Биографија • Езотерични и мелодични души

Џовани Рота Риналди, познат по неговото уметничко име Нино Рота, е роден во Милано на 3 декември 1911 година во семејство на музичари. Неговиот дедо Џовани Риналди бил одличен пијанист и страста на Нино кон музиката била очигледна уште од рана возраст. Благодарение на неговата мајка Ернеста, тој почна да свири пијано на четиригодишна возраст и да компонира на само осум години. Неговите први композиции од детството, музички коментар на бајката што ја напишал „Storia del mago double“, го привлекле вниманието на еден професор на конзерваториумот кој го земал малиот Нино како ревизор на еден од неговите часови.

Неговата кариера како композитор започна кога имал само единаесет години, додека на петнаесет години го компонирал своето прво вистинско театарско дело насловено „Принцип поркаро“. Во годините од 1924 до 1926 година следел часови по композиција во Accademia di Santa Cecilia кај маестро Алфредо Касела, референтна точка за современата музика. За да го положи завршниот испит, тој се подготвува со професорот Микеле Сианчиули, кој останува негов близок пријател доживотно и кој го иницира во оние езотерични практики од кои траги може да се најдат во неговите музички композиции. Од овој момент започнува и неговата страст како колекционер: Нино Рота собира илјадници тома дела со езотерична содржина, сега донирани на Accademia dei Lincei. Како што сведочирежисерот и писател Марио Солдати, Рота комуницира со задгробниот живот. Самиот Фелини, со кого Рота работеше долги години, го дефинира како магичен пријател токму поради неговата езотерична душа.

Кариерата на Нино Рота добива пресврт благодарение на поддршката на Артуро Тосканини, кој му дозволува да оди да студира во Филаделфија од 1931 до 1933 година. Благодарение на лекцијата по Америка, тој пристапува кон популарната музика и учи да го сака Гершвин , Кол Портер, Копланд и Ирвинг Берлин. Враќајќи се од Соединетите Американски Држави и со новата научена музичка лекција, Рота се согласува да компонира привлечна тематска песна за филмот со наслов „Народен воз“ (1933). Сепак, саундтракот нема успех и во текот на 30-тите тој го напушта музичкиот жанр на саундтракови.

Во меѓувреме, дипломирал модерна книжевност за да има резервна работа, како што секогаш вели, а во композицијата повторно почнал да се заљубува во 1939 година кога пристигнал на конзерваториумот во Бари, од кој десет години подоцна стана директор. Во 1940-тите започнува партнерството со режисерот Кастелани и првиот успех бил саундтракот на „Заза“. Така започна неговата долга кариера како филмски композитор, среќен и со неговата интуиција да компонира музика во служба на сликите.

Во 1950-тите тој стана автор на главната инцидентна музика за театарот на Едуардо Де Филипо, вклучително ионие за „неаполскиот милионер“. Рота ја менува композицијата на саундтракот со композицијата на оперската музика и осветувањето на ова поле се случува во 1955 година со операта „Сламената капа од Фиренца“ поставена на сцената на Пикола Скала под диригентство на Џорџо Штрелер. Во истите години го започнува своето триесетгодишно пријателство и уметничко партнерство со Федерико Фелини, за кого музички филмови како што се: „Lo sceicco bianco“, „Otto e mezzo“, „La dolce vita“, „La strada“, „Ил бин“, „Фелини сатирикон“, „Ноќите на Кабирија“, „Ил Казанова“, „Кловнови“, „Џулиета дегли духи“, „Амаркорд“.

Рота соработува со најголемите режисери во тоа време. Ја пишува музиката за „Le miserie di Monsù Travet“, „Јоланда ќерката на црниот корса“, „Fuga in Francia“ за Марио Солдати, музиката за „Guerra e Pace“ за Кинг Видор, музиката за „Il leopard и „Сенсо“, за Франко Зефирели оние од „Ромео и Јулија“ и „Припитомувањето на итрината“, за Лина Вертмулер музиката од единаесетте епизоди на „Ил Џорналино ди Џамбураска“ вклучувајќи ја и многу познатата „Папа кол помодоро“ , за Френсис Форд Копола музиката на „Кум II“ со која ќе добие Оскар, за Стенли Кјубрик оние за „Бери Линдон“, дури и ако за жал режисерската ригидност го натера композиторот да го раскине договорот без да состави ниту едно парче.

Во меѓувреме, Рота продолжувапишуваат и оперски, света музика и оркестарски дела, меѓу кои: „Ноќта на неврастеникот“, „Аладин и волшебната ламба“, „Паметната верверица“, „Прекрасната посета“, „Срамежливиот двајца“, „Торкемада“, „Ариоданте“.

Во последниве години тој сè повеќе ги обвинува критиките упатени кон неговата музика и предизвикани од неговата согласност да компонира многу популарна национална музика. Токму кога планираше лирска постановка на музиката компонирана за „Наполи милионарија“ на Едуардо Де Филипо, Нино Рота почина во Рим на 10 април 1979 година, на 67-годишна возраст.