بیوگرافی • روح های باطنی و ملودیک

جیوانی روتا رینالدی، معروف به نام هنری خود نینو روتا، در 3 دسامبر 1911 در میلان در خانواده ای نوازنده به دنیا آمد. پدربزرگش جووانی رینالدی پیانیست فوق العاده ای بود و اشتیاق نینو به موسیقی از همان دوران کودکی مشهود بود. به لطف مادرش ارنستا، او نواختن پیانو را در سن چهار سالگی و آهنگسازی را در هشت سالگی آغاز کرد. اولین ساخته های دوران کودکی او، تفسیری موسیقایی بر افسانه ای که او نوشت «Storia del mago double»، توجه استاد هنرستان را به خود جلب کرد که نینو کوچک را به عنوان ممیزی در یکی از کلاس های خود انتخاب کرد.

کار او به عنوان آهنگساز زمانی آغاز شد که تنها یازده سال داشت، در حالی که در پانزده سالگی اولین اثر واقعی تئاتری خود را با عنوان "Principe porcaro" ساخت. در سال‌های 1924 تا 1926 او در آکادمی دی سانتا سیسیلیا با استاد آلفردو کاسلا، که نقطه‌ای برای موسیقی معاصر بود، درس آهنگسازی را دنبال کرد. او برای قبولی در امتحان نهایی با پروفسور Michele Cianciulli آماده می‌شود که تا آخر عمر دوست صمیمی او باقی می‌ماند و او را وارد آن اعمال باطنی می‌کند که ردپایی از آن‌ها را می‌توان در ساخته‌های موسیقی او یافت. از این لحظه نیز اشتیاق او به عنوان یک مجموعه‌دار شروع می‌شود: نینو روتا هزاران جلد از آثار با محتوای باطنی را جمع‌آوری می‌کند که اکنون به Accademia dei Lincei اهدا شده است. همانطور که شهادت می دهدکارگردان و نویسنده ماریو سولداتی، روتا با دنیای پس از مرگ ارتباط برقرار می کند. خود فلینی که روتا سال ها با او کار می کرد، دقیقاً به خاطر روح باطنی اش او را به عنوان یک دوست جادویی تعریف می کند.

حرفه نینو روتا به لطف حمایت آرتورو توسکانینی که به او اجازه می دهد برای تحصیل در فیلادلفیا از سال 1931 تا 1933 برود نقطه عطفی می شود. به لطف درس آمریکایی، او به موسیقی محبوب نزدیک می شود و یاد می گیرد که گرشوین را دوست داشته باشد. ، کول پورتر، کوپلند و ایروینگ برلین. روتا با بازگشت از ایالات متحده و با آموختن درس موسیقی جدید، موافقت می کند که یک آهنگ موضوعی جذاب برای فیلمی با عنوان "قطار مردم" (1933) بسازد. با این حال، موسیقی متن موفقیتی نداشت و در طول دهه 30 او ژانر موسیقی متن فیلم را کنار گذاشت.

در همین حال، او در رشته ادبیات مدرن فارغ التحصیل شد تا همانطور که همیشه می گوید یک شغل پشتیبان داشته باشد و در سال 1939 با ورود به کنسرواتوار باری دوباره عاشق آهنگسازی شد که ده سال بعد از آن شروع کرد. کارگردان شد در دهه 1940 همکاری با کارگردان Castellani آغاز شد و اولین موفقیت موسیقی متن "Zazà" بود. بدین ترتیب کار طولانی خود را به عنوان آهنگساز فیلم آغاز کرد، همچنین با شهود خود در ساختن موسیقی در خدمت تصاویر خوش شانس بود.

در دهه 1950 او نویسنده اصلی موسیقی اتفاقی تئاتر ادواردو دی فیلیپو شد، از جملهآنها برای "میلیونر ناپل". روتا آهنگسازی موسیقی متن را با آهنگسازی موسیقی اپرا جایگزین می کند و تقدیس در این زمینه در سال 1955 با اپرای "کلاه حصیری فلورانس" که در پیکولا اسکالا به سرپرستی جورجیو استرلر روی صحنه رفت، انجام می شود. در همان سال ها دوستی و مشارکت هنری سی ساله خود را با فدریکو فلینی آغاز کرد و برای او فیلم هایی مانند «Lo sceicco bianco»، «Otto e mezzo»، «La dolce vita»، «La strada» را ساخت. "ایل بین"، "فلینی ساتیریکون"، "شب های کابیریا"، "ایل کازانووا"، "دلقک ها"، "Giulietta degli spiriti"، "Amarcord".

روتا با بزرگترین کارگردانان زمان همکاری می کند. او موسیقی «Le miserie di Monsù Travet»، «Jolanda دختر کورسی سیاه»، «Fuga in Francia» برای ماریو سولداتی، موسیقی «Guerra e Pace» برای King Vidor، موسیقی برای «Il Leopard» را می نویسد. "و "Senso"، برای فرانکو زفیرلی آنهایی که از "رومئو و ژولیت" و "رام کردن زرنگ"، برای لینا ورتمولر موسیقی یازده قسمت از "Il Giornalino di Giamburrasca" از جمله "Pappa col pomodoro" بسیار معروف است. ، برای فرانسیس فورد کاپولا موسیقی "پدرخوانده دوم" که با آن برنده اسکار خواهد شد، برای استنلی کوبریک برای "بری لیندون" حتی اگر متأسفانه سختگیری کارگردان باعث شود که آهنگساز بدون ساختن حتی یک قطعه قرارداد را فسخ کند.

در همین حال، روتا به این کار ادامه می دهدهمچنین نوشتن اپرا، موسیقی مقدس و آثار ارکسترال، از جمله: "شب یک نوراستنیک"، "علاءالدین و چراغ جادو"، "سنجاب باهوش"، "بازدید شگفت انگیز"، "دو خجالتی"، "تورکومادا"، "آریودانته".

در سالهای اخیر او به طور فزاینده ای انتقادات وارده به موسیقی خود و همچنین به دلیل رضایت او برای ساخت بسیاری از موسیقی محبوب ملی را متهم کرده است. درست زمانی که نینو روتا در حال برنامه ریزی برای اجرای متن ترانه ای از موسیقی ساخته شده برای "Napoli milionaria" ادواردو دی فیلیپو بود، نینو روتا در 10 آوریل 1979 در سن 67 سالگی در رم درگذشت.