بیوگرافی • احساسات دوران فاشیست

اوسوالدو والنتی در 17 فوریه 1906 در قسطنطنیه (استانبول کنونی ترکیه) به دنیا آمد. خانواده ثروتمند متشکل از پدری سیسیلی، تاجر فرش و مادری لبنانی بود. وضعیت ثروتمند یونانی. در آغاز جنگ جهانی اول (1915) خانواده مجبور به ترک ترکیه شدند و به ایتالیا نقل مکان کردند، ابتدا به برگامو و سپس به میلان. اسوالدو نوزده ساله پس از تحصیل در دبیرستان های سن گالو و وورزبورگ در سوئیس، در دانشکده حقوق دانشگاه کاتولیک میلان ثبت نام کرد. او پس از دو سال تحصیل خود را رها کرد و به خارج از کشور رفت، ابتدا به پاریس و سپس به برلین.

در آلمان بود که اولین فیلم خود را با عنوان "راپسودی مجارستانی" (Ungarische rhapsodie, 1928) به کارگردانی هانس شوارتز اجرا کرد: اسوالدو والنتی در اینجا نقش دوم را بازی می کند. او در آغاز دهه 1930 به ایتالیا بازگشت و برای اولین بار مورد توجه کارگردان ماریو بونارد قرار گرفت و با او فیلم "Cinque a zero" (1932) را ساخت. سپس آملتو پالرمی او را در «فورتونا دی زنزه» (1933) و در «مخلوق دلا نوت» (1934) کارگردانی کرد.

نقش هایی که تاکنون توسط اسوالدو والنتی ایفا شده است، برجسته نیستند و بازیگر برای تثبیت و ظهور آنگونه که می خواهد تلاش می کند. با این حال، در اواسط دهه 1930، ملاقات با کارگردان الساندرو بلاستی فرا می رسد که برای این فیلم تعیین کننده خواهد بود.کارنامه هنری والنتی.

بلاستی نقش مهمی را در فیلم "Contessa di Parma" (1937) به او سپرد که پس از گذشت حدود یک سال، نقش کاپیتان فرانسوی گی دو لا موته در "Ettore Fieramosca" (1938) را دنبال کرد. ; فیلم اخیر نشان دهنده موفقیت اسوالدو والنتی نزد منتقدان و تماشاگران ایتالیایی است.

در پایان دهه 1930 و آغاز دهه 1940، کارگردان رومی همراه با ماریو کامرینی، خود را به عنوان بزرگترین فیلمساز ایتالیایی آن زمان و والنتی به عنوان یکی از پرطرفدارترین و پردرآمدترین فیلمسازان معرفی کرد. بازیگران. به لطف کارگردانی الساندرو بلاستی، این بازیگر سه موفقیت دیگر را به دست آورد: در "Un'Avventura di Salvator Rosa" (1939)، "La corona di ferro" (1940، جایی که او نقش شاهزاده تارتار Eriberto را بازی می کند) و "La cena delle" beffe" (1941، جایی که او نقش جیانتو مالسپینی را بازی می کند).

در این سالها والنتی بسیار کار کرد و در فیلم های متعددی بازی کرد: او توسط گوفردو الساندرینی در "بیوه" (1939)، توسط کارمین گالونه در "Oltre l'amore" (1940) و "L" کارگردانی شد. راز آمانته (1941)، جیوواچینو فورتزانو در «پیازا سن سپولکرو» (1942)، ماریو ماتولی در «آباندونو» (1940)، لوئیجی کیارینی در «زیبای خفته» (1942) و «لا لوکاندیرا» (1943) ) ، توسط کامیلو ماستروسینکه در "فدورا" (1942). از دیگر کارگردانان سرشناس آن زمان که با آنها کار می کند دویلیو کولتی و پیرو بالرینی هستند.

بازیگر با جذابیت بی شک یکی از آنها باقی خواهد مانداصلی ترین مفسران سینمای ایتالیا در دوره فاشیست. چهره رسا و تقلیدی، بیان مبهم مالیخولیایی، چشمان پر شور و آتشین او را به یکی از بت های عموم مردم تبدیل می کند، تجسم واقعی قهرمانان منفی که او اغلب در پرده نمایش بزرگ به تصویر می کشد.

در تابستان 1943، فروپاشی فاشیسم و ​​اولین حملات هوایی به رم، فعالیت های سینمایی را قطع کرد. صنعت نمایش بزرگ تنها چند ماه بعد، در ونیز، در دو مؤسسه با امکانات ضعیف، بلافاصله پس از تأسیس R.S.I دوباره فعال شد. (جمهوری اجتماعی ایتالیا). اسوالدو والنتی از معدود قهرمانان دنیای سینما (بازیگران و کارگردانان) است که به دولت جدید فاشیستی پایبند است: والنتی با همراهی لوئیزا فریدا، شریک زندگی و کارش، برای فیلمبرداری "Un Fatto di Cronaca" 1944 به ونیز نقل مکان می کند. به کارگردانی پیرو بالرینی. این آخرین فیلم بلند او خواهد بود.

در بهار سال 1944، والنتی وارد X Flottiglia MAS به فرماندهی شاهزاده جونیو والریو بورگزه با درجه ستوان شد و با لوئیزا فریدا به میلان رفت. او در میلان با پیترو کخ، شکنجه گر پارتیزان ها و دیگر مخالفان رژیم که توسط وزیر کشور گیدو بوفارینی-گویدی محافظت می شد، تماس گرفت. کخ به دلیل وحشیگری هایش مورد پسند یکی نیستبخشی از سلسله مراتب فاشیست: در دسامبر 1944 به دستور خود بنیتو موسولینی توسط پلیس سالو دستگیر شد. همراه با کخ، یازده نفر از همدستانش در زندان سن ویتوره میلان زندانی هستند. والنتی در میان آنها نیست، اگرچه در بازجویی هایی که توسط کوخ و باندش انجام شد، چندین بار در حال سرگردانی در مقر آنها دیده شد.

به امید اینکه بتوانند مذاکرات را آغاز کنند، در جریان قیام میلان علیه نیروهای نازی-فاشیست، والنتی و همسرش خود به خود تسلیم برخی از اعضای لشکر پارتیزانی پاسوبیو شدند. هر دو متهم به جنایات جنگی و محاکمه اجمالی، با توجه به شرایط استثنایی آن لحظه، در شب 30 آوریل 1945 اسوالدو والنتی و لوئیزا فریدا مجرم شناخته شدند و با انفجار رگبار گلوله های مسلسل اعدام شدند. اسوالدو والنتی تنها 39 سال داشت.

در سال 2008، کارگردان مارکو تولیو جیوردانا، فیلم "Sanguepazzo" را خارج از رقابت در جشنواره فیلم کن، با الهام از کارهای اسوالدو والنتی (با بازی لوکا زینگارتی) و لوئیزا فریدا (با بازی مونیکا بلوچی) ارائه کرد. .