بیوگرافی • در خدمت خدمات عمومی

لوسیا آنونزیاتا در 8 اوت 1950 در سارنو، در استان سالرنو به دنیا آمد. نویسنده و مجری، بیش از همه یک روزنامه نگار مهم، یک چاه است. -چهره شناخته شده رای از بیست سال پیش. او که در صفوف روزنامه‌های چپ و سپس چپ میانه بزرگ شد، زمانی که در سال 2003 به عنوان رئیس جمهور رای، تنها زنی که پس از شهردار سابق میلان و وزیر سابق میلان بود، وارد تاریخ شرکت تلویزیون عمومی شد. آموزش عمومی، لتیزیا موراتی .

پس از سیزده سال در شهر کامپانیا، لوسیا کوچک و خانواده اش به سالرنو نقل مکان کردند، جایی که او در دبیرستان تورکواتو تاسو ثبت نام کرد. قبلاً در این سالها او درخشش فکری خود را آشکار می کند و خود را به دلیل مهارت و فداکاری تحصیلی خود می شناسد. در هر صورت، آنونزیاتای جوان تحت تأثیر انتقال به شهر بزرگ ناپل قرار گرفت، جایی که در ابتدا در دانشگاه، در دانشکده تاریخ و فلسفه ثبت نام کرد. در واقع، او در سالرنو، شهری که به آن بازگشت، فارغ التحصیل شد و در مورد پایان نامه ای در مورد کمک های دولتی به جنوب و جنبش کارگری بحث کرد.

اوایل دهه 70 بودند، بسیار پر حادثه، و روزنامه نگار آینده بهای جوانی خود را پرداخت، خیلی زود و بدون اعتقاد درست ازدواج کرد. با این حال، تجربه شورانگیز و انقلابی برای لارگی نیز به این دوره مرتبط استصفات، با روزنامه "ایل مانیفست". او در سال 1972 با آتیلیو واندرلینگ، یک رهبر روشنفکر و سیاسی ناپل، ازدواج کرد که برای چند سال ابتدا در سطح دانشجویی و سپس در سطح دانشگاه، مبارزات اصلی را با او در میان گذاشته است. انتقال با هم به ساردینیا، در زیبای Sant'Antioco، بدون شک زود بود. خانه آنها همچنین تبدیل به یکی از مقرهای "مانیفست" می شود، متشکل از دانش آموزان، متخصصان و غیرحرفه ای ها، کارگران و معلمان، که در میان آنها، حداقل در آغاز کار حرفه ای او، لوسیا زیبا ظاهر می شود.

در این بین دقیقاً از سال 1972 تا 1974 در مدارس راهنمایی Teulada تدریس کرد. دو سال بعد به عنوان یک روزنامه نگار حرفه ای صلاحیت کرد که فرصت های زیادی را برای او به خصوص در خارج از کشور باز کرد. در همین حال، ازدواج با واندرلینگ به پایان می رسد، که به ناپل باز می گردد تا در ماجراجویی روزنامه بسیار مهم دیگری شرکت کند: "L'Unità". لوسیا آنونزیاتا سپس به رم نقل مکان کرد، جایی که او بیش از پیش وارد تجربه روزنامه «خود» شد، زمانی که بسته شد و در واقع متولد شد، به عنوان روزنامه‌ای که به تجارب خارج از پارلمان آن دهه 70 متلاطم مرتبط بود. او با گاد لرنر که در آن زمان یکی از مغز متفکران روزنامه معروف "Lotta Continua" بود، آشنا می شود و در تظاهرات زیادی که مربوط به طبقه کارگر و حتی افراطی ترین آنها بود شرکت می کند. ترک کرد.

نقطه عطف، برای او، بالاتر از همه ایالات است. در واقع او ابتدا برای «ایل مانیفست» و سپس برای «لا رپوبلیکا» خبرنگار خارج از کشور شد. او خبرنگاری از آمریکا برای روزنامه "قرمز" است، به ویژه از نیویورک و واشنگتن، جایی که به امور بین المللی آمریکا می پردازد. از سوی دیگر، برای روزنامه یوجنیو اسکالفاری، از سال 1981، سالی که «تماس» به دربار او می رسد، وقایع آمریکای مرکزی و لاتین را تا سال 1988 دنبال می کند. نهم موقعیت‌های مرزی است که در آن کار می‌کند، مانند انقلاب نیکاراگوئه، جنگ داخلی سالوادور، حمله به گرانادا و سقوط دیکتاتور دووالیه، در هائیتی، و همچنین رویداد نگران‌کننده و دراماتیک دیگری مانند زلزله مکزیک

علاوه بر این، پس از سرزنش هایی که از سوی اسکالفاری برای Repubblica به دلیل "مشارکت" وی در برخی رویدادهای انقلابی، بیش از همه در شیوه روایت پر تاکید و گاه چشمک زدن، او به خبرنگار میانه نیز تبدیل می شود. شرق، مستقر در اورشلیم.

همیشه علاقه مند به فرهنگ آمریکای شمالی، در سال 1988 روزنامه نگار اهل کامپانیا با "مشابه" خود، خبرنگار دانیل ویلیامز، روزنامه نگار "واشنگتن پست" ازدواج کرد. بر اساس گزارش ها، جشن عروسی در یک باشگاه نیویورک با 250 مهمان برگزار می شود. علاوه بر این، شخصی از یک دسته گل به ارتفاع سه متر می گوید که برای آن ارسال شده استعروس و امضای سناتور جولیو آندرئوتی . آنتونیا البته با ملیت آمریکایی به دنیا آمد، اما کامپانیایی واقعی، درست همانطور که مادرش می خواست.

1991 سالی به همان اندازه برای آنونزیاتا بود. او در واقع تنها روزنامه نگار اروپایی است که در طول جنگ اول خلیج فارس وارد کویت اشغالی شده است. در آن مناسبت، برای خدماتش و همچنین و مهمتر از همه به خاطر تعهد قبلی اش در خاورمیانه، این حرفه ای اهل سارنو برنده جایزه جاه طلبانه روزنامه نگاری "مکس دیوید" برای خبرنگاران ویژه شد. او اولین زنی است که این جایزه را دریافت می کند، اما انگیزه جایزه هیچ سایه ای بر بی طرفی انتخاب باقی نمی گذارد: " برای مکاتبات از خاورمیانه، سرزمین های اشغالی و لبنان. مقالات نمونه برای متانت و عدم تعصب ".

دو سال بعد، روزنامه نگار همچنین بورسیه معتبر نیمن را از دانشگاه هاروارد برای مدرک کارشناسی ارشد یک ساله در زمینه سیاست خارجی ایالات متحده دریافت کرد. در سال 1993، همکاری او برای Corriere della Sera ثابت می شود و او به ایالات متحده باز می گردد. این تجربه در گشودن درهای تلویزیون عمومی به روی او مهم بود. او در سال 1995 با برنامه "Linea tre" برای Raitre شروع به همکاری با Rai کرد، شبکه ای که برای همیشه با او باقی خواهد ماند، خیرخواهانه، مانند یک برند متمایز.

در 8 آگوست 1996 (روز عیسی اوتولد) مدیر Tg3 می شود، اما این تجربه در عرض چند ماه با استعفا نامه ای به رئیس جمهور وقت، انزو سیسیلیو، نویسنده بزرگ و مدیر مجله تاریخی "Nuovi Argomenti" پایان می یابد، که در میان سایر موارد، هیچ چیز ماندگار نخواهد بود. بالای شبکه و شرکت تلویزیون عمومی.

در همین حال، او کتاب بسیار مورد بحث را با عنوان "شکاف" منتشر می کند. تحقیقات بر روی فاجعه سیل که سارنو، شهر تولد او را نیز درنوردید، متمرکز است و در کتاب، اتهامات بسیاری علیه نهادها وجود دارد که به گفته او، به دلیل تأخیر در امدادرسانی و بازسازی گناهکار هستند. علاوه بر این، با "La crepa"، روزنامه نگار در سال 1999 برنده جایزه Cimitile شد.

یک لحظه مهم، همچنین از نقطه نظر کارآفرینی، سال 2000 بود، زمانی که لوسیا آنونزیاتا آژانس خبری APBiscom، شرکت را تاسیس و مدیریت کرد. که Associated Press و Ebiscom را ادغام می کند. با این حال، در 13 مارس 2003، دومین زن پس از لتیزیا موراتی، رئیس RAI منصوب شد. در ابتدا، روسای مجلس و سنا، مارچلو پرا و پیر فردیناندو کازینی ، از نام پائولو میلی حمایت کردند، سپس در راس ویای سولفرینو قرار گرفتند. با این حال، دومی نوشته های ضد یهود روی دیوارهای رای در میلان را هضم نمی کند و کنار می رود. بنابراین توپ به رهبر سابق تیم شصت و هشت پاس می دهد: با این حال، مطمئناً یک لحظه تاریخی استشرکت رای

با این حال، این مأموریت بسیار کم است. در 4 مه 2004، نه قبل از اینکه مخالفت های سابینا گوزانتی را جلب کرد، که تقلیدی فراموش نشدنی به او داد، این روزنامه نگار از سمت خود استعفا داد. به نظر می رسد تسلط برلوسکونی آن را به پایان رسانده است.

به روزنامه "La Stampa" نقل مکان می کند، که در آن ستون نویس می شود. با این حال، سال بعد، در سال 2006، او به RAI بازگشت، تا فرمت "در ½ ساعت" (در نیم ساعت) را رهبری کند، برنامه ای موفق و دنبال کننده که از شبکه سوم پخش می شود و در آن مجری شخصیت هایی را زیر سوال می برد. سیاست و زندگی عمومی ایتالیا، آنها را با یک سری سوالات مستقیم مرتبط با رویدادهای جاری تحت فشار قرار می دهد. هر یکشنبه بعد از ظهر برگزار می شود.

در 15 ژانویه 2009، او به عنوان ستون نویس به برنامه معروف "AnnoZero" که توسط میکل سانتورو میزبانی می شد دعوت شد، از متهم کردن دوست و همکار خود به تمرکز کردن خودداری نکرد. موضوع شب بیش از حد در یک کلید طرفدار فلسطین، رها کردن پخش.

از 28 مارس 2011، او همچنین میزبان برنامه "Potere" در Rai3 است. در همان دوره، همسر و روزنامه نگار او دانیل ویلیامز، که در جریان بهار عربی به مصر فرستاده شده بود، دستگیر و چند روز بعد آزاد شد. کتاب «قدرت در ایتالیا» او نیز مربوط به سال 2011 است.

از سال 2012 او مدیر HuffPost شد.

در سال 2014 جایزه آمریکا بنیاد ایتالیا-ایالات متحده آمریکا در اتاق نمایندگان اعطا می شود.

از سال 2017 او میزبان نیم ساعت بیشتر در Rai 3 بوده است.

در سال 2018 او <8 را در سرکنسولگری ایالات متحده آمریکا در فلورانس>جایزه روزنامه نگاری آمریگو .

از 8 ژانویه 2019 او هر روز از ساعت 6 بعدازظهر بخشی از پخش Tg Zero در Radio Capital خواهد بود. در 21 ژانویه 2020 لوسیا آنونزیاتا مدیریت HuffPost Italia و GEDI را ترک خواهد کرد. گروپ دلیل آن را خرید گروه توسط Exor عنوان کرده است. ماتیا فلتری به جای او منصوب شد.

پس از تقریباً 30 سال حضور در رای، در 25 مه 2023 با انتقاد از عملکرد دولت ملونی در زمینه محتوا و روش، به ویژه در مداخله و تغییرات در رای، استعفا داد.