بیوګرافي • درې سوه ځوان او پیاوړي وو او مړه شول!

کارلو پیساکین د ۱۸۱۸ کال د اګست په ۲۲ نیټه په نیپلز کې په یوه اشرافي کورنۍ کې زیږیدلی: مور یې نیکولتا باسیل دي لونا او پلار یې ډیوک ګینارو و. د سینټ جان Pisacane. په 1826 کې وروستی د وخت څخه مخکې مړ شو چې کورنۍ یې په مالي حالت کې پریښوده. په 1830 کې د هغه مور د جنرال میشل تارالو سره بیا واده وکړ. ځوان کارلو خپل نظامي دنده په دولس کلنۍ کې پیل کړه کله چې هغه په ​​کاربونارا کې د سان جیواني نظامي ښوونځي ته ننوتل. په څوارلس کلنۍ کې هغه د نونزیاتیلا پوځي کالج ته لاړ، چیرته چې هغه تر 1838 پورې پاتې شو، په هغه کال کې چې هغه د لیسانس ازموینه واخیستله. په 1840 کې هغه ګیتا ته د نیپلس-کاسرتا ریل پټلۍ په جوړولو کې د تخنیکي مرستیال په توګه واستول شو، په 1843 کې هغه د ډګرمنۍ ترفیع ترلاسه کړه او ناپلس ته راستون شو. خپل ټاټوبي ته په راستنیدو سره ، هغه بیا د انریکیټا ډی لورینزو سره لیدنه کوي ، د هغه ځوانه مینه چې په ورته وخت کې یې واده کړی و او درې ماشومان یې درلودل. په همدې حال کې په جنوبي امریکا (۱۸۴۶) کې د ګاريبالدي د کړنو په اړه خبرونه راځي چې د دغو خلکو خپلواکۍ ته ژمن وو.

کارلو پیساکاین نښې، د نورو افسرانو سره یوځای، د اتلانو لپاره د ډالۍ په توګه د "د ویاړ صابر" ګډون. په عین حال کې د اکتوبر په میاشت کې هغه د یو برید سره مخ کیږي چې شاید د انریکیټا میړه لخوا د میرمنې سره د هغه د اړیکو له امله تنظیم شوی وي. د فبروري په پیل کې1847 - کارلو او اینریکیټا ایټالیا پریږدي چې مارسیل ته لاړ شي. وروسته له هغه چې د سفر څخه ډک سفر او د بوربن پولیسو لخوا تعقیب شو، اینریکو او کارلوټا لومونټ د 1847 کال د مارچ په 4 په غلط نومونو لندن ته ورسیدل.

هغه د څو میاشتو لپاره په لندن کې پاتې شو، د بلیک فریارس برج په ولسوالۍ کې پاتې شو (د تور فریار پل چې په راتلونکي کې به په ایټالیا کې مشهور شي ځکه چې دا د بانکر رابرټو له مړینې سره تړاو لري. کالوي). دواړه فرانسې ته ځي چیرې چې د اپریل په 28، 1847 کې دوی د جعلي پاسپورټونو سره د سفر کولو په تور ونیول شول. لږ وروسته دوی له زندان څخه خوشې کیږي، مګر په خورا خراب اقتصادي شرایطو کې دي، په عین حال کې د دوی لور کارولینا، د دوی د وروستي واده څخه زیږیدلی، وخت دمخه مړ کیږي.

په فرانسه کې، کارلو پیساکین د دې فرصت درلود چې د دوماس، هوګو، لامارټین او جورج سانډ د شخصیتونو سره لیدنه وکړي. د ژوند ترلاسه کولو لپاره هغه پریکړه کوي چې په بهرني لښکر کې د دوهم برید کونکي په توګه نوم لیکنه وکړي او الجزایر ته لاړ شي. دا تجربه هم څو میاشتې دوام کوي، په حقیقت کې هغه په ​​​​لومبارډي وینټو کې د اتریش ضد پاڅون څخه زده کوي او پریکړه کوي چې خپل هیواد ته راستون شي ترڅو د یو ماهر پوځي په توګه خپل خدمتونه وړاندې کړي.

په وینټو او لومباردي کې هغه د اتریش پر وړاندې د لومبارد رضاکار قول اردو د ښکارانو د پنځم شرکت د کپتان او قوماندان په توګه جګړه وکړه. په مونټ نوټا کې هغه په ​​لاس کې ټپي شوی دی. هغه په ​​سالو کې د اینریکیټا ډی لورینزو سره یوځای شویڅوک چې د هغه ساتنه او پالنه کوي. د خپلواکۍ په لومړۍ جګړه کې د پیډمونټیس په لیکو کې د رضاکار په توګه برخه واخلئ کوم چې مطلوب پایلې یې نه درلودې.

د پیډمونټیس له ماتې وروسته، پیساکاین روم ته لاړ چیرې چې هغه د ګیوسیپ مازیني، ګیوسیپ ګاربالدي او ګوفریدو مملي سره یوځای د روم جمهوریت لنډ مګر مهم تجربه کې برخه واخیسته. د اپریل په 27 هغه د جمهوریت د لوی درستیز د برخې مشر و او د فرانسويانو په وړاندې یې په لومړۍ کرښه کې جګړه وکړه چې د پوپ لخوا د روم د آزادولو غوښتنه وکړه. د جولای په میاشت کې فرانسوي ځواکونه اداره کوي چې د جمهوري غوښتونکو ځواکونو مقاومت ته ماتې ورکړي چې پلازمینې ته ننوځي، کارلو پیساکاین ونیول شو او بیا د خپلې میرمنې د مداخلې له امله خوشې شو. دوی سویس ته ځي؛ په سویس کې، ایټالوی هیوادپال خپل ځان د وروستیو جنګونو پیښو په اړه د مقالو لیکلو لپاره وقف کړ چې په هغه کې یې برخه اخیستې وه؛ د هغه فکر د باکونین افکارو ته نږدې دی او د فرانسوي افکارو "یوټوپیان سوسیالیزم" څخه ژور تاثیر لري.

اینریکیټا جینوا ته ځي چیرې چې په 1850 کې هغه د خپل میړه سره یوځای کیږي ، دوی اوه کاله په لیګوریا کې پاتې کیږي ، دلته کارلو خپله مقاله لیکي "جګړه په 1848-49 کلونو کې په ایټالیا کې جګړه شوې". د نومبر په 28، 1852 کې، دویمه لور سلویا زیږیدلې وه. د نیپولیټان هیوادپال سیاسي نظریات د مازیني له نظرونو سره په تضاد کې دي، مګر دا دواړه د یوځای کولو پلان کولو مخه نه نیسي.په جنوبي ایټالیا کې بغاوت؛ په حقیقت کې پیساکاین غواړي د "حقیقت پروپاګند" یا د avant-garde عمل په اړه خپلې تیوري په کلکه پلي کړي چې بغاوت رامینځته کوي. له همدې امله هغه د نورو وطنپالو سره اړیکه پیل کړه، چې ډیری یې د روم جمهوریت په لنډه موده کې ولیدل. د ۱۸۵۷ کال د جون په ۴ مه هغه د نورو انقلابیانو سره وکتل چې د عمل په جزئیاتو موافقه وکړي. د ۱۸۵۷ کال د جون په ۲۵، په همدې میاشت کې له لومړۍ ناکامې هڅې وروسته، کارلو پیساکین له ۲۴ نورو وطنپالو سره یوځای د تونس په لور د کاګلیاري په سټیمر کې جینوا ته ولاړ. وطنپال یو سند لیکي چې په هغې کې دوی خپل افکار لنډیز کوي: " موږ، لاندې لاسلیک شوي، په کلکه اعلان کوو چې، د ټولو سازشونو سره، د بدکارانو د سپکاوي، د حق د عدالت او د خپل روح په ځواک کې پیاوړي یو. موږ ځانونه د ايټاليا د انقلاب ابتکاران اعلانوو، که چيري زموږ هيواد زموږ غوښتنې ته ځواب ونه وايي، پرته له دې چې لعنت ووايي، موږ به پوه شو چې څنګه د ايټالوي شهيدانو د سپيڅلي فلانکس په پيروي، په نړۍ کې بل ملت پيدا کړو. څوک چې زموږ په څیر، ستاسو د آزادۍ لپاره خپل ځانونه قربانوي، او یوازې بیا به دا توان ولري چې ځان د ایټالیا سره پرتله کړي، که څه هم تر اوسه پورې غلام دی ".

بیړۍ پونزا ته واړول شوه، وطنپال باید د الیسندرو پیلو لخوا ملاتړ شي، چا چې غوښتل د کاګلیاري مخه ونیسي د وسلو څخه ډک شونر سره، مګرد خرابې هوا له امله پیلوس ونه توانید له خپلو ملګرو سره یوځای شي. پیساکین د خپلو ملګرو سره یوځای اوس هم په پونزا کې ځمکه اداره کوي او په زندان کې موجود بندیان خوشې کوي: 323 بندیان خوشې شوي.

د جون په 28 نیټه په ساپري کې سټیمر ډوبیږي ، په 30 مه دوی په کاسلنووو کې دي ، د جولای په لومړۍ نیټه په پادولا کې ، چیرې چې دوی د بوربن سرتیرو سره جګړه کوي چې د خلکو په مرسته ، د بربنډ لاس ته راوړلو اداره کوي. بلواګر Pisacane او شاوخوا 80 ژغورونکي اړ شوي چې سانزا ته وتښتي. دلته ، بله ورځ ، د پاریش پادری ډان فرانسسکو بیانکو زنګونه وهي ترڅو خلکو ته د "بریګینډ" راتګ خبرداری ورکړي.

دا د دې بغاوت بدبخته کیسه پای ته رسوي، په حقیقت کې عام خلک د دوی په وژلو سره په بلواګرو برید کوي. د جولای په 2، 1857، کارلو پیساکین پخپله هم د 38 کلونو په عمر مړ شو. یو څو ژوندي پاتې شوي محاکمه کیږي او په مرګ محکوم شوي: سزا به وروسته په عمري بند بدله شي.