بیوگرافی • جستجو برای هنر درونی

پل کلی در 18 دسامبر 1879 در Munchenbuchsee، نزدیک برن متولد شد. او در یک خانواده موسیقیدان متولد شد و تابعیت آلمانی پدرش هانس کلی را گرفت. مادر آیدا سوئیسی است. پل در هفت سالگی شروع به مطالعه ویولن کرد و به عضویت یک ارکستر درآمد. موسیقی در طول زندگی او را همراهی خواهد کرد.

او در دوره های دبستان، یعنی Progymnasium و Literaturschule در زادگاهش شرکت کرد، اما بلافاصله تمایل زیادی به طراحی نشان داد. او فقط سیزده سال داشت که دفترهای بی شماری را با نقاشی پر کرد، بسیاری از آنها کپی تقویم های مصور و تصاویر مجلات بودند.

از سال 1895، نقاشی های کشیده شده از طبیعت چند برابر شد: برن و اطراف آن، فرایبورگ، بیتنبرگ، دریاچه تون و کوه های آلپ. در نوامبر 1897، پل کلی نیز شروع به نگه داشتن دفتر خاطرات خود کرد، که به طور ناپیوسته ادامه می یابد تا اینکه 1918 و بسیار معروف خواهد شد. او که از زندگی در کشورش خسته شده بود، شروع به توسعه نیاز به آزادی و تعمیق هنر خود کرد، به همین دلیل به مونیخ نقل مکان کرد و در مدرسه خصوصی طراحی هاینریش کنیر ثبت نام کرد.

در همان زمان، والتر زیگلر حکاکی، کلی را با تکنیک اچ آشنا کرد. البته او نیز شروع به حضور در زندگی هنری وفرهنگ آن مکان (او از جمله در دوره فرانتس فون استاک در آکادمی سلطنتی شرکت کرد و در آنجا با کاندینسکی آشنا شد). او پس از یک کنسرت با یک پیانیست آشنا می‌شود: کارولین استامپ، که به آن لیلی می‌گویند. رابطه ای بین این دو ایجاد می شود: ده سال بعد آنها ازدواج خواهند کرد.

در برنامه درسی هنرمندی با چنین سطحی از حساسیت و آمادگی فرهنگی، سفر به ایتالیا را نمی‌توان به خاطر همکاران قرن نوزدهمی از دست داد. در اوایل قرن بیستم پل کلی عازم ایتالیا شد و با میلان، جنوا، پیزا، رم، ناپل و سرانجام فلورانس حرکت کرد. او در سال 1903 در برن، مجموعه‌ای از اچینگ‌ها را آماده می‌کند که بعداً به نام «اختراعات» شناخته شد.

بلوغ فکری و هنری کلی غیرقابل توقف است: در سال 1906 او متوجه می شود که اکنون سبک شخصی خود را کشف کرده است، احساسی که با این کلمات برگرفته از دفترچه خاطرات معروف گواهی می دهد: " من توانستم طبیعت را مستقیماً تطبیق دهم. به سبک من. مفهوم استودیو منسوخ شده است. همه چیز Klee خواهد بود، چه روزها و چه فقط چند لحظه بین برداشت و تولید مثل ".

در سپتامبر در برن، با لیلی استامپ ازدواج کرد. این زوج به مونیخ نقل مکان کردند و بلافاصله پس از آن فلیکس، اولین فرزندشان به دنیا آمد. با این حال، تنها سال بعد، این آگاهی دقیق با ناامیدی تلخ همراه شد: هیئت منصفه پذیرش جدایی بهاری مونیخ را رد کرد."اختراعات" ارسال شده توسط هنرمند.

به عنوان واکنش، کلی اولین نمایشگاه انفرادی را با آثار خلق شده بین سالهای 1907 و 1910 در موزه Kunsthaus در برن (اوت)، در Kunsthaus در زوریخ (اکتبر)، در Kunstandlung zum Hohen Haus در Wintertur ترتیب می دهد. نوامبر) و در Basel Kunsthalle (ژانويه 1911).

اندکی پس از آن، آلفرد کوبین از کلی بازدید می کند و کلماتی با اشتیاق گرم برای نقاشی های هنرمند بیان می کند. یک دوستی نزدیک و یک مکاتبه نزدیک بین این دو ایجاد می شود. کلی شروع به ایجاد تصاویر برای "کاندید" ولتر می کند، که در سال 1920 توسط ناشر کرت وولف مونیخی منتشر خواهد شد.

در طول زمستان او به عضویت در حلقه "Der Blaue Reiter" ("برادری" معروف ایجاد شده توسط کاندینسکی) پذیرفته شد. او همچنین مارک، جاولنسکی و ورفکینا را می شناسد و با آنها همنشینی می کند. پس از شرکت در دومین نمایشگاه "Blaue Reiter" به پاریس رفت، از استودیوهای Delaunay، Le Fauconnier و Karl Hofer دیدن کرد و از آثار براک، پیکاسو، هانری روسو، Derain، Vlaminck و Matisse دیدن کرد.

در 27 نوامبر 1913، "تجزیه مونیخ جدید" تشکیل شد، پل کلی یکی از اعضای گروه بنیانگذار بود، در حالی که مارک و کاندینسکی در یک طرف ماندند. سال بعد به همراه ماکه و مویلیه به تونس رفت و از مکان‌های مختلف در طول سفر بازدید کرد: کارتاژ، حمامت، قیروان، تونس. دردر طول اقامت خود در تونس، در 16 آوریل، او در دفتر خاطرات خود نوشت: " رنگ من را تسخیر می کند. نیازی به تلاش برای درک آن ندارم. برای همیشه من را تسخیر می کند، آن را احساس می کنم. این معنای ساعت خوش: من و رنگ ما همه یکی هستیم من یک نقاش هستم ».

اما در این میان، در کنار فتوحات "خصوصی" نقاش، درام های ملموس و وحشیانه ای نیز وجود دارد که جهان با آن روبروست. این جنگ جهانی اول است، رویدادی که هنرمند را تا عمیق ترین رشته ها می لرزاند.

نزدیک وردون فرانتس مارک کشته شد. در همان زمان کلی پیش نویس خود را دریافت می کند و با دومین هنگ پیاده نظام ذخیره به مونیخ اعزام می شود. خوشبختانه علاقه دوستان با نفوذ به او اجازه می دهد تا پایان درگیری از جبهه دور بماند.

پس از جنگ، زندگی به روال عادی خود بازگشت. در ماه مه سال 1920، مراسم بزرگی از این هنرمند در گالری Neue Kunst برگزار شد و 362 اثر ارائه شد. در ماه اکتبر، والتر گروپیوس، مدیر باهاوس، پل کلی را برای تدریس در وایمار فرا می خواند. از این تجربه، نسخه‌های باهاوس در دو جلد «Padagogisches Skizzenbuch» و گزیده‌ای از درس‌های دوره 22-1921 با عنوان «Beitrage zur bildnerischen Formlehre» شکل می‌گیرد.

در دنیای هنر، جنبش سوررئالیستی که کلی با همدردی به آن می نگرد، روز به روز بیشتر بدنه می یابد. این یه حقیقتهبه عنوان مثال، این هنرمند حتی در اولین نمایشگاه گروه در گالری پیر پاریس شرکت کرد.

از 17 دسامبر 1928 تا 17 ژانویه 1929 با توقف هایی در اسکندریه، قاهره، اسوان و تبس به مصر سفر کرد. در عوض، بازگشت او مصادف است با فسخ قراردادش با باهاوس، به نفع کرسی استادی در آکادمی دوسلدورف.

در پنجاه سالگی، کلی می تواند خود را مردی کارآمد معرفی کند که در سراسر جهان مورد تحسین و احترام است. اما مشکلات جدیدی بر سر او و خانواده اش وجود دارد. آرامش با یک نام دقیق تهدید می شود: آدولف هیتلر. 30 ژانویه 1933 است که هیتلر صدراعظم رایش می شود و اثرات آن بلافاصله احساس می شود.

در طول غیبت آنها، خانه Klee در دسائو به طور کامل مورد بازرسی قرار گرفت، در حالی که در آوریل از هنرمند خواسته شد تا اصل آریایی خود را تأیید کند. در پایان آوریل، کلی از دسائو به دوسلدورف نقل مکان می کند. در همان زمان او بدون اخطار از سمت استادی خود در آکادمی اخراج شد.

به اصرار لیلی که نگران ارعاب نازی ها بود، کلی تصمیم گرفت و در 23 دسامبر آلمان را ترک کردند تا به برن به خانه خانواده بازگردند. متأسفانه، به محض ورود آنها به برن، اولین علائم اسکلرودرمی دردناک تقریباً بلافاصله ظاهر می شود، که پنج سال بعد کلی را به سمت مرگ سوق می دهد.

در آلماندر همین حال هنر او تسخیر شده است. در 19 ژوئیه 1937، نمایشگاه آنچه که نازی ها به عنوان "هنر منحط" نامیده بودند در مونیخ افتتاح شد (مهری که شامل بخش وسیعی از تولیدات هنری بود، البته قبل از هر چیز، البته تولید موسیقی، بسیار پیشرفته در آن زمان. زمان به گوش های "ظریف" نازی های مبهم). کلی با 17 اثر در نمایشگاه حضور دارد که به همان اندازه نمونه هایی از شکلی از بیان شبیه به بیماران روانی را در خود جای داده است. حداقل صد اثر از مجموعه های آلمانی خارج شده است. به نشانه تحسین و حمایت، در 28 نوامبر 1939، کلی از پیکاسو ملاقات می کند.

فوریه بعد، Kunsthaus در زوریخ میزبان نمایشگاهی از 213 اثر از سال‌های 1935 تا 1940 است. در 10 می، کلی وارد آسایشگاه می‌شود تا در بیمارستان لوکارنو مورالتو بستری شود، زیرا شرایطش بدتر می‌شود. . در اینجا پل کلی در 29 ژوئن 1940 خواهد مرد.