Biografie - In dienst van de publieke dienst

Lucia Annunziata werd geboren in Sarno, in de provincie Salerno, op 8 augustus 1950. Ze is auteur en presentatrice, maar bovenal een belangrijk journaliste, al meer dan twintig jaar een bekend gezicht bij de RAI. Nadat ze was opgegroeid in de rangen van linkse en later centrumlinkse kranten, trad ze toe tot de geschiedenis van de openbare omroep toen ze in 2003 de functie van president van de RAI overnam, de enigevrouw naar de voormalige burgemeester van Milaan en minister van Onderwijs, Letizia Moratti .

Na dertien jaar in het kleine stadje Campania verhuisde de jonge Lucia met haar familie naar Salerno, waar ze zich inschreef voor de middelbare school Liceo Torquato Tasso. Al tijdens deze jaren liet ze haar intellectuele briljantheid zien en maakte ze naam met haar schoolprestaties en toewijding. De verhuizing naar de grote stad Napels had echter gevolgen voor de jonge Annunziata, waar ze zich aanvankelijk inschreef voor de middelbare school.Hij studeerde af in Salerno, de stad waar hij naar terugkeerde, met een scriptie over staatssubsidies voor het Zuiden en de arbeidersbeweging.

Dit zijn de vroege jaren 1970, zeer turbulente jaren, en de toekomstige journaliste betaalt de tol van haar jeugd, door te vroeg en zonder de juiste overtuiging te trouwen. Deze periode is echter ook verbonden met de ervaring, opwindend en revolutionair in vele opzichten, met het dagblad 'Il Manifesto'. In 1972 trouwt ze met Attilio Wanderlingh, een Napolitaanse intellectueel en politiek leider, met wie ze deeltAl een paar jaar, de belangrijkste strijd, eerst op studentenniveau, daarna op universitair niveau. Al vroeg, zonder twijfel, verhuisden ze samen naar Sardinië, naar het prachtige Sant'Antioco. Hun huis werd ook een van de hoofdkwartieren van het 'Manifesto', bestaande uit studenten, professionals en niet-professionals, arbeiders en docenten, onder wie zou, in ieder geval aan het begin van zijn carrièreprofessioneel, de mooie Lucia.

Intussen gaf ze les aan de Teulada Middelbare School, precies van 1972 tot 1974. Twee jaar later bekwaamde ze zich als professioneel journaliste, wat haar veel mogelijkheden bood, vooral in het buitenland. Intussen liep haar huwelijk met Wanderlingh op de klippen en keerde ze terug naar Napels, om deel te nemen aan het avontuur van een ander zeer belangrijk dagblad: 'L'Unità'. Lucia Annunziataverhuisde vervolgens naar Rome, waar hij steeds meer betrokken raakte bij 'zijn' krant, ooit dichtbij, en zelfs geboren, als een krant die verbonden was met de buitenparlementaire ervaringen van die turbulente jaren zeventig. Gad Lerner in die tijd een van de bedenkers van de bekende krant 'Lotta Continua', en nam deel aan heel wat demonstraties die verband hielden met de arbeiderswereld en zelfs extreemlinks.

Het keerpunt is voor haar vooral de Verenigde Staten. Ze wordt namelijk eerst voor 'Il Manifesto' en daarna voor 'La Repubblica' correspondent voor het buitenland. Voor de 'rode' krant is ze correspondent voor Amerika, vooral vanuit New York en Washington, waar ze zich bezighoudt met internationale Amerikaanse aangelegenheden. Voor de krant van Eugenio Scalfari is ze daarentegen correspondent sinds 1981, het jaar waarin de 'oproep' naar haar hof komt,Hij volgt de gebeurtenissen in Midden- en Latijns-Amerika tot 1988. Er zijn niet weinig grenssituaties waarin hij zich bevindt, zoals de revolutie in Nicaragua, de Salvadoraanse burgeroorlog, de invasie van Grenada en de val van dictator Duvalier in Haïti, maar ook andere onthutsende en dramatische gebeurtenissen zoals de aardbeving in Mexico.

Voor de Repubblica werd hij bovendien, na enkele berispingen van Scalfari vanwege zijn 'deelname' aan enkele revolutionaire gebeurtenissen, vooral in zijn nadrukkelijke en soms knipogende manier van verslaggeven, ook correspondent vanuit het Midden-Oosten, met als standplaats Jeruzalem.

Altijd al gepassioneerd geweest door de Noord-Amerikaanse cultuur, trouwde de journaliste uit Campania in 1988 met een van haar 'peers', verslaggever Daniel Williams, journalist voor de 'Washington Post'. Volgens de kronieken vond het bruiloftsfeest plaats in een New Yorkse club vol met 250 gasten. Bovendien vertelt iemand over een drie meter hoog boeket bloemen dat naar de bruid werd gestuurd en ondertekend door senator Giulio Andreotti Antonia werd geboren, natuurlijk met de Amerikaanse nationaliteit, maar een echte Campaanse, precies zoals haar moeder wilde.

1991 is een even belangrijk jaar voor mevrouw Annunziata. Zij is namelijk de enige Europese journaliste die het bezette Koeweit is binnengegaan, tijdens de Eerste Golfoorlog. Bij die gelegenheid kreeg de professional uit Sarno, voor haar reportages maar vooral voor haar eerdere inzet in het Midden-Oosten, de ambitieuze 'Max David' journalistieke prijs voor speciale correspondenten.Ze is de eerste vrouw die de prijs ontvangt, maar de motivatie voor de prijs laat geen twijfel bestaan over de onpartijdigheid van de keuze: '... voor correspondentie uit het Midden-Oosten, de bezette gebieden en Libanon. Voorbeeldige artikelen vanwege hun nuchterheid en gebrek aan vooringenomenheid ".

Twee jaar later ontving de journaliste ook de prestigieuze Niemann-beurs van Harvard University voor een eenjarige master in Amerikaans buitenlands beleid. In 1993 werd ze een vaste medewerker van Corriere della Sera en keerde ze terug naar de Verenigde Staten. Deze ervaring bleek belangrijk te zijn om de deuren van de publieke televisie voor haar te openen. Ze begon bij te dragen aan Raiin 1995 met het programma 'Linea tre' voor Raitre, een netwerk dat voor altijd als een handelsmerk aan haar zal blijven kleven.

Op 8 augustus 1996 (op zijn verjaardag) werd hij directeur van Tg3, maar die ervaring eindigde binnen een paar maanden met een ontslagbrief aan de toenmalige voorzitter Enzo Siciliano, een groot auteur en directeur van het historische tijdschrift 'Nuovi Argomenti', die overigens weinig of niets heeft volgehouden aan de top van het netwerk en het publieke televisiebedrijf.

In de tussentijd publiceerde ze een veelbesproken boek, getiteld 'La crepa' (De scheur). Het onderzoek richt zich op de overstromingsramp die ook Sarno, haar geboortestad, trof en het boek bevat nogal wat beschuldigingen aan het adres van de instellingen, die zich volgens haar schuldig hebben gemaakt aan achterbakse vertragingen in zowel de noodhulp als de wederopbouw. Met 'La crepa' won de journaliste ook de Cimitile Prijs in1999.

Een belangrijk moment, ook vanuit ondernemersoogpunt, kwam in 2000, toen Lucia Annunziata het persagentschap APBiscom oprichtte en leidde, een bedrijf dat Associated Press en Ebiscom samenvoegde. Op 13 maart 2003 werd ze echter, als tweede vrouw na Letizia Moratti, benoemd tot Voorzitter van RAI In eerste instantie de voorzitters van het Huis en de Senaat, Marcello Pera e Pier Ferdinando Casini Deze kon de antisemitische teksten op de muren van de RAI in Milaan echter niet verteren en stapte opzij. De bal werd dus doorgegeven aan de voormalige leider van de beweging van 1968: het was zeker een historisch moment voor de RAI.

Het mandaat duurde echter maar kort. Op 4 mei 2004, niet voordat hij de afkeer van Sabina Guzzanti De greep van Berlusconi lijkt haar aan het einde van de lijn te hebben gebracht.

Ze stapte over naar het dagblad 'La Stampa', waar ze columniste werd. Het jaar daarop, in 2006, keerde ze echter terug naar de RAI om het format 'In ½ h' (in een half uur) te presenteren, een succesvol en populair programma op het derde kanaal waarin de presentator persoonlijkheden uit de Italiaanse politiek en het openbare leven oproept en hen een reeks directe vragen stelt over actuele zaken. Elke zondags middags.

Op 15 januari 2009 werd ze als columniste uitgenodigd voor het bekende programma 'AnnoZero' van Michele Santoro Hij liet het niet na om zijn vriend en collega te beschuldigen van het feit dat hij het thema van de avond te veel in een pro-Palestijnse toonaard had geplaatst, en verliet de uitzending.

Sinds 28 maart 2011 presenteert ze ook het programma 'Potere' op Rai3. Tegelijkertijd werd haar man en journalist Daniel Williams, die tijdens de zogenaamde 'Arabische Lente' naar Egypte werd gestuurd, gearresteerd en na een paar dagen weer vrijgelaten. Ook in 2011 verscheen haar boek 'Macht in Italië'.

Sinds 2012 is het redacteur van HuffPost .

In 2014 kreeg ze de Amerika Prijs van de Stichting Italië VS.

Sinds 2017 leidt hij Nog een half uur op Rai 3.

In 2018 ontving hij op het consulaat-generaal van de Verenigde Staten van Amerika in Florence de Amerigo Journalism Award .

Vanaf 8 januari 2019 sluit hij zich aan bij het programma Tg Nul Op 21 januari 2020 verlaat Lucia Annunziata de leiding van HuffPost Italia en de GEDI Group met als reden de aankoop van de groep door Exor. Mattia Feltri wordt in haar plaats aangesteld.

Na bijna 30 jaar bij RAI te hebben gewerkt, nam hij op 25 mei 2023 ontslag. Hij bekritiseerde het werk van de regering-Meloni op het gebied van inhoud en methodes, vooral bij de interventies en veranderingen bij RAI.