بیوگرافی • صداهای عالی و داستان های عالی

انریکو کاروسو در 25 فوریه 1873 در ناپل به دنیا آمد. پدرش مارچلو مکانیک و مادرش آنا بالدینی خانه دار بود. پس از دوران ابتدایی به عنوان مکانیک در کارگاه های مختلف ناپلی کار می کند. در همین حین او در سخنرانی جوزپه برونزتی شرکت کرد و در آنجا به عنوان یک کنترالتینو آواز خواند. به لطف دوره های عصرانه او به تحصیلات مدرسه خود ادامه می دهد. صدای امیدوارکننده و درس‌های موسیقی او که همگی ماهیت آماتوری دارند، به او اجازه می‌دهند تا در صحنه‌های دون برونزتی در قسمت کاریکاتور یک سرایدار در نمایش مسخره موسیقی «I briganti nel giardino di Don Raffaele» (توسط A. کامپانلی و فاسانارو).

صدای زیبا و تن صدای خاص او که بعداً به ویژگی متمایز او تبدیل شد، به او اجازه می دهد تا به عنوان یک خواننده استخدام شود و در خانه های شخصی، کافه ها و دوربرگردان های ساحلی با رپرتوار آهنگ های ناپلی همراه با آهنگ های دیگر اجرا کند. خوانندگانی مانند Ciccillo O'Tintore و Gerardo l'Olandese که بیشتر به عنوان پرستار شناخته می شود، حرفه ای که او در واقع در بیمارستان Ascalesi انجام می دهد.

این هلندی است که انریکو کاروسو را برای آواز خواندن در کافه گامبرینوس معروف و در محل حمام ریسورجیمنتو آورده است. درست در اینجا مورد توجه ادواردو میسیانو باریتون قرار گرفت که در سال 1891 به او این امکان را داد که دروس منظم تری را با معلم آواز گوگلیلمو ورجین دنبال کند.

انریکو و معلمش پیمانی بسته اند که به موجب آن مرد جوان با درآمدی که در آینده با این حرفه به دست خواهد آورد، درس های موسیقی را جبران کند. به لطف امکان جایگزینی برادرش در انجام تعهدات نظامی، او تنها 45 روز در هنگ توپخانه ریتی ماند. در این دوره او در خانه بارون کاستا، یک عاشق موسیقی، آواز می خواند، که به انریکو کاروسو نشان داد اثری که به بهترین وجه با روش آواز او سازگار است، "Cavalleria Rusticana" اثر پیترو ماسکانی.

اولین تلاش برای اولین نمایش حرفه ای چندان موفقیت آمیز نیست: انریکو توسط کارگردان اپرایی که قرار بود در تئاتر Mercadante در ناپل اجرا کند مورد اعتراض قرار می گیرد. با این حال، به لطف این گذر، او وارد دنیای کارآفرینان کوچک ناپلی شد و به ویژه به لطف یکی از آنها، زوکی سیسیلی، او استان را برای دو سال شکست داد.

او اولین بازی خود را در رپرتوار بزرگ در تئاتر Cimarosa در کازرتا در آوریل 1895 انجام داد. بدین ترتیب فعالیت موسیقیایی خود را آغاز کرد: او در کازرتا و سپس در سالرنو تایید شد، جایی که او همچنین با دختر خانم نامزد کرد. کارگردان تئاتر، و اولین سفرهای خارجی خود را پیش رو دارد. کارنامه او بسیار وسیع است و از جاکومو پوچینی (مانون لسکو) تا روگرو لئونکاوالو (پاگلیاچی) از پونکیلی تا بیزه فرانسوی (کارمن) و گونو (فاوست) را در بر می گیرد که مشخصا جوزپه وردی (تراویاتا و ریگولتو) وبلینی.

ابتکار او به او اجازه داد تا با استاد جاکومو پوچینی ارتباط برقرار کند، او با او نقش رودولفو در "بوهم" را بررسی کرد و حتی آریا "Gelida manina" را تا نیم تن کاهش داد. در طول صحنه‌سازی، انریکو کاروسو عاشق خواننده آدا جیاچتی بوتی می‌شود که نقش میمی را بازی می‌کند. رابطه آنها یازده سال به طول انجامید و دو فرزند به دنیا آمدند. اولی، رودولفو، در سال 1898، تنها یک سال پس از ملاقات آنها به دنیا آمد.

نقطه عطف در حرفه او با موفقیت پیروزمندانه در "Arlesiana" سیلیا رقم خورد. آمریکای لاتین و روسیه تئاترهای خود را برای استقبال از تنور جوان ایتالیایی که در پترزبورگ و مسکو، بویون آیرس و مونته ویدئو می خواند، باز می کنند، جایی که او برای اولین بار "توسکا" و "مانون لسکو" را در نسخه ماسنه اجرا می کند.

اولین حضور در لا اسکالا با توسکا موفقیت آمیز نبود. با این حال، شرایط تخفیف‌دهنده‌ای نیز وجود دارد که از شخصیت غیر آشتی‌جویانه استاد آرتورو توسکانینی ناشی می‌شود. اما انریکو فردی غریزی و حساس است، بنابراین شکست او را رنج می برد. او با موفقیت بزرگ در «Elisir d'amore» انتقام خود را می گیرد.

او سپس برای تور سوم در بوئنوس آیرس با استاد توسکانینی حرکت می کند. در سال 1901 او خود را با اولین بازی در زادگاهش ناپل، با الیسر دامور که اکنون آزمایش شده بود، دید. اما عموم مردم به رهبری گروهی از اسنوب ها که انریکو این کار را نمی کنداو زحمت کشیده تا او را به دست آورد، اعدامش را خراب می کند. او عهد می بندد که دیگر در ناپل خود نخواند، قولی که تا پایان روزهایش به آن پایبند خواهد بود و با اجرای آهنگ "Addio mia bella Napoli" مهر آن را می زند.

حرفه او اکنون پیروزمندانه شده است: کاروسو با اجرای "ریگولتتو" مردم آنگلوساکسون را تسخیر کرد، او رکوردهایی را با همراهی روگرو لئونکاوالو روی پیانو ضبط کرد و اولین حضور خود را در متروپولیتن در نیویورک انجام داد، جایی که او در هفده فصل 607 بار خوانده است.

متأسفانه زندگی خصوصی او چندان خوب پیش نرفت: علیرغم تولد دومین پسرش انریکو در سال 1904، همسرش دیگر به سختی او را دنبال کرد و ترجیح داد در ویلای آنها در سینا زندگی کند. در این بین، انریکو توسط زنی که احتمالاً از هیستری رنج می برد یا قهرمان اصلی تلاش برای باج گیری است، متهم به رفتار نابهنجار می شود. او بدون آسیب از محاکمه بیرون می آید، اما در سال 1908 از همسرش جدا می شود. در همین حال، یک دستیار معنوی نامشخص به اطرافیانش می پیوندد.

تابستان بعد، لارنژیت ندولار در میلان جراحی شد، اختلالی که احتمالاً ماهیتی عصبی دارد. بحران تنور در سال 1911 شروع شد، زمانی که او به دلیل ثروتش قربانی یک سری تلاش‌های اخاذی توسط همسر سابقش و سایر شخصیت‌های پنهان شد، که دنیای اموات آمریکا در نهایت از او محافظت کرد.

ادامه بهدر سرتاسر جهان برای مبالغ سرگیجه‌آور آواز بخوان، حتی اگر در طول جنگ او با میل و رغبت برای اهداف عالی اجرا کند. در 20 آگوست 1918 با دوروتی بنجامین جوان آمریکایی ازدواج کرد که از او صاحب یک دختر به نام گلوریا شد.

بحران شخصی و هنری او حادتر می شود: او می خواهد بازنشسته شود اما با وجود ناراحتی روزافزون به دلیل آمپیم ریه که فقط بعداً تشخیص داده می شود، به تورها و اجراها ادامه می دهد. در دسامبر 1920 عمل شد. در ژوئن سال بعد به همراه همسر، دختر و منشی وفادارش برونو زیراتو به ایتالیا بازگشت.

انریکو کاروسو در 2 اوت 1921 در زادگاهش ناپل در سن 48 سالگی درگذشت.