Βιογραφία - Λεπτή μουσική ιδιοφυΐα

Ο Elio, κατά κόσμον Stefano Roberto Belisari, γεννήθηκε στο Μιλάνο την Κυριακή 30 Ιουλίου 1961, γιος γονέων με καταγωγή από το Marche, από το Cossignano, μια μικρή πόλη της επαρχίας Ascolana.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια με την οικογένειά του ανάμεσα στο Μιλάνο και σε μια πόλη της άμεσης ενδοχώρας: το Buccinasco.

Από νεαρή ηλικία προσέγγισε τη μουσική, μάλιστα το 1968 υπάρχει ίχνος της πρώτης του εμφάνισης. Τραγούδησε, παρέα με άλλους τέσσερις νεαρούς τραγουδιστές, στη σκηνή του Ambrogino d'oro το τραγούδι "Five Brothers". Εκείνη την εποχή δάνεισε επίσης τη φωνή του σε ένα διαφημιστικό σποτ για μια γνωστή μάρκα μεταλλικού νερού.

Τη δεκαετία του 1970 φοίτησε στο λύκειο Einstein του Μιλάνου, που βρίσκεται στην ομώνυμη οδό. Εδώ το 1979, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, ίδρυσε και έγινε ο ηγέτης του μουσικο-αισθητικού συγκροτήματος "Elio e le Storie Tese", από το οποίο πήρε και το καλλιτεχνικό του όνομα.

Στα πρώτα χρόνια της επιτυχίας του γκρουπ, ο Elio κράτησε τους οπαδούς σε αγωνία με το αίνιγμα της πραγματικής του ταυτότητας, παίζοντας κατά τη διάρκεια των πρώτων συνεντεύξεων με τους δημοσιογράφους, δίνοντας διαφορετικές υποτιθέμενες γενικότητες από καιρό σε καιρό, από τον Roberto Moroni μέχρι τον πιο εμβληματικό Roberto Gustavivi.

Εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις επιλέγοντας την άρνηση στράτευσης και αποφοίτησε από το Ωδείο Giuseppe Verdi του Μιλάνου στο εγκάρσιο φλάουτο, ένα όργανο που δεν παραλείπει σχεδόν ποτέ να παίζει στις ζωντανές εμφανίσεις των "Elii", όπως αποκαλούν πλέον χαϊδευτικά το συγκρότημα οι πολυάριθμοι οπαδοί του.

Τον Ιούλιο του 1980 το συγκρότημα έκανε το ντεμπούτο του μπροστά σε ένα κοινό μερικών συνταξιούχων. Στην αρχική σύνθεση ο Stefano Belisari τραγουδά και παίζει κιθάρα.

Το 1982, ο Rocco Tanica, γνωστός και ως Sergio Conforti, αδελφός του συντρόφου του Stefano, Marco, ο οποίος ήταν ο μάνατζερ του συγκροτήματος από την ίδρυσή του, εντάχθηκε στο συγκρότημα. Την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του Davide Cesareo Civaschi, γνωστού και ως Cesareo (κιθάρες) και του Faso, γνωστού και ως Nicola Fasani (μπάσο).

Ο Stefano είναι επίσης συνδεδεμένος με τη γη της Σαρδηνίας, στην πραγματικότητα το 1985 ήταν DJ στην ομάδα εμψυχωτών ενός χωριού και γνώρισε και συνεργάστηκε με τους Aldo, Giovanni e Giacomo.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, το συγκρότημα του Stefano πραγματοποίησε εμφανίσεις, σημειώνοντας επιτυχία σε ζωντανές συναυλίες και σε κλαμπ του Μιλάνου (συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Zelig στη Viale Monza). Από το 1985 έως το 1987, έγιναν μόνο bootlegs και "κλεμμένες" ηχογραφήσεις του συγκροτήματος, οι οποίες όμως ήταν πολύ δημοφιλείς στους νέους του βορρά. Μεταξύ των πειρατικών ηχογραφήσεων υπάρχουν κομμάτια που συμπεριλήφθηκαν αργότερα στα μεταγενέστερα άλμπουμ του συγκροτήματος. Κομμάτιαόπως τα "Dear I Love You", "John Holmes (a life for cinema)", "Silos", "Urn" και "Pork and Cindy" έχουν πλέον μάθει απ' έξω χιλιάδες διασκεδασμένοι έφηβοι.

Το 1988, η σύνθεση των "Elii" μεγάλωσε και οριοθετήθηκε: Feiez, Mayer και Jantoman, και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ "Elio Samaga Hukapan Kariyana Turu".

Το 1990, χάρη στην εφευρετικότητα του Stefano Belisari, ο οποίος σκαρφιζόταν στίχους και ρίμες εν κινήσει, το συγκρότημα έσπασε το τότε παγκόσμιο ρεκόρ για ένα τραγούδι που παιζόταν και τραγουδιόταν ζωντανά: 12 ώρες. Την επόμενη χρονιά, το συγκρότημα προσκλήθηκε στη συναυλία της 1ης Μαΐου και λογοκρίθηκε άμεσα από τη RAI για μια απροκάλυπτη μουσική επίθεση στην τότε πολιτική τάξη. Το 1992 το σταθερό μέλος της σύνθεσης, ο φίλος και πρώηνσυμμαθητής και αρχιτέκτονας Mangoni, ο οποίος δεν παίζει κανένα όργανο, αλλά συμπληρώνει τις παραστάσεις.

Η επιτυχημένη συνταγή του συγκροτήματος δεν έγκειται μόνο στην ευφυΐα των στίχων, την αναζήτηση έξυπνων λογοπαίγνιων, το μείγμα παρωδίας και εφευρετικότητας, αλλά και στην εξαιρετική τεχνική και το μουσικό γούστο κάθε μέλους, που αποτελεί μια πραγματική έκρηξη δημιουργικότητας.

Κατά τη διάρκεια του 1993, ο Elio άρχισε να συνεργάζεται με το Radio DJ και συνδιοργάνωσε την εκπομπή "Cordialmente" με τον Linus, με τη συμμετοχή μερικών από τα παιδιά του συγκροτήματος.

Το 1996, το συγκρότημα κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο φεστιβάλ του Sanremo στην πρώτη του συμμετοχή. Ο Elio εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης βραδιάς με ένα ψεύτικο χέρι, με το χέρι του χωμένο στην τσέπη του παντελονιού του. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης εξέπληξε το κοινό βγάζοντας το "πραγματικό" του χέρι κάτω από το σακάκι του και αρπάζοντας τη βάση του μικροφώνου. Μια άλλη θρυλική εμφάνιση κατά τη διάρκεια του kermesse ήταν αυτή που είδε ολόκληρο τοσχηματισμό μεταμφιεσμένο σε Rockets (ένα διάσημο ροκ-ηλεκτρο-ποπ συγκρότημα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980), καθώς και εκείνο στο οποίο ο Stefano, με τη βοήθεια των συνεργατών του, καταφέρνει να χωρέσει σχεδόν όλους τους στίχους του τραγουδιού στο οποίο συμμετέχουν ("La terra dei Cachi") σε ένα λεπτό.

Ένα ατυχές γεγονός διακόπτει αυτά τα χρυσά χρόνια- ο σύντροφος και φίλος του Feiez πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδιο στα τέλη του 1998. Εκείνα τα χρόνια συνεργάζεται με το MTV και συν-σκηνοθετεί με τον "Faso" το ασεβές καρτούν Beavis and Butt-Head.

Το 2002, ο Stefano συνέχισε τις προηγουμένως διακοπείσες σπουδές του ως ηλεκτρονικός μηχανικός και αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο του Μιλάνου- στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον τραγουδιστή Graziano Romani για τη δημοσίευση του τραγουδιού "C'è solo l'Inter".

Από το 1988 έως το 2008 το συγκρότημα κυκλοφόρησε επτά επίσημα άλμπουμ, τα οποία έλαβαν όλα χρυσούς δίσκους στην Ιταλία, χωρίς να υπολογίζονται οι ζωντανές εμφανίσεις και οι συλλογές. Το συγκρότημα συνεργάζεται επίσης με το συγκρότημα Gialappa's Band και συμβάλλει στην επιτυχία του προγράμματος "Mai dire Gol".

Το συγκρότημα υλοποιεί μια καινοτόμο ιδέα μάρκετινγκ για τον κόσμο της δισκογραφίας, η οποία στην πραγματικότητα εκμεταλλεύεται το καλλιτεχνικό δυναμικό ολόκληρης της μπάντας: οι πάντα εξαιρετικές ζωντανές εμφανίσεις των Elio e le Storie Tese απαθανατίζονται νύχτα με τη νύχτα σε ένα δίσκο - μια επιχείρηση που ονομάζεται "Cd Brulè" - ο οποίος γίνεται master και πωλείται επιτόπου, αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας. Μετά το "Cd Brulè", είναι η σειρά του"DVD Brulé".

Το 2008, ο Stefano εμψυχώνει και διευθύνει το Dopo Festival με το συγκρότημά του. Στις 30 Οκτωβρίου 2009, οι "Elii" κυκλοφορούν το άλμπουμ "Gattini", μια συμφωνική επανερμηνεία των μεγαλύτερων επιτυχιών τους. Η "πρεμιέρα" γίνεται στο Teatro degli Arcimboldi του Μιλάνου, το θέατρο όπου ηχογραφήθηκε το Zelig. Ο Stefano και το συγκρότημα εμφανίζονται με μια ορχήστρα από περισσότερα από σαράντα στοιχεία υπό το χειροκρότημα και τηνδημόσια επευφημία.

Για την έκδοση του 2010 της τηλεοπτικής επιτυχίας "X factor", ο Elio επιλέχθηκε να συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή, μαζί με τη βετεράνο Mara Maionchi και τους νέους κριτές Enrico Ruggeri και Anna Tatangelo.