Βιογραφία - Ο μύθος ενός διαχρονικού ήρωα

Ο Αλέξανδρος Γ', γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος, γεννήθηκε στην Πέλλα (Μακεδονία) στις 20 Ιουλίου 356 π.Χ. από την ένωση του βασιλιά Φιλίππου Β' της Μακεδονίας και της συζύγου του Ολυμπιάδας, πριγκίπισσας ηπειρώτικης καταγωγής- από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από τον Ηρακλή, ενώ από την πλευρά της μητέρας του μετράει μεταξύ των προγόνων του τον Αχιλλέα, τον ομηρικό ήρωα. Σύμφωνα με το μύθο, που εν μέρει τροφοδοτήθηκε από τον ίδιο τον Αλέξανδρο μετά την άνοδό του στηνθρόνου, και όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, ο πραγματικός του πατέρας θα ήταν ο ίδιος ο θεός Δίας.

Την εποχή που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος, τόσο η Μακεδονία όσο και η Ήπειρος θεωρούνταν ημιβαρβαρικά κράτη, στη βόρεια περιφέρεια του ελληνικού κόσμου. Ο Φίλιππος θέλησε να δώσει στο γιο του ελληνική παιδεία και, μετά τον Λεωνίδα και τον Λυσίμαχο της Ακαρνανίας, επέλεξε ως δάσκαλό του τον Έλληνα φιλόσοφο Αριστοτέλη (το 343 π.Χ.), ο οποίος τον εκπαίδευσε διδάσκοντάς τον επιστήμες και τέχνες, ετοίμασε ειδικά μια έκδοσηΟ Αριστοτέλης θα παραμείνει κοντά στον βασιλιά Αλέξανδρο καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο ως φίλος όσο και ως έμπιστος.

Ανάμεσα στα πολλά ανέκδοτα που αφορούν το μύθο του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπάρχει ένα στο οποίο αναφέρεται ότι ως νεαρός -σε ηλικία δώδεκα ή δεκατριών ετών- κατάφερε να δαμάσει το άλογο Βουκεφάλα, που του είχε δώσει ο πατέρας του: ο τρόπος με τον οποίο δάμασε το άλογο βασιζόταν στο ευφυολόγημα ότι είχε αντιληφθεί το φόβο του ζώου για τη σκιά του- ο Αλέξανδρος το έβαλε έτσι με τη μουσούδα του στραμμένη προς τον ήλιο πριν ανέβει στο άλογο.στην πλάτη του.

Υπάρχει επίσης μια άλλη φυσική ιδιαιτερότητα που έμεινε στην ιστορία: ο Αλέξανδρος είχε ένα μπλε και ένα μαύρο μάτι.

Το 340 π.Χ., σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών, κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας του πατέρα του κατά του Βυζαντίου, του δόθηκε η αντιβασιλεία στη Μακεδονία. Δύο χρόνια αργότερα ο Αλέξανδρος ηγήθηκε του μακεδονικού ιππικού στη μάχη της Χαιρώνειας.

Το 336 π.Χ. ο βασιλιάς Φίλιππος δολοφονήθηκε από έναν αξιωματικό της φρουράς του κατά τη διάρκεια του γάμου της κόρης του Κλεοπάτρας με τον βασιλιά Αλέξανδρο Α΄ της Ηπείρου. Σύμφωνα με την παραδοσιακή αφήγηση του Πλούταρχου, φαίνεται ότι τόσο η Ολυμπιάδα όσο και ο γιος της Αλέξανδρος γνώριζαν για τη συνωμοσία.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Αλέξανδρος ανακηρύχθηκε βασιλιάς από το στρατό. Σε ηλικία 20 ετών, άρχισε αμέσως να εδραιώνει την εξουσία του, εξοντώνοντας πιθανούς αντιπάλους για το θρόνο.

Χάρη στα κατορθώματά του, θα μείνει στην ιστορία ως Μέγας Αλέξανδρος (ή Μέγας) και θα θεωρηθεί ένας από τους πιο διάσημους κατακτητές και στρατηγούς στην ιστορία. Μέσα σε μόλις δώδεκα χρόνια βασιλείας, κατέκτησε την Περσική Αυτοκρατορία, την Αίγυπτο και άλλα εδάφη, φτάνοντας μέχρι τα εδάφη που σήμερα καταλαμβάνονται από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τη βόρεια Ινδία.

Οι νίκες της στα πεδία των μαχών συνόδευσαν την παγκόσμια εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού, όχι ως επιβολή αλλά ως ενσωμάτωση με τα πολιτιστικά στοιχεία των κατακτημένων λαών. Ιστορικά, η περίοδος αυτή προσδιορίζεται ως η αρχή της ελληνιστικής περιόδου της ελληνικής ιστορίας.

Πέθανε στην πόλη της Βαβυλώνας στις 10 Ιουνίου (ή ίσως στις 11) του έτους 323 π.Χ., πιθανώς δηλητηριασμένος ή από υποτροπή της ελονοσίας που είχε προσβληθεί νωρίτερα.

Μετά το θάνατό του, η αυτοκρατορία μοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών που τον είχαν συνοδεύσει στις κατακτήσεις του, αποτελώντας ουσιαστικά τα ελληνιστικά βασίλεια, συμπεριλαμβανομένου του βασιλείου των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο, του βασιλείου των Αντιγονιδών στη Μακεδονία και του βασιλείου των Σελευκιδών στη Συρία, τη Μικρά Ασία και τα άλλα ανατολικά εδάφη.

Η εξαιρετική επιτυχία του Αλέξανδρου του Κατακτητή, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και ακόμη περισσότερο μετά το θάνατό του, ενέπνευσε μια λογοτεχνική παράδοση στην οποία εμφανίζεται ως μυθολογικός ήρωας, συγκρίσιμος με τη μορφή του ομηρικού Αχιλλέα.