Βιογραφία - Αιώνιες μελωδίες

Ο Edoardo Vianello γεννήθηκε στη Ρώμη στις 24 Ιουνίου 1938, γιος του φουτουριστή ποιητή Alberto Vianello. Ξάδελφος του γνωστού ηθοποιού Raimondo Vianello, ο Edoardo είχε από μικρή ηλικία πάθος με τη μουσική και άρχισε να παίζει ακορντεόν, ένα όργανο που ο πατέρας του είχε χαρίσει στην αδελφή του.

Ενώ ολοκλήρωνε τις σπουδές του στη λογιστική, άρχισε να παίζει κιθάρα, συνοδεύοντας διάφορες ορχήστρες και εμφανιζόμενος ως μουσικός σε μερικά κλαμπ της πρωτεύουσας- το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής έγινε το 1956, όταν ο Edoardo Vianello εμφανίστηκε δημόσια σε μια παράσταση που έδωσαν οι σπουδαστές της σχολής του - του Ινστιτούτου Λογιστικής Leonardo da Vinci - στο "Teatro Olimpico" στοΡώμη (τότε "Teatro Flaminio"). μιμούμενος το θρυλικό αμερικανικό γκόσπελ γκρουπ "Golden Gate Quartet", ο Edoardo ερμηνεύει, μαζί με ένα κουαρτέτο, το τραγούδι "Jerico" και ένα τραγούδι του ελάχιστα γνωστού ακόμα Domenico Modugno, το "Musetto" (το οποίο παρουσιάστηκε από τον Gianni Marzocchi στο φεστιβάλ του Sanremo την ίδια χρονιά και αργότερα έγινε διάσημο από το Quartetto Cetra).

Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην υποκριτική και το τραγούδι, δουλεύοντας με τους Lina Volonghi, Alberto Lionello και Lauretta Masiero (πρωταγωνιστής ήταν ο Lucio Ardenti), σε δύο θεατρικά έργα με τίτλο "Mare e Whisky" (του Guido Rocca) και "Il Lieto Fine" (του Luciano Salce), με μουσική των Piero Umiliani και Ennio Morricone.

Κατά τη διάρκεια μιας από τις βραδιές που τραγουδούσε στα κλαμπ, έγινε αντιληπτός από έναν υπάλληλο της δισκογραφικής εταιρείας RCA, και σύντομα απέκτησε ένα συμβόλαιο που του επέτρεψε να κυκλοφορήσει το πρώτο του 45άρι, το 1959, το "Ma guardatela". Λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε το "Siamo due esquimesi", εμπνευσμένο από την ταινία "Ombre bianche": αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι στο οποίο ο Vianello συνοδεύτηκε από τους Flippersche εκτός του ότι ήταν ένας από τουςδύο από τις μπάντες που τον συνοδεύουν (η άλλη είναι οι Disciples) θα ηχογραφήσουν επίσης μερικά 45άρια μόνα τους.

Το 1961, συμμετείχε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Σανρέμο με το "Che freddo!", που ηχογραφήθηκε επίσης από τους Mina, Sergio Bruni, Claudio Villa και Sergio Endrigo. Το τραγούδι δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αλλά ωστόσο του επέτρεψε να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Την ίδια χρονιά, σημείωσε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία: "Il capello", που παρουσιάστηκε στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής με τον Don Lurio και τουςKessler twins, μπήκε στα charts και έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους δίσκους της χρονιάς, τόσο για την πιασάρικη μουσική όσο και για τους στίχους του.

Το καλοκαίρι του 1962 ηχογράφησε το "Fins Guns and Goggles", το οποίο έγινε ο δίσκος του με τις μεγαλύτερες πωλήσεις: πρόκειται για ένα cha cha cha cha στο οποίο η ενορχήστρωση του Ennio Morricone εισάγει υδάτινους ήχους, στακάτο και χαράξεις. Στο πίσω μέρος του δίσκου υπάρχει ένα άλλο κομμάτι, το "Guarda come dondolo", το οποίο επίσης έγινε αειθαλές, αν και είναι B-side, δείγμα της επιτυχίας αυτού του 45άρη- και τα δύοκομμάτια περιλαμβάνονται στο soundtrack της ταινίας 'Il sorpasso' του Dino Risi.

Πολλά από τα μεταγενέστερα τραγούδια του Vianello έγιναν σλόγκαν: στο ρυθμό των twist, surf, hully gully και cha cha, οι μελωδίες του διαδόθηκαν στις παραλίες και στα μπαρ μέσω των jukeboxes, όπως τα "I Watussi" και "Abbronzatissima" (1963), "Tremarella", "Hully gully in ten" (1964) και "Il peperone" (1965), όλα ρυθμικά και εμπορικά επιτυχημένα τραγούδια.

Παράλληλα με το ανάλαφρο, χορευτικό είδος, ο Vianello δημιούργησε και πιο οικεία τραγούδια, όπως τα "Umilmente ti chiedo perdono" (σε στίχους του Gianni Musy), "O mio Signore" (σε στίχους του Mogol), "Da molto lontano" (στο οποίο ο Franco Califano έκανε το ντεμπούτο του ως στιχουργός), "Parlami di te", "Nasce una vita". Τα δύο τελευταία τραγούδια που αναφέρθηκαν παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ του Sanremo το 1966 και το 1966 αντίστοιχα.1967: οι αποτυχημένες πωλήσεις τους σηματοδοτούν την αρχή μιας δύσκολης περιόδου για τον Edoardo Vianello, ο οποίος δεν απολαμβάνει πλέον την επιτυχία της προηγούμενης πενταετίας.

Το 1966, υπέστη επίσης ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα που τον εμπόδισε να προωθήσει το single "Carta vetrata" (σε στίχους του Franco Califano) που κυκλοφόρησε για το καλοκαίρι, το οποίο δεν πέτυχε τις συνηθισμένες πωλήσεις.

Τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα στην ιδιωτική του ζωή: το 1967 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Wilma Goich και έγινε πατέρας ενός μικρού κοριτσιού, της Susanna. Μαζί με τη σύζυγό του και τον Franco Califano, ίδρυσε το 1969 τη δισκογραφική εταιρεία Apollo, με την οποία λανσάρισε τους "Ricchi e Poveri" (θα βρεθούν στο Sanremo με το "La prima cosa bella" το 1970 και το "Che sarà" το 1971), τον Amedeo Minghi και τον Renato Zero.

Τη δεκαετία του 1970, μαζί με τη σύζυγό του Wilma Goich, δημιούργησαν το μουσικό ντουέτο "I Vianella". Είχαν μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια "Semo gente de borgata" (γραμμένο από τον Franco Califano, το τραγούδι ήρθε τρίτο στο "Disco per l'estate"), "Vojo er canto de 'na canzone", "Tu padre co' tu madre", "Lella", "Fijo mio" και "Canto d'amore di Homeide".

Αργότερα χώρισε από τη Wilma Goich και συνέχισε τη σόλο καριέρα του. Η συμμετοχή του ως ο εαυτός του στην ταινία του Carlo Vanzina "Sapore di mare" τον επανέφερε στο προσκήνιο. Τη δεκαετία του 1980 και του 1990 εμφανίστηκε στα σημαντικότερα τηλεοπτικά προγράμματα.

Κέρδισε το Telegatto το 1991 με το τραγούδι "Abbronzatissima", το τραγούδι με την υψηλότερη βαθμολογία στην τηλεοπτική εκπομπή "Una rotonda sul mare". Το 2005 ήταν μεταξύ των διαγωνιζομένων στο ριάλιτι σόου Il Ristorante.

Τον Μάιο του 2008 εξελέγη πρόεδρος του Imaie (Ινστιτούτο για την προστασία των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών, ερμηνευτών και εκτελεστών μουσικών, κινηματογραφικών, δραματικών, λογοτεχνικών και οπτικοακουστικών έργων).

Περισσότερος από μισός αιώνας καριέρας και μια μακρά σειρά από καλοκαιρινές επιτυχίες στην κορυφή των ιταλικών ποπ μουσικών charts δεν έχουν αμαυρώσει την εικόνα του Edoardo Vianello, ο οποίος, στα 70 του χρόνια, συνεχίζει να τραγουδά ζωντανά τα τραγούδια του με μεγάλο ενθουσιασμό.

Το καλοκαίρι του 2008 κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ "Replay, l'altra mia estate": το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη Pablo Echaurren, ζωγράφο, γλύπτη, μυθιστοριογράφο, συγγραφέα "πρωτοποριακών" κόμικς και έναν από τους κορυφαίους Ιταλούς ειδικούς στον φουτουρισμό, ο οποίος συνόψισε ολόκληρη την καριέρα του Vianello σε ένα σχέδιο.

"Abbronzatissima", "I Watussi", "La partita di pallone", "Guarda come dondolo", "Pinne fucile ed occhiali" είναι μερικοί από τους τίτλους των πιο γνωστών τραγουδιών του: η SIAE εκτιμά ότι τα τραγούδια του Edoardo Vianello (μέχρι το 2007) είχαν ξεπεράσει το όριο των 50 εκατομμυρίων πωληθέντων αντιτύπων.