Biografia - Od szerokiej publiczności do srebrnego ekranu

• Luca Argentero aktor
• Życie prywatne
• Filmy po 2010 roku

Luca Argentero urodził się w Turynie 12 kwietnia 1978 r., ale dorastał w Moncalieri. Po ukończeniu szkoły średniej pracował jako barman w dyskotece, aby wesprzeć swoje studia na uniwersytecie, gdzie w 2004 r. ukończył ekonomię.

Rozgłos przyniósł mu udział w 2003 roku w trzeciej edycji Big Brothera, bardzo popularnego reality show emitowanego na Canale 5, do którego casting zaproponowała jego kuzynka showgirl Alessia Ventura.

Po zakończeniu programu Big Brother starał się jak najdłużej korzystać z fali sławy: brał udział jako gość w tak wielu programach telewizyjnych, jak tylko mógł, aż pozował do kalendarza: to właśnie miesięcznik Max jako pierwszy zdał sobie z tego sprawę. Luca Argentero może stać się symbolem seksu.

Luca Argentero aktor

Z determinacją studiował aktorstwo i próbował swoich sił w karierze filmowej: w 2005 roku zadebiutował jako aktor w serialu telewizyjnym "Carabinieri", w którym grał rolę Marco Tosi od sezonu IV do VI. W 2006 roku zagrał w filmie krótkometrażowym "Il quarto sesso". W 2006 roku pojawiła się również wielka szansa, jaką był debiut na dużym ekranie: film "A casa nostra" w reżyseriiFrancesca Comencini.

Talent wydaje się być obiecujący i w 2007 roku ponownie spotykamy Lucę Argentero w filmie "Saturno contro", wyreżyserowanym przez utalentowanego Ferzana Ozpetka. Jego przekonująca rola homoseksualnego chłopca przyniosła mu nagrodę Diamanti al Cinema dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Widzimy go ponownie w "Lezioni di cioccolato" w reżyserii Claudio Cupelliniego, u boku Violante Placido. Następnie pojawia się w Rai Uno z miniserialem telewizyjnym "La baronessa di Carini" (w reżyserii Umberto Marino), w którym Luca występuje u boku Vittorii Puccini.

W 2008 roku zaproponowano mu główną rolę w filmie "Solo un padre" w reżyserii Luca Lucini, z Diane Fleri, Fabio Troiano i Claudią Pandolfi.

Na ekrany kin powrócił rok później filmem "Diverso da chi?" (2009) w reżyserii Umberto Carteniego, w którym ponownie wcielił się w homoseksualistę Piero uwikłanego w miłosny trójkąt ze swoim partnerem Remo (Filippo Nigro) i Adele (Claudia Gerini). Teraz Luca Argentero jest już poważny i nie musi niczego udowadniać, do tego stopnia, że jego występ przyniósł mu pierwszą nagrodę filmową.Nominacja do nagrody Davida di Donatello dla najlepszego aktora pierwszoplanowego.

We wrześniu 2009 r. ukazał się film "Il grande sogno" w reżyserii Michele Placido, w którym Luca wcielił się w rolę pracownika fabryki Fiata w Turynie. Następnie zagrał w komedii "Oggi sposi" (z Moranem Atiasem i Michele Placido) napisanej przez Fausto Brizziego i wyreżyserowanej przez Lucę Luciniego, w której Luca wcielił się w rolę apulijskiego policjanta, który ma się ożenić z córką indyjskiego ambasadora.

Następnie zagrała w "La donna della mia vita" (reż. Luca Lucini, 2010) i "Mangia prega ama" (reż. Ryan Murphy, 2010, z Julią Roberts, Jamesem Franco, Javierem Bardemem). W 2011 roku zagrała w dramacie RAI "Il pugile e la Miss", który opowiada o życiu Tiberio Mitri (granego przez Lucę) i jego żony Fulvii Franco.

Życie prywatne

Pod koniec lipca 2009 roku poślubiła Myriam Catania aktorka i aktor głosowy, z którym mieszkała już od pięciu lat.

W 2016 roku ogłosił koniec swojego małżeństwa po 7 latach. Rozpoczął związek z Cristina Marino Aktorka poznała się w 2015 roku na planie filmu "Vacanze ai Caraibi - Il film di Natale" (reż. Neri Parenti).

Filmy po 2010 roku

W 2010 roku Luca Argentero wziął udział w wielu filmach, w tym: "C'è chi dice no", reż. Giambattista Avellino (2011); "Lezioni di cioccolato 2", reż. Alessio Maria Federici (2011); "Il cecchino" (Le Guetteur), reż. Michele Placido (2012); "E la chiamano estate", reż. Paolo Franchi (2012); "Bianca come il latte, rossa come il sangue", reż. Giacomo Campiotti (2013); "Cha cha cha", reż. Marco Risi(2013); "Un boss in salotto", reż. Luca Miniero (2014); "Fratelli unici", reż. Alessio Maria Federici (2014, z Raoulem Bovą); "Noi e la Giulia", reż. Edoardo Leo (2015); "Poli opposti", reż. Max Croci (2015); "Al posto tuo", reż. Max Croci (2016); "Il permesso", reż. Claudio Amendola (2016).

W maju 2020 roku został ojcem: Cristina Marino urodziła córkę Ninę Speranzę.