بیوگرافی • نابغه ظریف موسیقی

الیو، با نام مستعار استفانو روبرتو بلیساری در روز یکشنبه 30 ژوئیه 1961 در میلان متولد شد، پسر والدینی که منشأ مارکه دارند، از کوسینیانو، یک شهر کوچک در استان آسکولانا.

او دوران کودکی خود را با خانواده‌اش بین میلان و مرکزی در پس‌زمینه نزدیک گذراند: بوچیناسکو.

او از دوران کودکی به موسیقی نزدیک شد، در واقع در سال 1968 شواهدی از اولین اجرای او وجود دارد. او در جمع چهار خواننده کوچک دیگر، آهنگ "پنج برادر" را روی صحنه Ambrogino d'oro می خواند. در آن دوره او همچنین صدای خود را برای تبلیغات یک برند معروف آب معدنی قرض داد.

در دهه 1970 در دبیرستان انیشتین در میلان، واقع در خیابانی به همین نام، تحصیل کرد. در اینجا در سال 1979، در سن هجده سالگی، او گروه موسیقی جنون "Elio e le Storie Tese" را تأسیس کرد و رهبر آن شد، که نام هنری خود را از آن گرفته است.

در اولین سال‌های موفقیت گروه، الیو طرفداران را با معمایی مرتبط با هویت واقعی خود در تعلیق نگه می‌دارد، و در اولین مصاحبه‌ها با روزنامه‌نگارانی که هر از گاهی شخصیت‌های احتمالی و متفاوتی از روبرتو ارائه می‌دهند، بازی می‌کند. مورونی به روبرتو گوستاویوی نمادین تر.

او با انتخاب مخالفت وجدانی به وظایف نظامی خود عمل کرد، او از کنسرواتوار جوزپه وردی در میلان در رشته فلوت عرضی فارغ التحصیل شد، سازی که تقریباً هرگز در نواختن آن کوتاهی نمی کند.در اجرای زنده خود از "Elii" به عنوان گروه در حال حاضر با محبت توسط طرفداران متعدد نامیده می شود.

در ژوئیه 1980 این گروه اولین حضور خود را در مقابل تعداد معدودی از بازنشستگان انجام داد. در ترکیب اولیه استفانو بلیساری آواز می خواند و گیتار می نوازد.

در سال 1982، روکو تانیکا، متولد سرجیو کنفورتی، برادر یکی از همراهان استفانو، مارکو، که از زمان تأسیس گروه مدیر گروه بوده است، به گروه پیوست. سال بعد نوبت به Davide Cesareo Civaschi برای طرفداران Cesareo (گیتار) و Faso یا Nicola Fasani (گیتار باس) رسید.

استفانو همچنین با سرزمین ساردینیا مرتبط است، در واقع در سال 1985 به عنوان دی جی در گروه سرگرم کننده های دهکده با آلدو، جیووانی و جیاکومو آشنا شد و با آنها همکاری کرد.

در سال‌های بعد، گروه استفانو در کنسرت‌های زنده و کلوپ‌های میلانی (از جمله Zelig در Viale Monza) موفقیت‌هایی را درو می‌کند. از سال 1985 تا 1987 فقط بوتلگ ها و ضبط های "دزدیده شده" گروه "تردد" می کرد که البته در بین جوانان شمال بسیار محبوب شد. در میان ضبط های غیرقانونی، آهنگ هایی برجسته هستند که سپس در آلبوم های بعدی گروه گنجانده می شوند. آهنگ هایی مانند «کارا تی آمو»، «جان هلمز (یک زندگی برای سینما)»، «سیلوس»، «اورنا» و «خوک و سیندی» اکنون توسط هزاران نوجوان سرگرم کننده به خاطر سپرده شده است.

در سال 1988 شکل گیری "الیی" رشد می کند و خود را تعریف می کند. فیض،مایر و جانتومان و سال بعد اولین آلبوم آنها "Elio Samaga Hukapan Kariyana Turu" منتشر شد.

در سال 1990، به لطف ابداع استفانو بلیساری، که اشعار و قافیه ها را در پرواز خلق می کند، گروه رکورد جهانی آن زمان را برای یک آهنگ پخش زنده می شکند: 12 ساعت. سال بعد، گروه به کنسرت 1 می دعوت شد و رای مستقیماً برای حمله موسیقایی آشکار به طبقه سیاسی آن زمان سانسور شد. از سال 1992، دوست و همکلاسی سابق و معمار منگونی که هیچ ساز نمی نوازد، اما نمایشگاه ها را پر می کند، بخش ثابتی از آموزش است.

فرمول برنده گروه نه تنها در نبوغ اشعار، در جستجوی جناسهای حاد، در آمیختگی تقلید و ابتکار، بلکه در تکنیک عالی و سلیقه موسیقایی هر جزء نهفته است. که در مجموع یک انفجار واقعی از خلاقیت را می یابد.

در طول سال 1993 الیو شروع به همکاری با دی جی رادیو و مجری مشترک با لینوس، با مشارکت برخی از بچه های گروه، نمایش "Cordiamente" می کند.

در سال 1996 گروه در اولین حضور خود در جشنواره Sanremo مقام دوم را کسب کرد. الیو در ساعات پربیننده با یک بازوی ساختگی و دستش در جیب شلوارش اجرا می کند. او در حین اجرا با بیرون کشیدن دست "واقعی" خود از زیر ژاکت و گرفتن پایه میکروفون، تماشاگران را شگفت زده می کند. دیگراجرای اسطوره ای در طول جشنواره نمایشی است که در آن کل ترکیب به شکل Rockets (گروه معروف راک-الکترو-پاپ اوایل دهه 80) مبدل می شود و همچنین نمایشی است که استفانو با کمک شرکای خود توانست تقریباً همه را متمرکز کند. متن آهنگی که با آن شرکت می کنند (La terra dei Persimmons) در یک دقیقه.

یک واقعیت شوم این سالهای طلایی را ناراحت می کند. شریک و دوست او فییز در پایان سال 1998 بر اثر سکته درگذشت. در آن سالها او با MTV همکاری کرد و با "فاسو" کارتون بی احترامی به نام Beavis and Butt-Head را دوبله کرد.

در سال 2002، استفانو تحصیلات خود را در رشته مهندسی الکترونیک که در گذشته قطع شده بود از سر گرفت و از پلی تکنیک میلان فارغ التحصیل شد. او سپس با کانتاتا Graziano Romani در انتشار آهنگ "C'è solo l'Inter" همکاری می کند.

از سال 1988 تا 2008، گروه هفت آلبوم رسمی منتشر می کند که همگی در ایتالیا دیسک طلایی دریافت می کنند، بدون احتساب برنامه های زنده و تلفیقی. این گروه همچنین با گروه Gialappa همکاری می کند و در موفقیت نمایش "Mai dire Gol" سهیم است.

این گروه یک ایده بازاریابی نوآورانه را برای دنیای دیسکوگرافی محقق می کند، که به طور موثر از پتانسیل هنری کل گروه استفاده می کند: اجرای زنده همیشه خارق العاده Elio e le Storie Tese شب به شب در یک دیسک جاودانه می شود - عملیاتی به نام "Cd Brulè" - که به محض اجرای کنسرت سوزانده شده و در محل فروخته می شودبه پایان می رسد. بعد از "Cd Brulè" نوبت به "DVD Brulè" می رسد.

در سال 2008، استفانو به همراه گروه خود جشنواره دوپو را انیماتور و رهبری می کند. در 30 اکتبر 2009، "Elii" آلبوم "Gattini" را منتشر کرد. "پریمیر" در Teatro degli Arcimboldi در میلان برگزار می شود، جایی که قسمت های Zelig در آن ضبط می شود. استفانو و گروه با ارکستری متشکل از چهل عنصر با تشویق و تشویق حضار اجرا می کنند.

برای نسخه 2010 موفقیت تلویزیونی "X factor" الیو به همراه مارا مایونچی کهنه کار و هیئت داوران جدید انریکو روگری و آنا تاتانجلو به عنوان بخشی از هیئت داوران انتخاب شدند.