Биографија • Митот за безвременски херој

Александар III, познат како Александар Македонски, е роден во Пела (Македонија) на 20 јули 356 година п.н.е. од сојузот на македонскиот крал Филип II и неговата сопруга Олимпија, принцеза со епирско потекло; од страната на својот татко тој потекнува од Херакле, додека од страната на неговата мајка меѓу своите предци го вбројува Ахил, хомерскиот херој. Според легендата, делумно поттикната од самиот Александар откако се искачи на престолот, а што ја објави Плутарх, неговиот вистински татко би бил самиот бог Зевс.

Во времето на раѓањето на Александар, и Македонија и Епир се сметале за полуварварски држави, на северната периферија на грчкиот свет. Филип сака да му даде грчко образование на својот син и, по Леонидас и Лизимах од Акарнанија, го избира грчкиот филозоф Аристотел за свој учител (во 343 п.н.е.), кој го воспитува учејќи го науката и уметноста, специјално му подготвува анотирано издание на Илијадата. Аристотел ќе остане близок со кралот Александар во текот на целиот свој живот, и како пријател и како доверлив човек.

Меѓу бројните анегдоти за митот за Александар Македонски е и онаа во која се вели дека како млад човек - на дванаесет или тринаесет години успеал сам да го скроти коњот Букефало, со оглед на за него од неговиот татко: начинот на кој го скротува коњот се заснова на духовитоста дека го фатил стравот на животното од сопствената сенка; Александар го става тоатака што со муцката свртена кон сонцето пред да се качи на нејзиниот грб.

Исто така, постои уште една посебна физичка уникатност што заминала во историјата: Александар имал едно сино око и едно црно.

Во 340 година п.н.е., на само шеснаесет години, за време на походот на неговиот татко против Византија, му била доверена регентноста во Македонија. Две години подоцна Александар ја предводи македонската коњаница во битката кај Херонеја.

Во 336 п.н.е. Кралот Филип е убиен од офицер на неговата гарда за време на венчавката на неговата ќерка Клеопатра со кралот Александар I од Епир. Според традиционалниот извештај на Плутарх, се чини дека и Олимпија и нејзиниот син Александар биле свесни за заговорот.

По смртта на неговиот татко Александар е прогласен за крал од војската. На 20-годишна возраст, тој веднаш се обиде да ја зацврсти својата моќ, потиснувајќи ги можните ривали на тронот.

Благодарение на неговите подвизи тој ќе влезе во историјата како Александар Велики (или Велики) и ќе се смета за еден од најпознатите освојувачи и стратези во историјата. За само дванаесет години владеење тој ја освоил Персиската империја, Египет и други територии, одејќи до териториите што сега се окупирани од Пакистан, Авганистан и северна Индија.

Неговите победи на бојното поле ја придружуваат универзалната дифузија на грчката култура, не како наметнување, тукукако интеграција со културните елементи на освоените народи. Историски овој период е идентификуван како почеток на хеленистичкиот период на грчката историја.

Починал во градот Вавилон на 10 јуни (или можеби 11-ти) 323 година п.н.е., можеби отруен, или поради повторување на маларијата што претходно ја заболел.

По неговата смрт, империјата беше поделена меѓу генералите кои го придружуваа во неговите освојувања, ефективно конституирајќи ги хеленистичките кралства, вклучувајќи го и Птоломејското кралство во Египет, она на Антигонидите во Македонија и она на Селевкидите во Сирија, Мала Азија и други источни територии.

Извонредниот успех на Александар Освојувач, и во животот, но уште повеќе по неговата смрт, инспирира книжевна традиција во која тој се појавува како митолошки херој, споредлив со ликот на Хомер Ахил.