بیوگرافی • اینجا به اینجا ختم نمی شود

آنتونیو سیاچی - این نام اصلی تونی کوچولو است - در 9 فوریه 1941 در تیوولی به دنیا آمد. در اصل از والدینی در سن مارینو متولد شد. از Chiesanuova، او یک شهروند جمهوری سان مارینو است و با وجود اینکه تقریباً همیشه در ایتالیا زندگی می کرد، هرگز برای شهروندی درخواست نکرد. او در جوانی به لطف علاقه پدر، عمو و برادرانش که همگی نوازنده بودند به موسیقی علاقه مند شد.

اولین سکوهایی که آنتونیو پا می گذارد رستوران های Castelli Romani هستند. سپس سالن های رقص و تئاترهای وودویل را دنبال کنید.

در سال 1958، جک گود، امپرساریو انگلیسی، مورد توجه قرار گرفت و در یکی از نمایش های خود در تئاتر اسمرالدو در میلان شرکت کرد. خوب هنرمند را متقاعد می کند که با برادرانش به انگلستان برود: بنابراین "تونی کوچک و برادرانش" در سراسر کانال متولد می شوند. نمایش های آنها بسیار موفق است و تونی کوچولو تصمیم می گیرد چندین سال در انگلیس بماند. در این سال ها او عشق واقعی را به راک اندرول پرورش داد، عشقی که یکی از کسانی است که هرگز تسلیم نمی شوند.

بین سالهای 1958 و 1960 او تعداد قابل توجهی از 45 ها از جمله "Lucille"، "Johnny B.Good"، "Shake Rattle And Roll" را ضبط کرد. برخی از قطعات او به عنوان موسیقی پس‌زمینه فیلم‌های آن سال‌ها («دوشنبه آبی»، «گانگستر به دنبال همسر است»، «چه مرد راک»، «پسرهای عروسکی آهنگ» انتخاب شده‌اند. او به ایتالیا برمی گردد و در جشنواره شرکت می کنداز Sanremo با آدریانو Celentano در سال 1961 جفت شد. او "24 هزار بوسه" را می خواند و در رتبه دوم قرار دارد. در همان سال چندین آهنگ برای فیلم های دیگر ضبط کرد. اولین موفقیت انفجاری در سال بعد (1962) با «پسر با تافت» به دست آمد که او را در صدر جدول قرار داد.

در سال 1962 تونی کوچک با آهنگ "So che mi ami ancora" در Cantagiro بود. سال بعد او با «سه با دیگری من تو را می بینم» نوشته انریکو سیاچی، برادرش، دوم شد. او "T'amo e t'amerò" را منتشر می کند، که قبلا توسط پپینو گاگلیاردی ارائه شده بود و طرفداران خوبی به دست آورد. او سپس با "وقتی دوست دخترم را می بینی" به سان رمو برمی گردد. پیروزی واقعی، در سال 1966 می رسد، زمانی که او یکی از آهنگ هایی را که نماد متمایز او خواهد بود را به کانتاگیرو تقدیم می کند: "Riderà". بوم به بوم می‌گوید و در سال 1964 «Cuore matto» را در Sanremo ارائه می‌کند، یکی دیگر از سوءاستفاده‌های فروش (اول در نمودارها، این آهنگ برای دوازده هفته متوالی در بین مکان‌های برتر باقی می‌ماند). «قلب دیوانه» تونی کوچولو را در دیگر کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین می شناسد.

در سال 1968 برای چهارمین بار در جشنواره سان رمو شرکت کرد (با "مردی فقط برای عشق گریه می کند"). از همان سال "اشک" و "ملکه بیل" هستند. سپس "بادا بیمبو" (1965، هنوز در Sanremo). او متعاقباً "Little Records" را تاسیس کرد، لیبل شخصی خود را که با آن "And he said he love me/nostalgia" را منتشر کرد. در سال 1970 یک موفقیت بزرگ از راه می رسدسان رمو با «شمشیر در قلب» (همراه با پتی پراوو).

پس از آن دهه 60 که تونی کوچولو را در تاریخ آواز ایتالیایی نشان داد، او دوباره با "Cavalli bianchi" در سال 1974 به Sanremo بازگشت. سال بعد آلبوم "تونی الویس می خواند" را منتشر کرد. "، که در آن او با تفسیر آثار کلاسیک خود به معلم و راهنمای خود، الویس پریسلی، ادای احترام می کند.

در دهه 80 او گروه "I Robot" را به همراه بابی سولو و روزانا فراتلو (نام گروه مخفف حروف اول آنها است) تشکیل داد که موفقیت هایی (همچنین در Sanremo) داشت. در دهه 90 او خود را به طور انحصاری وقف تلویزیون کرد و به عنوان مهمان موسیقی در بسیاری از برنامه های Rai و Mediaset شرکت کرد. در فصل 2002-2003 او مهمان دائمی و همراه مارا ونیر در برنامه "دومنیکا این" بود.

با بابی سولو او دوباره در سال 2003 روی صحنه آریستون ظاهر شد و با آهنگ "Non si cresce mai" به صورت پشت سر هم شرکت کرد. در سال 2004، او صدای خود را به آهنگ رقص گابری پونته "Figli di Pitagora" قرض داد، سپس دوباره در سال 2008 با "Non fini qui" به Sanremo بازگشت. تونی کوچک که حدود سه ماه در کلینیک ویلا مارگریتا در رم بستری بود، در 27 می 2013 بر اثر تومور درگذشت.