter van cascatore Luigi. Ze begon te werken na de carrière van haar vader, haar zus Patrizia en haar broer Maurizio Stella, als stand-in voor Lucia Mannucci en stunt-girl in Daniele D'Anza's film 'Non cantare, spara' uit 1968.

Fiorella Mannoia: haar debuut als zangeres

Na ook te hebben opgetreden als stand-in voor Candice Bergen en Monica Vitti, maakte ze haar muzikale debuut op het Castrocaro Festival met het zingen van Adriano Celentano's lied 'Un bimbo sul leone'; hoewel ze niet won, verdiende Fiorella haar eerste platencontract bij het Carisch-label, waarmee ze binnen twee jaar de 45-toerenplaten 'Ho saputo che partivi' en 'Ciliegie' kon uitbrengen. Na het nemen vanbegint met 'Gente qua, gente là' bij 'Un disco per l'estate' in 1969, brengt 'Mi piace quel ragazzo lì' uit.

Dit zijn platen die de vocale talenten van het meisje laten horen, zonder duidelijke beatgeluiden te verbergen. De verkoopcijfers zijn echter anoniem, tot het punt dat deze tracks vandaag de dag worden beschouwd als echte record rariteiten. Gebonden aan gitarist Memmo Foresi, tekende ze een contract met Vincenzo Micocci en It, voordat ze 'Mannoia Foresi & Co' uitbracht voor Rca: van de plaatDe volgende single 'Prologue' werd uitgepakt. Beroemder was de volgende 45, getiteld 'Ninna Nanna' (Lullaby), vanwege de censuur op de tekst van 'Rose', een track op kant B. De plaat werd daarom teruggetrokken en opnieuw gedistribueerd in een nieuwe versie. Na haar vertrek bij RCA verhuisde Fiorella naar Ricordi, waardoor ze 'Piccolo', 'Tu amore mio' en vooral 'Scaldami' kon uitbrengen, waarin ze een beeld van zichzelf naar voren brengtsexy en bijna transgressief.

De jaren 1980

In de jaren 1980 deed ze haar intrede in de Cgd, via Pierangelo Bertoli's album 'Certi momenti': dankzij het duet 'Pescatore' wist Mannoia naam te maken in heel Italië. Zo nam ze in 1981 deel aan Sanremo met het nummer 'Caffè nero bollente', wat haar onmiddellijk succes garandeerde. Na 'E muoviti un po', geschreven door Valerio Liboni en gepresenteerd op Festivalbar, nam ze albums opgeproduceerd door Mario Lavezzi en overgestapt naar Ariston.

In 1984 keerde ze terug naar Sanremo met het lied 'Come si cambia' van Maurizio Piccoli en Renato Pareti: dankzij dit lied besefte de artieste dat zingen haar ware roeping was, en het was geen toeval dat ze in hetzelfde jaar, met 'Margherita' van Riccardo Cocciante, de finale van 'Premiatissima '84' won, vóór Patty Pravo, Iva Zanicchi en Marcella Bella. 1985 was het jaar van 'Momento delicato', waarvan het uittreksel"L'aiuola": het nummer, geschreven door Mogol, werd tweede op Festivalbar. Salvetti verwelkomde haar het jaar daarop opnieuw met "Sorvolando Eilat", van de LP "Fiorella Mannoia".

Na haar vertrek bij Ariston stapte Fiorella Mannoia over naar DDD en zette haar succes voort: ze won twee jaar op rij de Sanremo Critics' Prize met 'Quello che le donne non dicono' en 'Le notti di maggio', in 1987 en 1988, geschreven door respectievelijk Enrico Ruggeri en Ivano Fossati. In 1988 verscheen ook het album 'Canzoni per parlare', met daarop 'I dubbi dell'amore', opnieuw geschreven door Enrico Ruggeri en Ivano Fossati.Ruggeri; het decennium eindigt met 'Di terra e di vento', inclusief 'O que sera' in de Italiaanse versie en vooral 'Cuore di cane'.

De jaren 1990

De jaren negentig openden echter met 'I treni a vapore', een album met opmerkelijke hits: naast 'I venti del cuore' bevatte het 'Il cielo d'Irlanda' (gecomponeerd door Massimo Bubola), 'Inevitabilmente' (onderdeel van de soundtrack van Nanni Moretti's film 'Caro diario') en 'Tutti cercano qualcosa' (geschreven door Francesco De Gregori). Het album 'Gente Comune' uit 1994 verliep daarentegen rustiger.waarin ook samenwerkingen staan met Samuele Bersani ('Crazy boy'), Caetano Veloso ('Il culo del mondo') en Francesco De Gregori ('Giovanna D'Arco'). Andere belangrijke samenwerkingen zijn in 1998 te vinden in 'Belle speranze': Gianmaria Testa en Daniele Silvestri zijn twee van de belangrijkste namen.

Fiorella Mannoia's eerste (dubbel)live-album kwam uit in 1999 en heette 'Certe piccole voci': het bevatte ook een cover van Vasco Rossi's nummer 'Sally'. Het succes van het album was uitstekend: naast de eerste plaats in de bestseller album chart, werd het ook dubbel platina. Na de albums 'Fragile' en 'In tour' (deze laatste live opgenomen met Ron,Francesco De Gregori en Pino Daniele), speelde Mannoia in 2003 in de sentimentele komedie 'Prima dammi un bacio', van Ambrogio Lo Giudice. Het album 'Concerti' en de dvd 'Due anni di concerti' gingen vooraf aan haar deelname aan Live 8 in Rome (waar ze 'Mio fratello che guardi il mondo', 'Clandestino' en 'Sally' vertolkte) en haar benoeming tot Officier van de President van de Republiek door Carlo AzeglioCiampi.

De jaren 2000

Een duidelijke wending in de richting van de Braziliaanse populaire muziek is te zien in 'Onda tropicale', waarin Mannoia duetten aangaat met artiesten als Carlinhos Brown, Gilberto Gilberto en Adriana Calcanhotto, terwijl 2007 in het teken stond van de release van 'Canzoni nel tempo', een verzameling eerder gepubliceerde nummers verrijkt met covers van 'Io che amo solo te' en 'Dio è morto'. Na zeven jaar, in 2008bracht hun eerste album uit met onuitgebrachte nummers, 'Il movimento del dare', waarop samenwerkingen staan met Pino Daniele, Ivano Fossati en Franco Battiato.

Fiorella is in 2009 beschermvrouwe van 'Amiche per l'Abruzzo', een liefdadigheidsevenement gewijd aan de slachtoffers van de aardbeving in L'Aquila, dat in Milaan in het Meazza-stadion wordt gehouden. Ze duetteert met Noemi in 'L'amore si odia' en publiceert 'Ho imparato a sognare', waarin ze liedjes van hedendaagse artiesten als Tiziano Ferro, Cesare Cremonini en Negrita opnieuw interpreteert. 2010 is het jaar van 'Capolavori', een verzameling van zes platen, maar ook van 'Capolavori'.van drie Wind Music Awards en de single 'If indeed God exists'.

Fiorella Mannoia in 2010

Op 24 januari 2012 werd het onuitgebrachte album 'Sud' uitgebracht, geanticipeerd door de singles 'Io non ho paura' en 'Non è un film', en gevolgd door de 'Sud tour'.

Fiorella Mannoia, vijf keer winnares van de 'Targa Tenco', wordt gekenmerkt door een altstemregister en geeft de voorkeur aan stemmen van hetzelfde type voor haar duetten (Noemi en Paola Turci, bijvoorbeeld).

Eind 2016 werd bekend dat ze zou deelnemen aan het Sanremo Festival 2017 met het nummer 'Che sia benedetta'. Aan het eind van de competitie werd ze tweede, achter de winnaar Francesco Gabbani .

Fiorella Mannoia met haar man Carlo Di Francesco

In februari 2021 werd hij in het huwelijk verbonden met Carlo Di Francesco (muziekproducent en bekend gezicht van het tv-programma Vrienden ); het stel was al vijftien jaar samen.