Βιογραφία - Στην υπηρεσία της δημόσιας υπηρεσίας

Η Lucia Annunziata γεννήθηκε στο Sarno, στην επαρχία του Salerno, στις 8 Αυγούστου 1950. Συγγραφέας και παρουσιάστρια, είναι πάνω απ' όλα μια σημαντική δημοσιογράφος, γνωστό πρόσωπο της RAI για περισσότερα από 20 χρόνια. Έχοντας μεγαλώσει στις τάξεις των αριστερών και, αργότερα, των κεντροαριστερών εφημερίδων, μπήκε στην ιστορία της δημόσιας τηλεόρασης όταν, το 2003, ανέλαβε τη θέση της προέδρου της RAI, της μοναδικήςγυναίκα από τον πρώην δήμαρχο του Μιλάνου και υπουργό Παιδείας, Letizia Moratti .

Μετά από δεκατρία χρόνια στη μικρή πόλη της Καμπανίας, η νεαρή Λουτσία και η οικογένειά της μετακόμισαν στο Σαλέρνο, όπου γράφτηκε στο γυμνάσιο Liceo Torquato Tasso. Ήδη κατά τη διάρκεια αυτών των ετών αποκάλυψε την πνευματική της ευφυΐα, κάνοντας όνομα για τη σχολική της δεινότητα και την αφοσίωσή της. Ωστόσο, η νεαρή Ανουντσιάτα επηρεάστηκε από τη μετακόμιση στη μεγάλη πόλη της Νάπολης, όπου αρχικά γράφτηκεΑποφοίτησε από το Σαλέρνο, την πόλη στην οποία επέστρεψε, συζητώντας μια διατριβή σχετικά με τις κρατικές επιδοτήσεις για τον Νότο και το εργατικό κίνημα.

Είναι οι αρχές της δεκαετίας του 1970, πολύ ταραγμένα χρόνια, και η μελλοντική δημοσιογράφος πληρώνει το τίμημα της νιότης της, παντρεύεται πολύ νωρίς και χωρίς την κατάλληλη πεποίθηση. Ωστόσο, η περίοδος αυτή συνδέεται και με την εμπειρία, συναρπαστική και επαναστατική από πολλές απόψεις, με την καθημερινή εφημερίδα "Il Manifesto". Το 1972 παντρεύεται τον Attilio Wanderlingh, έναν Ναπολιτάνο διανοούμενο και πολιτικό ηγέτη, με τον οποίο μοιράζεται το ίδιοΕδώ και μερικά χρόνια, οι βασικοί αγώνες αρχικά σε φοιτητικό και στη συνέχεια σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Από νωρίς, χωρίς αμφιβολία, μετακόμισαν μαζί στη Σαρδηνία, στο όμορφο Sant'Antioco. Το σπίτι τους έγινε επίσης ένα από τα κεντρικά γραφεία του "Μανιφέστου", αποτελούμενο από φοιτητές, επαγγελματίες και μη, εργάτες και καθηγητές, ανάμεσα στους οποίους θα φιγουράρει, τουλάχιστον στην αρχή της καριέρας τουεπαγγελματίας, η όμορφη Λουκία.

Εν τω μεταξύ, δίδαξε στο Γυμνάσιο Teulada, ακριβώς από το 1972 έως το 1974. Δύο χρόνια αργότερα, πήρε τα επαγγελματικά της προσόντα ως δημοσιογράφος, γεγονός που της άνοιξε πολλές ευκαιρίες, ιδίως στο εξωτερικό. Εν τω μεταξύ, ο γάμος της με τον Wanderlingh έληξε και επέστρεψε στη Νάπολη, για να συμμετάσχει στην περιπέτεια μιας άλλης πολύ σημαντικής καθημερινής εφημερίδας: της "L'Unità". Lucia Annunziataστη συνέχεια μετακόμισε στη Ρώμη, όπου ασχολήθηκε όλο και περισσότερο με την εφημερίδα "του", η οποία κάποτε ήταν κοντά, και μάλιστα γεννήθηκε, ως μια εφημερίδα που συνδεόταν με τις εξωκοινοβουλευτικές εμπειρίες εκείνης της ταραγμένης δεκαετίας του 1970. Gad Lerner , τότε ένας από τους πρωτεργάτες της γνωστής εφημερίδας "Lotta Continua", και συμμετείχε σε αρκετές διαδηλώσεις που συνδέονταν με τον κόσμο της εργατικής τάξης, ακόμη και με την πιο ακραία αριστερά.

Το σημείο καμπής, για εκείνη, είναι πάνω απ' όλα οι Πολιτείες. Γίνεται, μάλιστα, πρώτα για την "Il Manifesto" και στη συνέχεια για τη "La Repubblica", ανταποκρίτρια εξωτερικού. Για την "κόκκινη" εφημερίδα, είναι ανταποκρίτρια της Αμερικής, κυρίως από τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, όπου ασχολείται με τις διεθνείς αμερικανικές υποθέσεις. Για την εφημερίδα του Eugenio Scalfari, από την άλλη πλευρά, είναι ανταποκρίτρια από το 1981, τη χρονιά κατά την οποία φτάνει το "τηλεφώνημα" στην αυλή της,Παρακολουθεί τα γεγονότα στην Κεντρική και Λατινική Αμερική μέχρι το 1988. Δεν είναι λίγες οι οριακές καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται να εργάζεται, όπως η επανάσταση στη Νικαράγουα, ο εμφύλιος πόλεμος στο Σαλβαδόρ, η εισβολή στη Γρενάδα και η πτώση του δικτάτορα Ντιβαλιέ, στην Αϊτή, καθώς και ένα άλλο ανησυχητικό και δραματικό γεγονός, όπως ο σεισμός στο Μεξικό.

Για τη Repubblica, εξάλλου, μετά από κάποιες επιπλήξεις που δέχτηκε από τον Σκαλφάρι, λόγω της "συμμετοχής" του σε ορισμένα επαναστατικά γεγονότα, ιδίως με τον εμφατικό και ενίοτε με κλείσιμο του ματιού τρόπο που έκανε τα ρεπορτάζ του, έγινε επίσης ανταποκριτής από τη Μέση Ανατολή, με έδρα την Ιερουσαλήμ.

Έχοντας πάντα πάθος με τη βορειοαμερικανική κουλτούρα, το 1988 η δημοσιογράφος από την Καμπανία παντρεύτηκε έναν "ομότεχνο" της, τον δημοσιογράφο Ντάνιελ Γουίλιαμς, δημοσιογράφο της "Washington Post". Σύμφωνα με τα χρονικά, το γαμήλιο πάρτι έγινε σε ένα κλαμπ της Νέας Υόρκης γεμάτο από 250 καλεσμένους. Επιπλέον, κάποιος διηγείται για μια ανθοδέσμη ύψους τριών μέτρων που στάλθηκε στη νύφη και την οποία υπέγραφε ο γερουσιαστής Giulio Andreotti Γεννήθηκε η Αντωνία, με αμερικανική υπηκοότητα, φυσικά, αλλά πραγματική Καμπανιανή, όπως ακριβώς ήθελε η μητέρα της.

Το 1991 είναι μια εξίσου σημαντική χρονιά για την κ. Annunziata. Είναι, μάλιστα, η μόνη Ευρωπαία δημοσιογράφος που εισήλθε στο κατεχόμενο Κουβέιτ, κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Κόλπου. Με την ευκαιρία αυτή, για τα ρεπορτάζ της, αλλά κυρίως για την προηγούμενη δέσμευσή της στη Μέση Ανατολή, η επαγγελματίας από το Sarno τιμήθηκε με το φιλόδοξο δημοσιογραφικό βραβείο "Max David" για ειδικούς ανταποκριτές.Είναι η πρώτη γυναίκα που το λαμβάνει, αλλά το κίνητρο για το βραβείο δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την αμεροληψία της επιλογής: για την αλληλογραφία από τη Μέση Ανατολή, τα κατεχόμενα εδάφη και το Λίβανο. Υποδειγματικά άρθρα για τη νηφαλιότητα και την έλλειψη προκατάληψης ".

Δύο χρόνια αργότερα, η δημοσιογράφος έλαβε επίσης την περίφημη υποτροφία Niemann από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ για ένα μονοετές μεταπτυχιακό στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Το 1993, έγινε τακτική συνεργάτης της Corriere della Sera και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Η εμπειρία αυτή αποδείχθηκε σημαντική για να της ανοίξει τις πόρτες της δημόσιας τηλεόρασης. Άρχισε να συνεισφέρει στη Raiτο 1995, με την εκπομπή "Linea tre" για το Raitre, ένα δίκτυο που θα της μείνει για πάντα, καλοπροαίρετα, σαν σήμα κατατεθέν.

Στις 8 Αυγούστου 1996 (στα γενέθλιά του), έγινε διευθυντής του Tg3, αλλά η εμπειρία του έληξε μέσα σε λίγους μήνες, με επιστολή παραίτησης προς τον τότε πρόεδρο Enzo Siciliano, έναν σπουδαίο συγγραφέα και διευθυντή του ιστορικού περιοδικού "Nuovi Argomenti", ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δεν άντεξε και πολύ στην κορυφή του δικτύου και της δημόσιας τηλεόρασης.

Εν τω μεταξύ, εξέδωσε ένα πολυσυζητημένο βιβλίο με τίτλο "La crepa" (Η ρωγμή). Η έρευνα επικεντρώνεται στην τραγωδία των πλημμυρών που έπληξε και το Σάρνο, τη γενέτειρά της, και το βιβλίο περιέχει αρκετές κατηγορίες κατά των θεσμών, ένοχων, κατά τη γνώμη της, για συνωμοτικές καθυστερήσεις τόσο στην ανακούφιση όσο και στην ανοικοδόμηση. Με το "La crepa", η δημοσιογράφος κέρδισε επίσης το βραβείο Cimitile στο1999.

Μια σημαντική στιγμή, επίσης από επιχειρηματικής άποψης, ήρθε το 2000, όταν η Lucia Annunziata ίδρυσε και διηύθυνε το πρακτορείο ειδήσεων APBiscom, μια εταιρεία που συγχώνευσε το Associated Press και το Ebiscom. Στις 13 Μαρτίου 2003, ωστόσο, η δεύτερη γυναίκα μετά τη Letizia Moratti, διορίστηκε Πρόεδρος της RAI Αρχικά, οι πρόεδροι της Βουλής και της Γερουσίας, Marcello Pera e Pier Ferdinando Casini Ο τελευταίος, ωστόσο, δεν μπορούσε να χωνέψει την αντισημιτική γραφή στους τοίχους της RAI στο Μιλάνο και έκανε στην άκρη. Έτσι, η μπάλα πέρασε στον πρώην ηγέτη του κινήματος του 1968: ήταν σίγουρα μια ιστορική στιγμή για τη RAI.

Ωστόσο, η θητεία διήρκεσε πολύ λίγο. Στις 4 Μαΐου 2004, όχι πριν προσελκύσει την αντιπάθεια του Sabina Guzzanti Η λαβή του Μπερλουσκόνι φαίνεται ότι την έφερε στο τέλος της γραμμής.

Μεταπήδησε στην καθημερινή εφημερίδα "La Stampa", όπου έγινε αρθρογράφος. Τον επόμενο χρόνο, όμως, το 2006, επέστρεψε στη RAI, για να παρουσιάσει το σχήμα "In ½ h" (σε μισή ώρα), μια επιτυχημένη και δημοφιλής εκπομπή στον αέρα του τρίτου καναλιού, στην οποία η παρουσιάστρια καλεί προσωπικότητες της ιταλικής πολιτικής και δημόσιας ζωής, πιέζοντάς τους με μια σειρά άμεσων ερωτήσεων που σχετίζονται με την επικαιρότητα. Πραγματοποιείται κάθε Κυριακήαπόγευμα.

Στις 15 Ιανουαρίου 2009, προσκλήθηκε ως αρθρογράφος στη γνωστή εκπομπή "AnnoZero" του Michele Santoro , δεν απέφυγε να κατηγορήσει τον φίλο και συνάδελφό του ότι εστίασε υπερβολικά το θέμα της βραδιάς σε φιλοπαλαιστινιακό κλειδί, αποχωρώντας από την εκπομπή.

Από τις 28 Μαρτίου 2011, παρουσιάζει επίσης την εκπομπή "Potere" στο Rai3. Την ίδια περίοδο, ο σύζυγός της και δημοσιογράφος Daniel Williams, ο οποίος είχε σταλεί στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "Αραβικής Άνοιξης", συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος μετά από λίγες ημέρες. Επίσης, το 2011 εκδόθηκε το βιβλίο της "Η εξουσία στην Ιταλία".

Από το 2012 έχει γίνει συντάκτης της HuffPost .

Το 2014, της απονεμήθηκε το βραβείο Βραβείο Αμερικής του Ιδρύματος Italy USA Foundation.

Από το 2017 είναι επικεφαλής Μισή ώρα ακόμα , στην Rai 3.

Το 2018 έλαβε στο Γενικό Προξενείο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη Φλωρεντία, το Βραβείο δημοσιογραφίας Amerigo .

Από τις 8 Ιανουαρίου 2019, εντάσσεται στο πρόγραμμα Tg Zero στο Radio Capital καθημερινά από τις 6 μ.μ. Στις 21 Ιανουαρίου 2020, η Lucia Annunziata αποχωρεί από τη διεύθυνση της HuffPost Italia και του ομίλου GEDI, αναφέροντας ως λόγο την αγορά του ομίλου από την Exor. Στη θέση της διορίζεται ο Mattia Feltri.

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια στη RAI, παραιτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023, ασκώντας κριτική στο έργο της κυβέρνησης Μελόνι όσον αφορά το περιεχόμενο και τις μεθόδους, ιδίως όσον αφορά την παρέμβαση και τις αλλαγές στη RAI.