بیوگرافی • جادوی شوم

عمر سیوری، قهرمان بزرگ آرژانتینی در 2 اکتبر 1935 در آرژانتین، در سن نیکلاس به دنیا آمد. شروع به ضربه زدن به توپ در تئاتر شهرداری شهر کنید. رناتو سزارینی بازیکن سابق یوونتوس اینگونه به ریورپلاته می رسد.

سیوری به زودی به "ال کابزون" (به خاطر سر بزرگش) یا "ال گران زوردو" (برای پای چپ استثنایی اش) ملقب شد. سیوری با قرمز و سفیدهای بوئنوس آیرس به مدت سه سال از سال 1955 تا 1957 قهرمان آرژانتین بود. زندگی با ماسکیو و آنجلیلو به سه حمله مرکزی غیرقابل مهار.

کمی پس از پیوستن سیوری به ایتالیا و یوونتوس. دو قهرمان آرژانتینی دیگر نیز راهی مسابقات قهرمانی ایتالیا می شوند: هواداران نام این سه نفر را به "فرشته های چهره کثیف" تغییر می دهند.

امبرتو آنیلی، رئیس جمهور وقت، عمر سیوری را به توصیه خود رناتو سزارینی استخدام کرد و 160 میلیون به او پرداخت، رقمی که به ریور پلات اجازه داد تا استادیوم خود را بازسازی کند.

سیوری پس از ورود به تورین، به سرعت تمام استعداد خود را آشکار می کند. سیوری نمایشنامه های بی اهمیت نمی شناسد، او برای متحیر کردن، سرگرم کردن و سرگرمی به دنیا آمده است. فوق العاده برای دریبل زدن و فانتزی هایش. امتیاز و امتیاز. احمق ازدحام مدافعان کناری و تبدیل شدن به اولین شعبده بازقهرمانی، تمسخر، با جوراب پایین (به سبک "کاکایولا"، گفت: جیانی بررا) و خلق و خوی که پیدا می شود، بسیاری از حریفان در زمین و روی نیمکت. او را مخترع به اصطلاح "تونل" می دانند. عمر حتی زمانی که چالش ها داغ می شود، خودداری نمی کند.

محدودیت او با عصبیت همراه او نشان داده می شود: بی احترامی، تحریک آمیز، او نمی تواند زبان خود را نگه دارد، او انتقام جو است. در دوازده سال زندگی حرفه ای خود در ایتالیا، او 33 دور محرومیت جمع آوری خواهد کرد.

او هشت فصل در خدمت یوونتوس بود. او 3 قهرمانی و 3 جام حذفی ایتالیا را به دست آورد و در 253 بازی 167 گل به ثمر رساند.

در سال 1960 با 28 گل برنده بهترین گلزن مسابقات قهرمانی ایتالیا شد.

در سال 1961، "فرانس فوتبال" به او جایزه معتبر "توپ طلا" را اهدا کرد.

در سال 1965 سیوری از یوونتوس طلاق گرفت. او به ناپل نقل مکان کرد، جایی که در همراهی خوزه آلتافینی، هواداران ناپل را به وجد آورد. او درست قبل از پایان مسابقات قهرمانی 1968-1969 فعالیت - همچنین باعث محرومیت سنگین شد - را رها کرد و به آرژانتین بازگشت.

عمر سیوری 9 بار پیراهن آبی را پوشید و 8 گل به ثمر رساند و در جام جهانی بدبخت شیلی در سال 1962 شرکت کرد. با پست ناظر برای آمریکای جنوبی.

عمر سیوری نیز مفسر بودرای: به عنوان یک بازیکن خیلی دیپلماتیک نبود، او در تلویزیون تغییر نکرده بود. با قضاوت‌های واضح، شاید برای احتیاط صدا و سیمای دولتی بیش از حد، پایین آمد.

عمر سیوری در 18 فوریه 2005 در سن 69 سالگی بر اثر سرطان پانکراس درگذشت. او در سن نیکولاس، شهری در حدود 200 کیلومتری بوئنوس آیرس، جایی که متولد شد، جایی که مدت زیادی در آنجا زندگی کرده بود و مزرعه ای در آنجا داشت، درگذشت.