بیوگرافی • دوره های دشوار، مؤسسات پیچیده

اسکار لوئیجی اسکالفرو در 9 سپتامبر 1918 در نوارا به دنیا آمد. در طول سال های دشوار فاشیسم، آموزش نوجوانان و جوانان در مدارهای آموزشی اعترافات، به ویژه در داخل انجام شد. اقدام کاتولیک از نوارا، جایی که دیپلم کلاسیک دبیرستان خود را دریافت کرده بود، برای تکمیل تحصیلات خود در دانشکده حقوق دانشگاه کاتولیک قلب مقدس به میلان نقل مکان کرد.

مرحله مهم دیگری برای شکل گیری اخلاقی و مدنی و همچنین آموزنده و حرفه ای اوست. او در صومعه‌ها و کلاس‌های دانشگاهی که پدر آگوستینو جملی آن را تأسیس و مدیریت می‌کرد، دریافت که فضای انسانی و فرهنگی با افسانه‌ها و شکوه‌های رژیم فاشیستی که قبلاً در میان رده‌های آزیونه کاتولیکا تجربه شده بود، - اگر کاملاً خصمانه نباشد - بیگانه است. و بالاتر از همه، او نه تنها با علمای حقوق با اعتبار بزرگ، بلکه با معلمان زندگی مسیحی و انسانیت اصیل، مانند به عنوان مثال، ملاقات می کند. فرانچسکو اولگیاتی و همان پدر آگوستینو جملی. و بار دیگر، گروهی از محققان و اساتید جوان که قرار است در آینده نقش مهمی در زندگی کشور داشته باشند: از جوزپه لازاتی گرفته تا آمینتوره فنفانی، تا جوزپه دوستتی، برای نام بردن از معدودترین آنها.

او در ژوئن 1941 فارغ التحصیل شد و در اکتبر سال بعد وارد قوه قضائیه شد.و در عین حال به مبارزه مخفیانه می پردازد و به ضد فاشیست های زندانی و تحت تعقیب و خانواده های آنها کمک می کند. در پایان جنگ، او به عنوان دادستان عمومی در دادگاه ویژه Assizes Novara و Alessandria، متهم به محاکمه کسانی که مسئول قتل عام علیه ضد فاشیست ها، گروه های پارتیزان و جمعیت های غیرمسلح آن مناطق بودند، انتخاب شد. برای اینکه او را به طور قطعی از شغلش در قوه قضائیه دور کنند و او را به استقبال عرصه سیاسی سوق دهند (همانطور که در مورد دیگر شارحان مهم کاتولیک ایتالیا در آن سال ها: مثلاً به استاد جوان و درخشان حقوق در دانشگاه فکر کنید. باری، آلدو مورو) احساس مسئولیت در قبال آینده کشور و درخواست های سلسله مراتب کلیسایی را برای پیوستن و حمایت از فعالیت های حزب دموکراسی مسیحی تازه متولد شده، که پس از 8 سپتامبر 1943 توسط آلسید دی گاسپری تأسیس شد، کمک خواهد کرد.

در انتخابات 2 ژوئن 1946 برای مجلس مؤسسان، قاضی جوان اسکالفارو خود را به عنوان رئیس فهرست دموکرات مسیحی در ناحیه انتخاباتی نوارا-تورین-ورچلی معرفی کرد و با بیش از 46000 رأی انتخاب شد. رای. این آغاز یک کار سیاسی و نهادی طولانی و معتبر خواهد بود، که طی آن، پس از انتخاب به عنوان معاون از اولین اتاق در 18 آوریل 1948،به طور مداوم در مونته سیتوریو برای یازده مجلس قانونگذاری تایید شد. او پست‌های دولتی و نقش‌های سیاسی و نمایندگی را با اهمیت فزاینده ای بر عهده خواهد داشت: دبیر و سپس نایب رئیس گروه پارلمانی و عضو شورای ملی دموکراسی مسیحی، در دوران دبیرخانه دی گاسپری (1949-1954)، او همچنین بخشی از هدایت مرکزی حزب . بین سالهای 1954 و 1960، او چندین بار به عنوان معاون وزیر امور خارجه منصوب شد: در وزارت کار و تأمین اجتماعی در اولین دولت فنفانی (1954). به ریاست شورای وزیران و به اسپتتاکولو در دولت اسکلبا (1954)؛ به وزارت عدلیه در دولت سگنی اول (1955) و در دولت ظلی (1957)؛ سرانجام به وزارت کشور، در دولت دوم سگنی (1959)، در دولت تامبرونی (1960) و در دولت سوم فنفانی (1960). پس از تجربه کوتاه اما قابل توجه معاون سیاسی دبیر حزب دموکرات مسیحی بین سال‌های 1965 و 1966، اسکالفرو در چندین نوبت پست‌های وزارتی را بر عهده خواهد گرفت. عنوان وزارت حمل و نقل و هوانوردی غیرنظامی در دولت سوم مورو (1966) و در کابینه های بعدی لئونه (1968) و آندرئوتی (1972) وزیر آموزش و پرورش در دولت دوم به ریاست خود آندرئوتی (1972) خواهد بود. و سپس وزیر کشور در دو تیم به ریاست کراکسی (1983 و 1986) و در دولت ششم فنفانی (1987).

چندین بار، بین سالهای 1975 و 1979، به عنوان نایب رئیس اتاق نمایندگان انتخاب شد، در 10 آوریل 1987 وظیفه تشکیل دولت جدید را از رئیس جمهور جمهوری فرانچسکو کوسیگا دریافت کرد: یک وظیفه که بعدها به دلیل عدم امکان ایجاد کابینه ائتلافی رد شد. اسکار لوئیجی اسکالفارو پس از ریاست کمیسیون تحقیق پارلمان در مورد مداخلات برای بازسازی مناطق باسیلیکاتا و کامپانیا آسیب دیده از زلزله های 1980 و 1981، رئیس اتاق نمایندگان شد (24 آوریل). ، 1992). یک ماه بعد در 25 می همان سال به ریاست جمهوری ایتالیا برگزیده شد.

در طول دوره ریاست جمهوری خود، او با یکی از سخت ترین و بحث برانگیزترین فصل ها در ایتالیای جمهوری خواه از بسیاری جهات مواجه شد که با یک بحران دوگانه مشخص شد: بحران اقتصادی، اخلاقی، سیاسی و نهادی، در برخی جنبه‌های جدی‌تر و بی‌ثبات‌کننده‌تر، مرتبط با بی‌اعتباری فزاینده و مشروعیت‌زدایی قابل‌توجه طبقه سیاسی جمهوری اول، تحت ضربات رسوایی تانگنتوپولی و پیگیری‌های متعاقب آن توسط قوه قضاییه. بحرانی که مقدر است به طور قابل توجهی روابط بین شهروندان و نهادها را تضعیف کند و ریشه یابی ضروری اصول دموکراتیک و ارزش های قانون اساسی را دشوارتر کند.در وجدان ایتالیایی

در طول دوره زمامداری خود، شش دولت را با ترکیب و جهت گیری های سیاسی بسیار متفاوت تعمید داد، که از طریق مسیری غیر از خطی و صلح آمیز، کشور را از جمهوری اول به جمهوری دوم رساندند: جولیانو آماتو، کارلو آزگلیو چیامپی، سیلویو برلوسکونی، لامبرتو دینی، رومانو پرودی و ماسیمو دالما نخست وزیرانی که به نوبت در راس قوه مجریه قرار گرفته اند، هستند.

دوران ریاست جمهوری وی در 15 مه 1999 به پایان رسید.

اسکار لوئیجی اسکالفرو، نهمین رئیس جمهور جمهوری ایتالیا، در 29 ژانویه 2012 در رم در سن 93 سالگی درگذشت.