بیوگرافی • قلب ساده

• Massimo Troisi: filmography

Massimo Troisi در 19 فوریه 1953 در San Giorgio a Cremano، شهری جذاب در چهار کیلومتری ناپل متولد شد. . او در خانواده ای پرجمعیت بزرگ شد: در واقع در خانه خودش علاوه بر پدر و مادر و پنج برادرش، دو پدربزرگ و مادربزرگ، عموها و پنج فرزندشان زندگی می کنند.

هنوز دانشجو بود، او شروع به علاقه مندی به تئاتر کرد و شروع به بازی در یک گروه تئاتر "I Saraceni" کرد که شامل للو آرنا، انزو دکارو، والریا پزا و نیکو موچی بود. در سال 1972، همین گروه، مرکز تئاتر اسپازیو را در یک گاراژ سابق در سان جورجیو آ کرمانو تأسیس کرد، جایی که در ابتدا سنت تئاتر ناپلی از ویویانی تا ادواردو روی صحنه می رفت. در سال 1977 اسمورفیا متولد شد: ترویسی، دکارو و آرنا بازیگری را در Sancarluccio در ناپل آغاز کردند و موفقیت تئاتر به زودی به یک موفقیت بزرگ تلویزیونی تبدیل شد.

اما از نظر زمانی موفقیت ابتدا در رادیو با "صمیمانه با هم" و بعداً در تلویزیون در سال 1976 با برنامه "بدون توقف" و در سال 1979 با برنامه "لونا پارک" به دست آمد. طرح های کشتی نوح، بشارت، سربازان، سن جنارو از جمله از آن سال ها هستند. آخرین نمایشنامه La smorfia "Così è (se li piace)" است.

از سال 1981 برای Massimo Troisi شروع شدماجراجویی را نیز در سینما با اولین فیلمی که در آن کارگردان و قهرمان داستان «روز سوم گراند هاگ» است. پیروزی واقعی منتقدان و تماشاگران.

در سال 1984 در فیلم "فقط باید گریه کنیم" در کنار بنینی مقاومت ناپذیر چه به عنوان کارگردان و چه به عنوان بازیگر حضور داشت. تفسیر کنجکاو «هتل استعماری» توسط Cinzia TH Torrini به سال 1985 برمی گردد.

دو سال می گذرد (1987) و ماسیمو ترویسی بار دیگر شخصاً، پشت و جلوی دوربین با فیلم "راه های خداوند متناهی است" درگیر می شود. در سال‌های اخیر، سه فیلم از اتوره اسکولا او را دوباره به عنوان بازیگر درگیر می‌کند: «شکوه» (1989). "Che ora è" (1989)، که جایزه بهترین بازیگر مرد (همراه با مارچلو ماسترویانی) را در جشنواره بین المللی فیلم ونیز، "Il viaggio di Capitan Fracassa" (1990) برای او به ارمغان آورد. ترویسی با «فکر می‌کردم عشق است... در عوض یک کنسرت بود» (1991) که نویسنده و مترجم آن نیز هست، پنجمین کارگردانی سینمایی خود را امضا می‌کند.

در 4 ژوئن 1994، در اوستیا (رم)، ترویسی به دلیل قلب بیمارش، بیست و چهار ساعت پس از پایان فیلمبرداری «Il postino» به کارگردانی مایکل رادفورد، فیلمی که عاشقش بود، در خواب درگذشت. علاوه بر این. در دو سال آخر زندگی، شریک زندگی او ناتالی کالدوناتزو بود.

Massimo Troisi: Filmography

کارگردان و بازیگرقهرمان داستان

• "من از سه شروع می کنم"، 1980/81؛
• "ترویسی مرده، زنده باد ترویسی"، 1982 (فیلم تلویزیونی)؛
• "متاسفم برای تاخیر"، 1982/83؛
• "ما فقط باید گریه کنیم"، 1984 (کارگردانی مشترک با روبرتو بنینی)؛
• "راه های خداوند" به پایان رسید»، 1987؛
• «فکر کردم به جای آن یک کنسرت، عشق است»، 1991؛

قهرمان در آثار دیگران

• "نه ممنون، قهوه من را عصبی می کند"، 1983 توسط Lodovico Gasparini؛
• "Hotel Colonial"، 1985 توسط Cinzia TH Torrini;
• "Splendor"، 1989 توسط اتوره اسکولا؛
• "ساعت چند است"، 1989 توسط اتوره اسکولا؛
• "سفر کاپیتان فراکاسا"، 1990 توسط اتوره اسکولا؛
• "پستچی" ، 1994 توسط مایکل رادفورد با همکاری ماسیمو ترویسی.