بیوگرافی • حساسیت واقعی

در سال 1997 ناپدید شد، طرفداران همچنین منتظر موج معمول "تجدید ارزش گذاری" برای او هستند که به موقع آن هنرمندانی را که در زمان زنده بودن ارزش کمی یا بی ارزشی در نظر گرفته بودند، لمس می کند، شاید به نفع بسیاری باشد. نوازندگان متوسط ​​تر با این حال، ایوان گرازیانی (اما مادری ساردینی) که در 6 اکتبر 1945 در ترامو به دنیا آمد، مجموعه‌ای از آهنگ‌های غنایی عالی و لطافت بیانی فراموش‌نشدنی را منتشر کرد (به سری عناوین اختصاص یافته به نام‌های زنان مراجعه کنید).

محتمل است که مانند همه چیز، حتی در این مورد نیز سرنوشتی تا حدی بدخواهانه دستی در ضرب المثل داشته است. ایوان گرازیانی پس از جویدن موسیقی از کودکی - به ویژه راک - در دهه 60 پس از فارغ التحصیلی در رشته گرافیک، گروه "آنونیما صدای" را تأسیس کرد که بیشتر از سر وظیفه بود تا از روی اعتقاد. او با این گروه در کانتاگیرو 1967 با ترانه "Parla tu" شرکت کرد و در پایان به پایان رسید. با این حال، پسران سال بعد آن را با "L'amore mio, l'amore tuo" جبران می کنند، که در بخش پیچیده جای خوبی پیدا می کند. ایوان در نهایت موفق می شود، همیشه با گروه خود، پنج دور 45 دور موفقیت متوسط ​​را ثبت کند. با این حال، ورود به دنیای موسیقی در سطح حرفه ای، راه را برای همکاری های متعدد باز می کند.

در سال 1974 سرانجام کار خود را به عنوان خواننده و ترانه سرا با LP "La città che io" آغاز کرد.من می خواهم" و دو سال بعد گیتارهای آلبوم لوسیو باتیستی "درام، کنترباس و غیره" متعلق به اوست. و این باتیستی بزرگ است که اولین کسی است که او را باور کرده است. همچنین در سال 1976 یک رکورد منتشر شده توسط شرکت ضبط Numero Uno، متعلق به دو نفر Mogol-Battisti: "تصنیف برای 4 فصل". متاسفانه، فروش بسیار کمتر از حد انتظار است.

سال بعد، ایوان گرازیان دوباره تلاش می کند و آهنگ شیرین " Lugano addio" اولین بازخورد را از مردم پیدا می کند، که بنابراین به طور موثر آلبوم "I lupi" را راه اندازی می کند. این اولین لذت واقعی او است، با تقریباً ده هزار نسخه فروخته شده.

در سال 1978، آلبوم جدید دیگری، " پیگرو، آن مراسم تقدیس: ترانه‌های «مونالیزا»، «پیگرو» و «پائولینا» عباراتی واقعی هستند که به‌طور مداوم توسط رادیوهای آن دوره پخش می‌شوند. این سال‌هایی است که ایوان گرازانی نازک در تاج آن حضور دارد. موج، سال‌هایی که عموم مردم او را با آن وفاداری دنبال می‌کردند، سپس در دهه بعد از بین رفت. در سال 1979، «آگنیسه» به یک موفقیت تبدیل شد، در حالی که در سال 1980، «Firenze (Canzone triste)» ایوان گرازیانی را به ستاره موسیقی لحظه تبدیل کرد. امضاها برای او هدر می رود. او برای ساخت موسیقی متن «Il grande ruggito» فراخوانده شد و در سال 1981 علاوه بر تهیه کنندگی «Seni e cosini» در فیلم «پسران ایتالیایی» ظاهر شد.

به بالا رسیدیم، سهمی نزولی آهسته آن از اینجا شروع می شود. آثار بعدی او «ایوانگرازیانی و نوو، بدون شک آلبوم‌های ارزشمندی هستند، اما به طرز عجیبی اجماع مورد نظر را به دست نمی‌آورند. مرحله‌ای مبهم و نه چندان سازنده آغاز می‌شود: «پیکنیک» متوسط ​​سال 1986 گواه روشنی بر این امر است (فقط راک « سولا" و کلاسیک آهسته "Rosanna non sei tu")، حتی اگر چند سال بعد به نظر می رسد که خواننده و ترانه سرا دوباره قوی شده و هنوز پر از ایده است، همانطور که توسط "Ivangarage" زیبا نشان می دهد.

بسیار جوان آن را با "مالدت مالینگو" در جشنواره سان رمو در سال 1994 کشف کردند، که ایوان قبلاً در نسخه 1985 با "فرانکا تی آمو" شرکت کرده بود: فروش آثار او. باید گفت که گرازیانی هنرمندی بود که هرگز به هر قیمتی به دنبال محبوبیت نبود و هرگز آثار هنری خود را با پذیرش منطق تجاری آشکار "آلوده" نکرد. او به عنوان یک خواننده و ترانه سرا همیشه گره خورده است. به شاعرانگی اش به واقعیت ولایت عادت کرده است. موضوعی که شاید تاثیر زیادی نداشته باشد اما مطمئناً واقعی و واقعی است.

در 1 ژانویه 1997، این خواننده و ترانه سرا که هنوز پنجاه و سه ساله نشده بود، در خانه خود در نوافلتریا بر اثر بیماری صعب العلاج درگذشت.

در سال 1988 رمان - خاطرات روزانه منتشر شد، "Arcipelago Chieti"، داستان یک ماه، از 19 نوامبر تا 19 دسامبر 1971، توسط خواننده و ترانه سرا.در بیمارستان نظامی، در طول خدمت سربازی.