Βιογραφία - Μαγεία, σκανδαλιές και βασανιστήρια

Η Λάουρα Αντονάζ, που αργότερα ιταλοποιήθηκε ως Λάουρα Αντονέλι, γεννήθηκε στην Πούλα της Ιστρίας (τότε τμήμα της Ιταλίας, σήμερα Κροατία) στις 28 Νοεμβρίου 1941. Ιταλίδα ηθοποιός, οφείλει τη δημοτικότητά της στις ταινίες που γύρισε μεταξύ των δεκαετιών 1970 και 1980, πολλές από τις οποίες ήταν ερωτικές, οι οποίες έγραψαν το όνομά της στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου ως μία από τις πιο όμορφες ηθοποιούς όλων των εποχών.

Από το 1990 και μετά, άρχισε μια καλλιτεχνική και σωματική παρακμή για την ίδια, που συνδέεται με κάποιες υποθέσεις με ναρκωτικά και μια ανεπιτυχή αισθητική επέμβαση, η οποία σημάδεψε για πάντα τα χαρακτηριστικά της.

Όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή, η Laura Antonaz, μαζί με την οικογένειά της, ήταν ένας από τους πολλούς πρόσφυγες της λεγόμενης εξόδου της Ιστριακής, με κατεύθυνση προς το Belpaese. Στη Νάπολη, σπούδασε στο Liceo Scientifico "Vincenzo Cuoco" και αργότερα αποφοίτησε από το I.S.P.E.F. (Istituto Superiore Pareggiato di Educazione Fisica).

Στη Ρώμη, ενώ ήταν ακόμη πολύ νέα, εργάστηκε ως καθηγήτρια γυμναστικής στο Liceo Artistico στη Via di Ripetta. Στο μεταξύ, όμως, γύρισε διαφημιστικά σποτ και απαθανατίστηκε σε πολλά φωτορεπορτάζ, λόγω της ομορφιάς της. Εμφανίστηκε μεταξύ 1964 και 1965 σε ορισμένες σημαντικές ταινίες, αν και σε πολύ μικρούς ρόλους, όπως στο "Il magnifico cornuto" του Antonio Pietrangeli και στο "Le sedicenni" του Luigi Petrini.

Ήταν το 1971 όταν, μετά τη λογοκρισία του 1969 για την ταινία "Venus in Fur", η οποία θα κυκλοφορούσε μόλις έξι χρόνια αργότερα με τον γνωστό τίτλο "Η αταξία της Αφροδίτης", η Laura Antonelli έγινε γνωστή σε όλη την Ιταλία στην ταινία "Il merlo maschio", πρωταγωνιστώντας στο πλευρό του Lando Buzzanca υπό τη σκηνοθεσία του Pasquale Festa Campanile. Με την ευκαιρία αυτή, ο μεγάλος Ρωμαίος ηθοποιός είπε γι' αυτήν: Είναι η πιο όμορφη γυμνή πλάτη που έχει εμφανιστεί ποτέ στην οθόνη μετά την Marilyn Monroe. "Η αναφορά είναι στην πλάτη του σε σχήμα τσέλου, όπως θα λέγεται, ένα πραγματικό απαγορευμένο όνειρο των Ιταλών.

Η επιτυχία αυτή επαναλήφθηκε στην περίφημη ταινία του Salvatore Samperi "Malizia" του 1973, στην οποία η Antonelli υποδύεται μια αισθησιακή σερβιτόρα δίπλα στον Turi Ferro και τον νεαρό Alessandro Momo. Το box office της ταινίας ήταν περίπου 6 δισεκατομμύρια λιρέτες και η ταινία έγινε πραγματική λατρεία του ιταλικού ερωτικού κινηματογράφου, αναδεικνύοντας την κροατικής καταγωγής ηθοποιό σε "σέξι είδωλο". Με την "Malizia" η Laura Antonelli κέρδισε επίσης το Nastrod'Argento για τον καλύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο, που απονέμεται από το Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani.

Εν τω μεταξύ, το 1971 η όμορφη Laura κέρδισε την καρδιά του Jean-Paul Belmondo, με τον οποίο συνεργάστηκε στην ταινία του Jean-Paul Rappeneau "Οι νεόνυμφοι του δεύτερου έτους".

Η άνοδος είναι ραγδαία και επικροτείται από το κοινό, χάρη και σε ορισμένες δηλώσεις της ηθοποιού που, μεταξύ των πρώτων, αποκαλύπτουν την πρόσχαρη φύση της και συμβάλλουν στην αύξηση της φήμης της στην ανδρική φαντασία ως μοιραία γυναίκα Μεταξύ πολλών, το περίφημο: " ...άλλωστε, όλοι μας γδυόμαστε μια φορά την ημέρα ".

Στη συνέχεια, γύρισε το "Sessomatto", το 1973, σε σκηνοθεσία του μεγάλου Dino Risi. Δύο χρόνια αργότερα, υπό την καθοδήγηση του Giuseppe Patroni Griffi, πρωταγωνίστησε στο "Divina creatura". Το 1976, λοιπόν, ακόμα και ο Luchino Visconti διασκέδασε μαζί της, στο περίφημο "L'innocente", όπου η Laura Antonelli έδειξε ότι ήξερε να κάνει πιο σημαντικές και απαιτητικές ταινίες, χωρίς να εγκαταλείπει το όπλο της αποπλάνησης.

Ήταν το 1981, όταν είχε να αντιμετωπίσει άλλες εξίσου όμορφες και νεότερες ηθοποιούς, που επιλέχθηκαν στη θέση της για πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σημαντικές ταινίες, όπως το "Passione d'amore" του Ettore Scola. Το ίδιο συνέβη και με τη Monica Guerritore, που κλήθηκε στον κινηματογράφο μαζί με την Antonelli, αλλά σε μεγαλύτερο ρόλο, για την ταινία "La venexiana", με τον Jason Connery (γιο του Sean Connery) το 1985.

Τότε ικανοποιήθηκε με τον ανερχόμενο ιταλικό κωμικό κινηματογράφο. Ήταν στο πλευρό του Ντιέγκο Αμπαταντουόνο στο "Viuuulentemente...mia", του Κάρλο Βαντσίνα, το 1982. Έπαιξε στο αειθαλές "Grandi magazzini", των Καστελάνι και Πίπολο, την ίδια περίοδο. Μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία "Rimini Rimini", το 1987, όταν έγινε εραστής του Μαουρίτσιο Μικέλι, ο οποίος διακόπηκε ακριβώς την πιοόμορφα από τον Adriano Pappalardo, ο οποίος είναι ο ζηλιάρης (και βίαιος) σύζυγος της Antonelli στην ταινία.

Η κομβική στιγμή στη ζωή της, αλλά και η πιο επώδυνη, ήρθε το 1991, όταν ο σκηνοθέτης Σαλβατόρε Σάμπερι και η παραγωγή της ταινίας την έπεισαν να υποβληθεί σε αισθητική επέμβαση για το ριμέικ της διάσημης ταινίας Malizia, με τίτλο "Malizia 2000". Λίγο νωρίτερα, όμως, η Αντονέλι έπεσε σε ενέδρα της αστυνομίας: τη νύχτα της 27ης Απριλίου 1991 στηνβίλα στο Cerveteri, γιορτινή για κάποια περίσταση, βρέθηκαν 36 γραμμάρια κοκαΐνης.

Η ηθοποιός συνελήφθη από τους καραμπινιέρους και οδηγήθηκε στις φυλακές Ρεμπίμπια, όπου έμεινε μόνο λίγες νύχτες, μετά τη χορήγηση κατ' οίκον περιορισμού. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε τρία χρόνια και έξι μήνες φυλάκιση για διακίνηση ναρκωτικών. Εννέα χρόνια αργότερα, χάρη σε μια αλλαγή του νόμου, αθωώθηκε από το Εφετείο της Ρώμης για προσωπική χρήση.

Ωστόσο, εκτός από αυτή τη δικαστική υπόθεση, για την οποία μόνο ο Antonelli είναι υπεύθυνος, υπάρχει και εκείνη που σχετίζεται με την εγχείρηση που έκανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του "Malizia 2000".

Η ηθοποιός έκανε ένεση κολλαγόνου, αλλά η εγχείρηση ήταν ανεπιτυχής και η Antonelli βρέθηκε παραμορφωμένη. Η μήνυση εναντίον του χειρουργού, του σκηνοθέτη της ταινίας και ολόκληρης της παραγωγής δεν είχε αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, όλα κατέρρευσαν, επειδή η αιτία φαίνεται ότι ήταν μια αλλεργική αντίδραση.

Οι εφημερίδες κάνουν θόρυβο, επιστρέφοντας για να μιλήσουν για την κροατικής καταγωγής ηθοποιό, αλλά κυρίως για να παρουσιάσουν το άλλοτε όμορφο πρόσωπό της που έχει αμαυρωθεί από τα επακόλουθα της επέμβασης. Την ήδη ευαίσθητη ψυχική κατάσταση της Αντονέλι επιδεινώνει η μακρόχρονη δίκη, η οποία διαρκεί δεκατρία χρόνια, με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία της. Η ηθοποιός νοσηλεύεται αρκετές φορές στο νοσοκομείο στοψυχικής υγιεινής στην Civitavecchia, και αυτό ώθησε τους δικηγόρους του να μηνύσουν το Υπουργείο Χάριτος και Δικαιοσύνης, ζητώντας την κατάλληλη αποζημίωση από το ιταλικό κράτος για τον πελάτη του.

Το 2003, σε πρώτο βαθμό, της επιδικάστηκε εφάπαξ ποσό δέκα χιλιάδων ευρώ. Ωστόσο, οι δικηγόροι της, καθόλου ευχαριστημένοι με τη συμβολική αποζημίωση, υπέβαλαν την υπόθεση και στο Ανώτατο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου. Στις 23 Μαΐου 2006, το Εφετείο της Περούτζια επιδίκασε αποζημίωση 108.000 ευρώ, συν τους τόκους, για τη βλάβη της υγείας και της εικόνας που υπέστη η Antonelli. Aνομιμοποιώντας την απόφαση, έρχεται το Ακυρωτικό Δικαστήριο, με διάταξη της 5ης Ιουνίου - 24ης Οκτωβρίου 2007.

Στις 3 Ιουνίου 2010, ο ηθοποιός Lino Banfi άσκησε έφεση από τις σελίδες της Corriere della Sera, επειδή η φίλη του Laura Antonelli δεν έλαβε ποτέ την αποζημίωση που είχε εγκριθεί από το δικαστήριο μετά την τελική απόφαση. Στις 28 Νοεμβρίου 2011, με την ευκαιρία των 70ών γενεθλίων του, έδωσε συνέντευξη στην Corriere della Sera στην οποία δήλωσε ότι ζει στο Ladispoli, με τη φροντίδα ενός φροντιστή.

Στις 22 Ιουνίου 2015, η υπηρέτρια τη βρήκε άψυχη στο σπίτι της στο Λαδισπόλι: δεν είναι σαφές πόσο καιρό η ηθοποιός είχε πεθάνει.