Biografía • Un feiticeiro no banco

Aquí está un director que, como se di, se fixo a si mesmo. Sangue Perugino, Serse Cosmi sempre cultivou con tanta paixón a febre futbolística, sen asustarse moito cando, durante moitos anos, se viu obrigado a abrirse paso entre os afeccionados; do seu lado tiña, ao mesmo tempo, a intelixencia para aproveitar as afortunadas ocasións que lle sucederon. Autor do recente "Milagre de Perugia", é literalmente idolatrado polos seguidores, así como polas súas indubidables calidades, tamén polo aire de personaxe que foi capaz de crear (voluntariamente ou non, isto non importa), grazas a o seu inevitable baloncesto caeulle na cabeza (o que o fai recoñecible ata no medio dun estadio con milleiros de persoas), os seus modais francos, os seus berros ou a forma de xestuar.

Nacido en 1958 en Ponte San Giovanni (no concello de Perugia, por suposto), despois de casar con Rosy, a súa noiva de sempre, nunca se mudou dos seus queridos lugares de nacemento. Cosmi ten dous fillos, un neno e unha nena, non se sabe o moito que lles apaixona o fútbol.

A carreira de Cosmi comezou da nada. Dende o principio, a vida non foi especialmente xenerosa con el, o que obrigou a facer grandes sacrificios. Orfo de seu pai moi novo (entre outras cousas debe o seu nome ao seu pai Antonio que, granapaixonado polo ciclismo, chámalle Serse en homenaxe ao irmán de Fausto Coppi), permanece só coa súa nai Iole, que se converte inevitablemente no seu referente, xunto coas súas dúas irmás maiores.

Para ofrecerlle un punto de apoio na vida, unha forma de escapar é precisamente o fútbol, ​​do que se converte nun afeccionado incurable. Comeza como futbolista e nesta calidade vaise adiante ata case os trinta anos, cando comeza a considerar seriamente a posibilidade de dedicarse tamén á formación e á formación do talento, un camiño que se adapta ben á súa personalidade carismática.

Despois dun par de experiencias positivas como adestrador no sector xuvenil do Ellera (Pg), foi convocado para o banco do Pontevecchio, equipo do seu país. Estamos no verán do 90 e Cosmi, aínda sen experiencia, atopa grandes dificultades. Pontevecchio sitúase nos últimos postos da clasificación. Todo parece empeorar cando, cunha idea estraña, consegue cambiar o rumbo das cousas. Un xogador escoita falar dun señor de oitenta anos que rexenta un restaurante en Gubbio; chámase "o bigote" e a xente di que é un mago, que realiza prácticas supersticiosas. Por que non intentalo? Xerxes achega a todos os seus homes a este colorido personaxe. O mago comeza a realizar estraños rituais: toca as mans do porteiro, acaricia os pés dodianteiro centro, dá pulseiras da sorte. Pontevecchio gaña doce partidos consecutivos e sálvase. Cosmi está confirmado.

Co tempo consegue mellorar o que máis tarde se converterá na súa fortaleza absoluta: o grupo. Son innumerables os episodios, ás veces goliárdicos, que o ven involucrado cos seus xogadores: desde ceas de espagueti a media noite durante algún retiro, ata un vídeo no que imita o coñecido programa televisivo "Mai dire gol" e que aínda garda celosamente. En cinco anos levou o equipo ao Campionato Nacional de Afeccionados (a actual Serie D). Na tempada 1995/96 fichou por Arezzo, un nobre caído que tiña présa por volver ao fútbol profesional dende o Campionato Nacional de Afeccionados. Debido á superstición Cosmi segue traendo aos seus homes do "bigote", o equipo consegue dous ascensos, ata a serie C1, para despois incluso tocar a transición á serie B a tempada pasada.

O resto é historia recente e é aínda máis sorprendente se pensamos que, como Arrigo Sacchi, non ten pasado como protagonista. A súa experiencia madurou nos campos de afeccionados umbros (Deruta, Cannara, Spello, Pontevecchio) onde, incrible dicilo vendo o grano que ten agora, case se deixou intimidar polo rival e polas marcas demasiado agresivas.

Nos poucos momentos nos que Serse Cosmi está libre, amasaír con vellos amigos, ou volve ao campo de deportes da súa aldea para ver os adestramentos dos mozos. A súa maior afección é buscar cogomelos nos bosques da súa amada Umbría.

En 2000 Cosmi recibiu en Marsciano, lugar de nacemento da súa nai, de mans de Giovanni Trapattoni o "Premio Nestore" como mellor deportista umbro do ano. Un cobizado recoñecemento, que no pasado foi para deportistas como o boxeador Gianfranco Rosi, o futbolista Fabrizio Ravanelli, o xogador de voleibol Andrea Sartoretti ou o baloncesto Roberto Brunamonti.

En 2004 deixou o Perugia trasladado para comezar unha nova aventura na Serie B co Xénova.

Despois adestrou ao Udinese (2005-2006), Brescia (2007-2008), Livorno (2009-2010) e Palermo (2011).