Biografie - Sinistere magie

De grote Argentijnse kampioen Omar Sivori werd geboren op 2 oktober 1935 in Argentinië, in San Nicolas. Hij begon met het trappen van de bal in het Gemeentelijk Theater van de stad en kwam zo terecht bij River Plate van Renato Cesarini, een voormalige speler van Juventus.

Sivori kreeg al snel de bijnamen 'el cabezon' (vanwege zijn grote hoofd) of 'el gran zurdo' (vanwege zijn uitzonderlijke linkervoet). Met het rood en wit van Buenos Aires was Sivori drie jaar lang kampioen van Argentinië, van 1955 tot 1957.

Ook in 1957 won hij met het Argentijnse nationale team het Zuid-Amerikaanse kampioenschap dat in Peru werd gespeeld. Hij vormde een onstuitbaar centraal aanvalstrio met Maschio en Angelillo.

Kort daarna bereikte Sivori Italië en Juventus. De andere twee Argentijnse sterren vertrokken ook naar het Italiaanse kampioenschap: de fans doopten de drie om tot de 'engelen met een vies gezicht'.

Umberto Agnelli, de toenmalige president, tekende Omar Sivori op aanraden van Renato Cesarini zelf en betaalde hem maar liefst 160 miljoen, een bedrag waarmee River Plate hun stadion kon renoveren.

Bij zijn aankomst in Turijn liet Sivori al snel al zijn talent zien. Sivori kent geen banale toneelstukjes, hij is geboren om te verbazen, te amuseren en te vermaken. Immense dribbels en schijnbewegingen. Hij scoorde en liet anderen scoren. Hij hield massa's full-backs voor de gek en werd de belangrijkste jongleur in de competitie, spottend, met zijn sokken omlaag (in de 'cacaiola'-stijl, zei Gianni Brera) en het humeur datHij wordt beschouwd als de uitvinder van de zogenaamde 'tunnel'. Omar deinst niet terug, zelfs niet als de uitdagingen verhit raken.

Zijn beperking is de nervositeit die hem vergezelt: oneerbiedig, provocerend, hij kan zijn mond niet houden, hij is wraakzuchtig. In zijn twaalfjarige carrière in Italië zal hij niet minder dan 33 diskwalificaties verzamelen.

Hij diende acht seizoenen bij Juventus, won drie Scudetto's en drie Italiaanse bekers en scoorde 167 doelpunten in 253 wedstrijden.

In 1960 werd hij met 28 doelpunten topscorer van het Italiaanse kampioenschap.

In 1961 kende 'France Football' hem de prestigieuze 'Gouden Bal' toe.

In 1965 scheidde Sivori van Juventus en verhuisde naar Napoli, waar hij in gezelschap van Josè Altafini de Napolitaanse fans in vervoering bracht. Hij stopte - ook door een zware diskwalificatie - vlak voor het einde van het kampioenschap van 1968-69 en keerde terug naar Argentinië.

Omar Sivori droeg negen keer het shirt van de Azzurri, scoorde acht doelpunten en nam deel aan het noodlottige WK 1962 in Chili.

Na vele jaren hervatte hij zijn werkrelatie met Juventus in 1994, als waarnemer voor Zuid-Amerika.

Omar Sivori was ook een commentator voor RAI: ondiplomatiek als speler, was hij niet anders op tv. Hij ging plat, met duidelijke uitspraken, misschien te veel voor de voorzichtigheid van de staatsomroep.

Omar Sivori stierf op 69-jarige leeftijd, op 18 februari 2005, aan alvleesklierkanker. Hij stierf in San Nicolas, de stad op ongeveer 200 kilometer van Buenos Aires, waar hij geboren was, waar hij lange tijd gewoond had en waar hij een boerderij had.