Biografie - Italiaanse les

Paolo Conte werd geboren op 6 januari 1937 en had als tiener al een passie voor klassieke Amerikaanse jazz. Hij speelde vibrafoon in kleine ensembles in zijn geboortestad Asti. Hij begon eerst samen met zijn broer Giorgio en daarna alleen liedjes te schrijven die beïnvloed waren door film, literatuur en het leven. Tegelijkertijd begon Conte ook aan een carrière als advocaat. Zijn 'specialiteit' zou zijncurator te zijn, en deze schijnbaar onbeduidende eigenschap ligt aan de basis van drie van zijn onvergetelijke meesterwerken, de Mocambo Trilogie ('I'm Here With You Always Alone', 'The Reconstruction of the Mocambo' en 'The Raincoats').

Halverwege de jaren 60 schreef hij een reeks liedjes die door grote vertolkers van Italiaanse muziek tot een succes werden gebracht: 'Azzurro' voor Adriano Celentano, 'Insieme a te non ci sto più' voor Caterina Caselli, 'Tripoli '69' voor Patty Pravo en anderen.

In 1974 bracht hij zijn eerste gelijknamige album uit, dat werd gevolgd door een tweede LP in 1975, wederom getiteld 'Paolo Conte'. In 1981 presenteerde hij zijn nieuwe album 'Paris Milonga' in Club Tenco en in 1982 bracht hij 'Appunti di viaggio' uit, waarmee hij zijn status als belangrijke speler in de Italiaanse muziek vestigde.

Na twee jaar stilte bracht hij weer een titelloos album uit voor CGD en begon hij te spelen in Frankrijk, waar hij het transalpine publiek veroverde. Wat een paar data in het Theatre de la Ville moest worden, veranderde in een bad van mensenmassa's: de transalpine mensen werden gek van Paolo Conte en wijdden hem als cultschrijver ver voor de Italianen. De tournee werd opgenomen en gaf geboorte aan het album"Concerten", gepubliceerd in 1985.

Het dubbelalbum 'Aguaplano' in 1987 luidde een lange internationale tournee in waarbij hij optrad in Europa, Canada en de Verenigde Staten.

In 1990 verscheen 'Parole d'amore scritto a macchina', gevolgd door 'Novecento' in 1992, een prachtige plaat waarin de thema's van Conti's muziek goed vermengd zijn met warme jazzklanken uit de Amerikaanse muziekscene.

Een zeer lange internationale tournee leidde tot de release van twee dubbele live-albums, 'Tournee' en 'Tournee2'. In 1995 verscheen een nieuw studioalbum, 'Una faccia in prestito': bestudeerd, voorbereid, gecultiveerd met liefde en eindeloze zorg, werkend met een kernteam bestaande uit contrabassist Jino Touche, drummer Daniele Di Gregorio en accordeonist en multi-instrumentalist Massimo.Pitzianti, met andere interventies van zijn muzikanten.

Het album 'Una faccia in prestito' is naar alle waarschijnlijkheid zijn meest volwassen album ooit. Binnenin zijn de typische elementen van het 'Paolo Conte-lied' die nooit ophouden te verbazen: de 'plebejische gratie' van de muziek, de smaak voor echte en valse pastiches, tussen verschillende tijdperken en stijlen, het plezier van sonore, fantasierijke teksten met een taal die bruist van eigenzinnigheid en inventiviteit - het pidgin van"Sijmadicandhapajiee", het virtuele Spaans van "Danson metropolis" en "Leven als dubbelganger".

Het is muziek die " speelt alles en niets, een muziek binnen de muziek ", in de woorden van 'Elixir': " waar alles niets is, als stof op stof "Paolo Conte is in staat tot wilde gemaskerde vermakelijkheden zoals de 'Quadrille' en, direct daarna, tot wervelende bekentenissen; 'down with the cards' in 'Una faccia in prestito'. Er is ook ruimte voor een liefdevolle 'Orazione d'onore per il Teatro Alfieri di Asti chiuso da tempo', waarin Conte veel over zichzelf en zijn roots vertelt, waarbij hij zoals altijd realiteit en dromen met elkaar verweeft, nostalgie en emotie ineen sardonische grijns.

In 2000 wijdde hij zich uitsluitend aan de ontwikkeling van een van zijn oude projecten van een musical gebaseerd op het Parijs van de jaren 1920, 'Razmataz', een optelsom van alle invloeden die de kunstenaar in de loop der jaren heeft geabsorbeerd en waar, in overeenstemming met de multimediale intentie van het project (Razmataz is in feite een 360-graden werk, ook beschikbaar op DVD), de picturale uitingen van Conte hun plaats vinden. Figuratieve kunst is vanaltijd zijn tweede en niet-zo-geheime passie.

Zijn laatste werk is Reveries, uit 2003.

---

Essentiële discografie:

Mijmeringen (2003)

Razmataz (CGD Oost West, 2000)

Tournée 2 (EastWest, 1998, live)

Het beste van Paolo Conte (CGD, 1996, ant.)

Una Faccia In Prestito (CGD, 1995)

Tournée (CGD, 1993, live)

900 (CGD, 1992)

Parole D' Amore Scritte A Macchina (CGD, 1990)

Live (CGD, 1988, live)

Aguaplano (CGD, 1987)

Concerten (CGD, 1985, live)

Paolo Conte (CGD, 1984)

Appunti Di Viaggio (RCA, 1982)

Parijs, Milonga (RCA, 1981)

Un Gelato Al Limon (RCA, 1979)

Paolo Conte (RCA, 1975)

Paolo Conte (RCA, 1974)