بیوگرافی • هنر نمایش

مارچلو دودویچ طراح پوستر، تصویرگر، دکوراتور و نقاش در 21 مارس 1878 در تریست متولد شد و در تریست و اقلیم هنری اروپای مرکزی آموزش دید. پس از تحصیل در مدارس "رویال" و معرفی شدن توسط پسر عمویش گویدو گریمانی به محافل هنری زادگاهش، در حدود سال 1898 به میلان نقل مکان کرد (محل اختصاص یافته به توسعه آموزش حرفه ای، هنر کاربردی در صنعت و در نتیجه تبلیغات مدرن. او در Officine Ricordi به عنوان لیتوگراف توسط هموطنان و طراح پوستر لئوپولدو متلیکوویتز در آن زمان استخدام شد. دومی استعداد استثنایی مرد جوانی را که به او می سپارد، علاوه بر کار یک رنگارنگ، استعداد یک نقاش را درک می کند و به او سفارش ساخت طرح ها را می دهد.

در سال 1899، ادموندو چاپویس، لیتوگراف، او را به بولونیا دعوت کرد، جایی که او شروع به تولید بیلبوردها و سپس جلد، تصویرسازی و طرح برای مجلات مختلف کرد - از جمله "ایتالیا راید" (1900) - و از بنیانگذاران "فانتاسیو" (1902) وجه دیگری از شخصیت هنری چندوجهی او را آشکار می کند.

در پایتخت امیلیا با همسر آینده خود، الیزا بوچی آشنا شد.

در سال 1900 در نمایشگاه جهانی پاریس مدال طلا دریافت کرد و در سالهای بعد در تصویرسازی آلبوم های استرنای نوویسیما (میلان و رم، 1901-1913) همکاری کرد.1906 در "Il Giornalino della Domenica" در فلورانس. از دیگر مجلاتی که امضای او را دارند می‌توان به «Varietas»، «Ars et Labor»، «Secolo XX» (Milan, 1907-1933) و جلدهای رنگی «La Lettura» و «Rapiditas» اشاره کرد.

پس از مدت کوتاهی در جنوا، در سال 1905 او دوباره در میلان در کارگاه های گرافیکی Ricordi بود که در آنجا تولید پوسترها ادامه یافت، از جمله پوسترهایی برای انبارهای Mele در ناپل (1907-1914) و برای Borsalino باقی مانده است. معروف، در سال 1911 اهدا شد.

در سال 1906 او برنده مسابقه پوستر جشن تونل سیمپلون شد، اما هرگز چاپ نشد.

در سال 1911 او را به مونیخ فراخواندند و در آنجا جایگزین رزنیچک به عنوان طراح در هیئت تحریریه "Simplicissimus" شد تا مد و دنیاگرایی را به تصویر بکشد. او تا سال 1914 در شهر باواریا ماند (جایی که با الیزا بوچی ازدواج کرد و دخترش آدریانا به دنیا آمد) در حالی که به فعالیت برای ریکوردی ادامه داد و به دور فرانسه و اروپا سفر کرد و به دنبال ایده هایی برای میزهایش بود.

این فصل شاد با شروع جنگ جهانی اول قطع می شود. دودوویچ در پرونده های ضد اتریشی "هون ها... و دیگران!" (1915)، توسط G. Antona Traversi، به "Pasquino"، به "Satana Beffa" (1919) و سپس به "Illustrazione Italiana" (1922).

بین سالهای 1917 و 1919 او در تورین برای شرکتهای مختلف (فیات، آلفارومئو، پیرلی، کارپانو و آسیکورازیونی جنرالی) کار کرد.بیلبوردهای زیادی برای سینما بین سالهای 1920 و 1929 او پوسترهای "La Rinascente" را در میلان که توسط Officine d'Arti Grafiche Gabriele Chiattone چاپ شده بود ایجاد کرد و در سال 1922 مدیر هنری Igap شد. در سالهای 1920 و 1922 در بینال ونیز نیز شرکت کرد. در سال 1930 او پوستر معروف تایرهای پیرلی را ساخت. در سال 1925 در مونزا در دوسالانه هنرهای تزئینی و در پاریس در نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزئینی و صنعتی مدرن حضور داشت، جایی که بیلبوردهای ساخته شده برای Chappuis را در بخش ایتالیایی Arte della via به نمایش گذاشت که شایسته مدال طلا بود. .

از اواخر دهه 1920، فعالیت او به عنوان تصویرگر غالب است، جایی که دودوویچ از برخی فرضیات قرن بیستم در ارائه توده ها با اشاره ای از کیاروسکورو استقبال می کند، بدون اینکه ظرافت سنتی نشانه گرافیکی خود را کنار بگذارد.

در دهه 1930 او در فیلم های "Dea" (1933)، "Mammina" (1937)، "Le Grandi Firme" و "Il Milione" (1938) همکاری کرد. بین سالهای 1931 و 1932 او تزئینات دیواری غذاخوری وزارت هوانوردی در رم را ایجاد کرد.

در سالهای 1936 و 1937 او در لیبی ماند و در سال 1951 به آنجا بازگشت.

در سال 1945 همسرش درگذشت.

مارچلو دودوویچ بر اثر خونریزی مغزی در 31 مارس 1962 در میلان درگذشت.

(عکس: "خود پرتره در مزاج"، آرشیو دودوویچ در میلان،

www.marcellodudovich.it)