بیوگرافی • تعهد و اشتیاق

بازیگر، کارگردان و نویسنده انگلیسی تئاتر و سینمای التقاطی، نماینده یونیسف، پیتر اوستینوف در طول سالیان متمادی، مردم را با خوشگلی دوست داشتنی خود در ردای نرون گریان در فیلم تسخیر کرده است. Quo Vadis؟» که در کسوت یک انسان معمولی، برخلاف میل خود، در ماجراهای بزرگی مانند «توپکاپی» اتفاق افتاد. او همه را با لباس هرکول پوآرو پوماد (شخصیت ذهن پرشور آگاتا کریستی) در کلاسیک و زیبا «قتل در نیل» متقاعد کرد.

پیتر اوستینوف در 16 آوریل 1921 در لندن از پدر و مادری روسی به دنیا آمد. کار او در دنیای سرگرمی خیلی زود شروع شد: در شانزده سالگی مدرسه وست مینستر را ترک کرد و دو سال بعد به عنوان کمدین باشگاه تئاتر پلیر کاملاً شناخته شده بود. در نوزده سالگی فیلمنامه فیلم را نوشت که در ادامه نیز مشاهده خواهد شد. مترجم او، «پرواز بدون بازگشت» نوشته مایکل پوول و امریک پرسبرگر، در سال 1942 در فیلمنامه «راه به سوی افتخار» اثر کارول رید با بازی دیوید نیون همکاری کرد.

تدوین فیلم‌شناسی کامل و دقیق از لحاظ زمانی از فیلم‌هایی با بازی اوستینوف و هشت فیلم کارگردانی او دشوار است، اما علاوه بر فیلم‌های «اسپارتاکوس» (توسط استانلی کوبریک) و «توپکاپی»، مهم‌ترین آنها بدون دیگر «میلیون‌ها سوختن» اثر اریک تیل و «لرد برومل» (1954) هستند که در آن او نقشی بی‌نقص را بازی می‌کند.شاهزاده ولز، تا حد ناپسند بودن، اما بدون جذابیت نیست.

پیتر اوستینوف چندین شخصیت "بد" را بازی کرده است، اما تقلید، تفسیر او بدون کنایه و تاریخ نگاری (به بهترین معنای کلمه) همیشه ویژگی های منفی را صاف کرده است. او این کار را در Nero تحسین برانگیز خود در "Quo Vadis?" یا در شخصیت هرود که در «عیسی ناصری» بازی کرد که فرانکو زفیرلی برای تلویزیون ساخت.

بسیاری از شخصیت‌های او می‌توانستند سبک‌ترین آکوردها را لمس کنند، مانند آکورد ژنرال مکس در "Take Back Forte Alamo" که توسط جری پاریس در سال 1969 ساخته شد، به همان اندازه که یک طنز وحشیانه از میهن‌پرستی آمریکایی بود. و به عشق یک ژنرال باشکوه مکزیکی رودومونتاد می کند. خنده دار، حداقل می گویند.

فیلم های دیگری که باید به خاطر بسپارید عبارتند از: "Sinhue the Egyptian"، "ما هیچ فرشته ای نیستیم" در کنار همفری بوگارت، "فرشته ای در بروکلین فرود آمد" داستانی ملایم در مورد قدرت عشق (اوستینوف یک وکیل فداکار رباخوار است. که با نفرین یک پیرزن تبدیل به سگ می شود و با عشق یک کودک نجات می یابد)، "شبح ریش سیاه دزد دریایی"، "تاکسی ارغوانی"، "دزد بغداد"، فیلم زیبا نوشته مارتی فلدمن "من، بو گسته و لژیون خارجی" تقلید از فیلم معروف ویلیام ولمن با بازی گری کوپر، "قلعه ای با 40 سگ وجود داشت" اثر دوچیو تساری، "لیسانسه طلایی"،«روغن لورنزو» (با سوزان ساراندون و نیک نولته). و این لیست می تواند زیر پرچم همه عناوین زیبا و بسیار لذت بخش ادامه یابد.

پیتر اوستینوف نیز کارگردان بود. از میان هشت فیلم او (بعضی ها نیز تفسیر شده اند) «فرشته خصوصی»، «بیلی باد»، «چهره ای از سی.» (با لیز تیلور) و «ژولیت و رومانوف» را به یاد می آوریم که در سال 1961 کارگردانی و تفسیر آنها را به تصویر کشید. از کمدی به همین نام که در سال 1956 نوشته بود (او همچنین یک نمایشنامه نویس ارزشمند بود). بین سال‌های 1981 و 1982 در پیکولا اسکالا در میلان، او کارهایی از موسورگسکی و استراوینسکی را رهبری کرد و همچنین نمایشنامه «دیوگ‌ها، بداهه‌پردازی‌ها و تغییرات موسیقی به زبان انگلیسی و ایتالیایی بد» را نوشت و تفسیر کرد.

زندگی خصوصی او او را می بیند که سه بار ازدواج کرده است: در سال 1940 با ایزولد دنهام، که با او صاحب دخترش تامارا شد، در سال 1954 با بازیگر زن سوزان کلوتیه که سه فرزند (پاولا، آندریا و ایگور) به او داد و در 1972 با هلن اثر لاو دالاماند.

اوستینوف چندین زبان می دانست (گفته می شود که در مجموع هشت زبان وجود دارد)، از جمله ایتالیایی، که لهجه خاص آن رگه ای از کنایه به زبانی که قبلاً داشت می داد.

تعهد او به دوران کودکی از سال 1972 که منصوب شد مشهور و نمونه ای عالی بوداولین سفیر یونیسف؛ در سال 1990 او صلاحیت سِر را که مستقیماً توسط ملکه الیزابت به او اعطا شد، به دست آورد. مرگ او را چند روز پس از تولد هشتاد و سومین سالگردش در سوئیس در 28 مارس 2004 گرفتار کرد. حکیم، برگزیده بزرگ ساکسونی، در فیلم پرفروش اروپایی درباره زندگی مارتین لوتر: "لوتر: شورشی، نابغه، رهایی بخش".

هم برای اسپارتاکوس و هم توپکاپی، اسکار بازیگر نقش مکمل را دریافت کرد.