Biografie - Is hij het of niet? Natuurlijk is hij het!

Ezio Greggio, populaire komiek, stand-upcomedian en anchorman, maar ook acteur en regisseur, begon zijn carrière als journalist, een categorie waar hij al meer dan 20 jaar deel van uitmaakt (hij is sinds zijn 30e lid van het Turijnse Register van de Nationale Orde).

Geboren op 7 april 1954 in Cossato in de provincie Vercelli, maakte hij zijn debuut op de RAI in 1978 aan de zijde van Gianfranco D'angelo in 'La sberla' en het jaar daarop in 'Tuttocompreso'. Het begin van zijn carrière was niet opwindend: zijn optredens lieten geen noemenswaardige sporen na, noch boeiden ze het publiek bijzonder. Kortom, te oordelen naar zijn ervaring op die eerste televisietoestellen, lijkt hij geenvoorbestemd om te ver te gaan.

Greggio laat zich echter niet ontmoedigen en gaat koppig door op de weg die hij in zich voelt, ook omdat de komiek niet alleen een uitstekend cabaretier is, maar ook een begenadigd auteur, een creatieveling, kortom iemand die ook zijn eigen teksten kan schrijven. Dit blijkt uit de talloze slagzinnen die hij heeft weten te lanceren, evenals de vele personages die hij heeft gecreëerdof aan wie hij zijn onvergelijkbare schouder gaf.

Personages die vooral zijn geboren en opgegroeid in het programma dat hem echt heeft gelanceerd, het onvergetelijke 'Drive in', de comedyshow die in 1983 zijn doop beleefde en een echte tv-cultus werd. Een bewijs van deze lange levensduur wordt geleverd door het feit dat veel mensen zich vandaag de dag nog steeds nauwkeurig veel van de personages herinneren die in het programma Italia 1 zijn geboren, zoals de Paninarogespeeld door Renzo Braschi, Sergio Vastano's Bocconiano, Giorgio Faletti's bewaker Vito Catozzo, of zelfs de eenzame Has Fidanken, de hilarische cocker in sommige van Gianfranco D'angelo's gags.

Maar temidden van deze buitengewone bailamme van komieken en cabaretiers is de verborgen motor van de show Greggio zelf, het verbindende element van alle komische interventies, de presentator die een nieuwe gedaante verzint voor de versleten rol.

Tegen die tijd was zijn populariteit torenhoog en vanaf dat moment klom Greggio op een troon die nooit meer een moment van crisis heeft gekend. In 1988 presenteerde hij 'Odiens', een zaterdagavondprogramma (opnieuw op Italia 1, de zender gericht op jongeren), in 1990 debuteerde hij met Lorella Cuccarini als presentatrice van 'Paperissima', bedacht door Antonio Ricci. In 1993 keerde hij terug om nog een editie van"Paperissima' deze keer samen met Marisa Laurito.

Naast zijn televisie-ervaring is hij altijd een intens acteur geweest, in talrijke komische en groteske films (variërend van 'Montecarlo Gran Casinò' in 1987 tot het goliardische 'Anni '90', allemaal kassuccessen). Als regisseur heeft hij echter drie films op zijn naam staan: 'Il silenzio dei prosciutti' (1994), 'Killer per caso' (1997) en 'Svitati' (1999), allemaal opgenomen in Hollywood.dankzij zijn grote vriendschap met Mel Brooks, die hem onder andere leidde naar de deelname van de regisseur als de ster van de eerder genoemde 'Nutcase'.

Maar Greggio's echte podium is dat van 'Striscia la notizia' (een programma dat al in 1988 begon), het oneerbiedige satirische nieuwsprogramma op Canale 5 van Antonio Ricci, waar hij al vele edities de onbetwiste ster is.

Ezio Greggio heeft twee zonen, Giacomo en Gabriele, en is al bijna twintig jaar getrouwd met Isabel. De populaire komiek bekent dat hij nooit zonder foto's van zichzelf rondloopt, omdat bijna iedereen die hij tegenkomt hem om een opdracht vraagt.

In 2008 keerde hij terug naar de cinema en nam deel aan de films "Un estate al mare" van Carlo Vanzina en "Il papà di Giovanna", van Pupi Avati, een verhaal over een familiedrama dat zich afspeelt in het fascistische tijdperk waarin Ezio Greggio een rol speelt die afwijkt van zijn komische gewoontes en houdingen; " Ik moest mezelf volledig ontdoen van de gewoonte om mensen aan het lachen te maken ', zei hij naar verluidt tijdens de presentatie van de film op het filmfestival van Venetië.

Ezio Greggio is al een aantal jaar directeur van het Monte-Carlo Film Festival 'de la comédie' en woont in de Monegaskische stad.