Biografie - Betoveringen, kattenkwaad en kwelling

Laura Antonaz, later geltalianiseerd als Laura Antonelli, werd geboren in Pula, Istrië (toen deel van Italië, nu Kroatië), op 28 november 1941. Ze is een Italiaanse actrice en dankt haar populariteit aan de films die ze maakte tussen de jaren 1970 en 1980, veel erotische films, die haar naam in de geschiedenis van de Italiaanse cinema schrijven als een van de mooiste actrices ooit.

Vanaf 1990 begon voor haar een artistieke en fysieke achteruitgang, gelinkt aan enkele drugsaffaires en een onsuccesvolle cosmetische operatie, die haar gelaatstrekken voor altijd getekend heeft.

Toen ze nog heel jong was, was Laura Antonaz, samen met haar familie, een van de vele vluchtelingen van de zogenaamde Istrische exodus, op weg naar de Belpazen. In Napels studeerde ze aan het Liceo Scientifico 'Vincenzo Cuoco' en later studeerde ze af aan het I.S.P.E.F. (Istituto Superiore Pareggiato di Educazione Fisica).

In Rome, toen ze nog heel jong was, werkte ze als gymnastieklerares aan het Liceo Artistico in Via di Ripetta. Ondertussen filmde ze echter reclamespots en werd ze vereeuwigd in vele fotostories, vanwege haar schoonheid. Ze verscheen tussen 1964 en 1965 in enkele belangrijke films, zij het in zeer kleine rollen, zoals in Antonio Pietrangrangeli's 'Il magnifico cornuto' en Luigi Petrini's 'Le sedicenni'.

In 1971, na de censuur van 1969 voor de film 'Venus in Fur', die pas zes jaar later zou worden uitgebracht onder de bekende titel 'The Mischief of Venus', maakte Laura Antonelli in heel Italië naam in de film 'Il merlo maschio', met in de hoofdrol Lando Buzzanca onder regie van Pasquale Festa Campanile. Bij die gelegenheid zei de grote Romeinse acteur over haar: '... Het is de mooiste naakte rug die ooit op het scherm is verschenen sinds die van Marilyn Monroe. "De verwijzing is naar zijn cello-vormige rug, zoals het zal worden genoemd, een echte verboden droom van Italianen.

Dit succes werd herhaald in Salvatore Samperi's beroemde film "Malizia" uit 1973, waarin Antonelli een sensuele serveerster speelt naast Turi Ferro en de jonge Alessandro Momo. De film bracht ongeveer 6 miljard lire op en de film werd een ware cultus van de Italiaanse erotische cinema, die de in Kroatië geboren actrice tot "sexy icoon" verhief. Met "Malizia" won Laura Antonelli ook de Nastrod'Argento voor Beste Hoofdrolspeelster, toegekend door de Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani.

Ondertussen won de mooie Laura in 1971 ook het hart van Jean-Paul Belmondo, met wie ze samenwerkte in Jean-Paul Rappeneau's film 'The Newlyweds of the Second Year'.

De opkomst is snel en wordt toegejuicht door het publiek, mede dankzij enkele uitspraken van de actrice die, als een van de eerste, haar parmantige karakter onthullen en bijdragen aan het vergroten van haar reputatie in de mannelijke verbeelding als femme fatale Onder vele, de beroemde: " ...we kleden ons tenslotte allemaal één keer per dag uit ".

Daarna verfilmde ze 'Sessomatto', in 1973, geregisseerd door de grote Dino Risi. Twee jaar later, onder leiding van Giuseppe Patroni Griffi, speelde ze in 'Divina creatura'. In 1976 had zelfs Luchino Visconti plezier met haar, in het beroemde 'L'innocente', waarin Laura Antonelli liet zien dat ze wist hoe ze belangrijkere en uitdagendere films moest maken, zonder het wapen van de verleiding op te geven.

In 1981 kreeg ze te maken met andere, even mooie en jongere actrices, die in haar plaats werden gekozen voor hoofdrollen in belangrijke films, zoals Ettore Scola's 'Passione d'amore'. Hetzelfde gebeurde met Monica Guerritore, die samen met Antonelli naar de bioscoop werd geroepen, maar in een grotere rol, voor de film 'La venexiana', met Jason Connery (de zoon van Sean Connery) in 1985.

Hij was toen tevreden met de opkomende Italiaanse komische cinema. Hij speelde aan de zijde van Diego Abatantuono in "Viuuulentemente...mia", van Carlo Vanzina, in 1982. Hij acteerde in de evergreen "Grandi magazzini", van Castellani en Pipolo, in dezelfde periode. Groot succes kwam er met de film "Rimini Rimini", in 1987, toen hij de minnaar werd van Maurizio Micheli, die werd onderbroken op het allerlaatste moment.knap van Adriano Pappalardo, die in de film Antonelli's jaloerse (en gewelddadige) echtgenoot is.

Het scharniermoment in haar leven, en ook het pijnlijkste, kwam in 1991, toen regisseur Salvatore Samperi en de filmproductie haar ervan overtuigden cosmetische chirurgie te ondergaan voor de remake van de beroemde film Malizia, getiteld 'Malizia 2000'. Kort daarvoor werd Antonelli echter overvallen door de politie: in de nacht van 27 april 1991 in haarvilla in Cerveteri, feestelijk versierd voor een of andere gelegenheid, werd 36 gram cocaïne gevonden.

De actrice werd gearresteerd door de Carabinieri en naar de Rebbibia gevangenis gebracht, waar ze slechts een paar nachten verbleef nadat ze huisarrest had gekregen. Ze werd in eerste aanleg veroordeeld tot drie jaar en zes maanden gevangenisstraf voor het dealen van drugs. Negen jaar later werd ze dankzij een wetswijziging vrijgesproken door het Hof van Beroep in Rome voor persoonlijk gebruik.

Maar naast deze gerechtelijke affaire, waarvoor alleen Antonelli verantwoordelijk is, is er ook nog de affaire met betrekking tot haar operatie, uitgevoerd tijdens het maken van 'Malizia 2000'.

De actrice liet collageen inspuiten, maar de operatie mislukte en Antonelli raakte verminkt. De rechtszaak tegen de chirurg, de regisseur van de film en de hele productie mocht niet baten. Alles viel in duigen omdat de oorzaak een allergische reactie lijkt te zijn geweest.

De kranten staan bol van de verhalen over de actrice van Kroatische afkomst, maar vooral om haar eens zo mooie gezicht te laten zien, ontsierd door de naweeën van de operatie. Antonelli's toch al delicate mentale toestand wordt nog verergerd door het langdurige proces, dat dertien jaar duurt en ernstige gevolgen heeft voor haar gezondheid. De actrice wordt meerdere keren opgenomen in het ziekenhuis van devan mentale hygiëne in Civitavecchia, en dit zette zijn advocaten ertoe aan het Ministerie van Genade en Justitie aan te klagen en een passende schadevergoeding te eisen van de Italiaanse staat voor zijn cliënt.

In 2003 kreeg ze in eerste aanleg een forfaitair bedrag van tienduizend euro. De advocaten, helemaal niet blij met de symbolische schadevergoeding, legden de zaak echter ook voor aan het Hooggerechtshof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Op 23 mei 2006 kende het Hof van Beroep van Perugia een schadevergoeding toe van 108.000 euro, plus rente, voor de gezondheids- en imagoschade die Antonelli had geleden. AHet Hof van Cassatie heeft bij beschikking van 5 juni - 24 oktober 2007 het arrest gelegitimeerd.

Op 3 juni 2010 ging de acteur Lino Banfi in beroep op de pagina's van Corriere della Sera, omdat zijn vriendin Laura Antonelli sinds het definitieve vonnis nooit de door de rechtbank gesanctioneerde schadevergoeding heeft ontvangen. Op 28 november 2011, ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag, gaf hij een interview aan Corriere della Sera waarin hij verklaarde dat hij in Ladispoli woont, verzorgd door een verzorger.

Op 22 juni 2015 vond het dienstmeisje haar levenloos in haar huis in Ladispoli: het is niet duidelijk hoe lang de actrice al dood was.