Biografie

• De jaren 2000
• Elisabeth Shue in 2010

Herinner je je het adembenemende blondje nog dat te zien was in Paul Verheovens film 'The Man Without a Shadow', de intelligente en vastberaden antagonist van de gekke wetenschapper gespeeld door Kevin Bacon? Wel, dat wezen met perfect afgelijnde gelaatstrekken en perfecte lichaamsbouw heet Elisabeth Shue en hoewel het al een flink aantal jaren op de markt is, is het niet verkeerd om te zeggen dat het misschien niet al het succes heeft behaald dat het verdient.

Geboren op 6 oktober 1963 in Wilmington (Delaware), opgegroeid in New Jersey, ze studeerde politieke wetenschappen en studeerde af aan Harvard. Gepassioneerd door sport en het buitenleven, heeft ze altijd de voorkeur gegeven aan fysieke activiteit boven een monotoon leven opgesloten in een kantoor.

Het idee om actrice te worden kwam pas bij haar op toen ze zich realiseerde welke gaven Moeder Natuur haar zo overvloedig had geschonken, maar ze had zeker iets spannends, iets gevarieerds voor haar toekomst gekozen in plaats van het grijze leven van een bediende.

Elisabeth is precies zoals ze in sommige van haar films verschijnt: mooi en lief, maar ook zelfverzekerd en bereid om tot het uiterste te gaan als ze ergens haar zinnen op zet.

In de eerste stappen van haar carrière schitterde ze in talloze reclamespots, maar toen ontdekte de televisie, de televisie van tv-series, haar en werd ze gevraagd voor een van die klassieke tv-series die, als ze geen culthits worden, in ieder geval veel talenten helpen lanceren.

Uit 1984 dateert de overgang naar het witte doek met 'Karate Kid - To Win Tomorrow': dit is een cultfilm, in ieder geval vanwege de sympathie die van de hoofdrolspelers uitgaat en omdat hij de mode van de martial arts heeft gelanceerd.

Het grote scherm halen is een succes, dat valt niet te ontkennen, maar desondanks is Elisabeth niet tevreden, altijd gedegradeerd als ze is tot de rol van de vriendin van de dag. Ze was het liefje van Ralph Macchio in 'Karate Kid' zoals ze dat zal zijn van Tom Cruise in 'Cocktail' of van Michael J. Fox in 'Back to the Future' deel II en III.

Gelukkig geeft de geweldige Mike Figgis haar de kans om haar nagels uit te trekken in het intense en dramatische 'Leaving Las Vegas' (naast Nicolas Cage), en het resultaat is een Oscarnominatie en een regen van prijzen.

Ze mag dan denken dat ze er is, of bijna is, maar helaas slaagt ze er niet meer in om de juiste productie te kiezen en maakt ze een reeks films die, hoewel het niet eerlijk is om ze flops te noemen, zeker niet als memorabel kunnen worden bestempeld: titels als 'The Saint', waarover bijna alleen maar werd gesproken vanwege haar vermeende affaire met Val Kilmer (die zecategorisch ontkend), 'Palmetto' en 'Harry in pieces'.

Het risico bestaat dat het sterretje de zoveelste Hollywood-meteoor wordt.

De jaren 2000

Hij beleefde een zekere opleving met de megaproductie van de film 'The Man Without a Shadow', een film die zwaar leunt op special effects, die werkelijk indrukwekkend zijn. Latere films zijn 'Mysterious Skin', geregisseerd door Gregg Araki (2004); 'Hidden in the Dark' (Hide and Seek), geregisseerd door John Polson (2005); 'Dreamer - The Road to Victory', door John Gatins (2005); 'My Biggest Dream' (Gracie),geregisseerd door Davis Guggenheim (2007).

In de tweede helft van de jaren 2000 Elisabeth Shue Hij speelde in 'First Born', geregisseerd door Isaac Webb (2007); 'Hamlet 2', geregisseerd door Andrew Fleming (2008); 'Don McKay - The Moment of Truth', geregisseerd door Jake Goldberger (2009) en 'Piranha 3D', geregisseerd door Alexandre Aja (2010).

Elisabeth Shue in 2010

De laatste jaren zien we haar in "The Wedding I Wish For" (Hope Springs), geregisseerd door David Frankel (2012); "Hates - House at the End of the Street", geregisseerd door Mark Tonderai (2012); "Behaving Very... Badly" (Behaving Badly), geregisseerd door Tim Garrick (2014); "Battle of the Sexes" (Battle of the Sexes), geregisseerd door Jonathan Dayton en Valerie Faris (2017).