بیوگرافی • شعر مدرن

• کتابشناسی ضروری جورج کاپرونی
• آثار
• مجموعه داستانهای کوتاه

متولد 7 ژانویه 1912 در لیورنو، جورجیو کاپرونی بدون شک یکی از بزرگترین شاعران قرن بیستم بود. پدرش آتیلیو با اصالتی ساده حسابدار و مادرش آنا پیچی خیاطی بود. جورجیو ادبیات را زود از طریق کتاب های پدرش کشف کرد، به طوری که در سن هفت سالگی گلچینی از شاعران منشأ (سیسیلی ها، توسکانی ها) را در کتابخانه پدرش یافت که به طور جبران ناپذیری مجذوب و درگیر باقی ماند. در همان دوره خود را وقف مطالعه کمدی الهی کرد که از آن برای «دانه گریه» و «دیوار زمین» الهام گرفت.

در طول جنگ جهانی اول، او به همراه مادر و برادرش پیرفرانچسکو (دو سال از او بزرگتر) به خانه یکی از بستگانش، ایتالیا باگنی نقل مکان کرد، در حالی که پدرش برای خدمت سربازی فراخوانده شد. سال‌های سختی بود، هم به دلایل اقتصادی و هم به خاطر جنایات جنگ که رد عمیقی در حساسیت جورجیو کوچولو به جا گذاشت.

سرانجام در سال 1922 این تلخی پایان یافت، ابتدا با تولد خواهر کوچکش مارسلا، سپس با آنچه که مهم ترین اتفاق در زندگی جورجیو کاپرونی خواهد بود: انتقال به جنوا، که او " شهر واقعی من " را تعریف خواهد کرد.

بعد از مدرسه راهنمایی در موسسه موسیقی ثبت نام کرد«جی.وردی»، جایی که ویولن آموخت. در سن هجده سالگی به طور قطع از جاه طلبی خود برای نوازندگی دست کشید و در Magisterium تورین ثبت نام کرد، اما به زودی تحصیل خود را رها کرد.

در آن سالها شروع به نوشتن اولین ابیات شعری خود کرد: از نتیجه به دست آمده راضی نبود، ورق ها را پاره کرد و همه چیز را دور ریخت. دوره ملاقات با شاعران جدید آن زمان است: مونتال، اونگارتی، باربارو. او تحت تأثیر صفحات "Ossi di sepia" قرار گرفت، تا جایی که تأیید کرد:

در سال 1931 او تصمیم گرفت برخی از اشعار خود را برای مجله جنوایی «سیرکولو» بفرستد، اما مدیر مجله، آدریانو گرانده، آنها را رد کرد و او را به صبر دعوت کرد، گویی می خواهد بگوید شعر برای او مناسب نیست.

دو سال بعد، در سال 1933، اولین اشعار خود را به نام های "Vespro" و "Prima luce" در دو مجله ادبی منتشر کرد و در Sanremo، جایی که در حال انجام خدمت سربازی بود، دوستی های ادبی برقرار کرد. : جورجیو باسانی، فیدیا گامبتی و جووانی باتیستا ویکاری. او همچنین با انتشار نقد و نقد ادبی شروع به همکاری با مجلات و روزنامه ها می کند.

در سال 1935 او شروع به تدریس در مدارس ابتدایی، ابتدا در Rovegno و سپس در Arenzano کرد.

مرگ نامزد او اولگا فرانزونی در سال 1936 باعث ایجاد مجموعه شعری کوچک "Come un'allegoria" شد که در جنوا توسط امیلیانو دگلی اورفینی منتشر شد. ناپدید شدن غم انگیزدختری که ناشی از سپتی سمی است، به گواه بسیاری از اشعار او در آن دوره، اندوهی عمیق در شاعر ایجاد می کند که از جمله آنها باید به «غزل سالگرد» و «یخبندان صبح» اشاره کرد.

در سال 1938، پس از انتشار "Ballo a Fontanigorda" برای ناشر Emiliano degli Orfini، با لینا رتالیاتا ازدواج کرد. همیشه در همان سال به رم نقل مکان کرد و تنها چهار ماه در آنجا ماند.

سال بعد او فراخوانده شد و در می 1939 دختر بزرگش، سیلوانا، به دنیا آمد. در آغاز جنگ ابتدا به جبهه آلپ دریایی و سپس به ونتو فرستاده شد.

1943 برای جورجیو کاپرونی بسیار مهم بود زیرا یکی از آثار او توسط متصدی با اهمیت ملی منتشر شد. "Cronistoria" توسط Vallecchi در فلورانس، یکی از ناشران شناخته شده در آن زمان، چاپ شد.

حتی حقایق جنگ برای زندگی شاعری که از 8 سپتامبر تا آزادی، نوزده ماه را در وال تربیا، در منطقه پارتیزانی گذراند، اهمیت زیادی دارد.

در اکتبر 1945 به رم بازگشت و تا سال 1973 به عنوان معلم دبستان در آنجا باقی ماند. او در پایتخت با نویسندگان مختلفی از جمله کاسولا، فورتینی و پراتولینی آشنا شد و با دیگر شخصیت‌های فرهنگی (یکی بالاتر از همه: پازولینی) رابطه برقرار کرد.

تولید این دوره عمدتاً بر اساس نثر و انتشار مقالات مربوط به آن بودموضوعات مختلف ادبی و فلسفی در آن سالها به حزب سوسیالیست پیوست و در سال 1948 در اولین «کنگره جهانی روشنفکران برای صلح» در ورشو شرکت کرد.

در سال 1949 او در جستجوی قبر پدربزرگ و مادربزرگش به لیورنو بازگشت و عشق خود را به شهر زادگاهش دوباره کشف کرد:

فعالیت های ادبی کاپرونی دیوانه کننده می شود. در سال 1951 او خود را وقف ترجمه "زمان یافت شده" توسط مارسل پروست کرد که به دنبال آن نسخه های دیگری از فرانسوی بسیاری از آثار کلاسیک فراتر از آلپ خواهد آمد.

در همین حین شعر او روز به روز محبوبیت بیشتری پیدا کرد: "Stanze della funicolare" در سال 1952 برنده جایزه Viareggio شد و پس از هفت سال در سال 1959 "گذر از Aeneas" را منتشر کرد. همچنین در آن سال او بار دیگر با فیلم «دانه گریه» برنده جایزه ویارجو شد.

از 1965 تا 1975 "ترک مسافر تشریفاتی و دیگر عروض"، "کتاب سوم و چیزهای دیگر" و "دیوار زمین" را منتشر کرد.

1976 اولین مجموعه او به نام "اشعار" منتشر شد. در سال 1978 یک جلد شعر با عنوان "علف فرانسوی" منتشر شد.

از سال 1980 تا 1985 بسیاری از مجموعه های شعر او توسط ناشران مختلف منتشر شد. در سال 1985 شهرداری جنوا به او شهروندی افتخاری اعطا کرد. در سال 1986 "ارل کون هالر" منتشر شد.

شاعر بزرگ و فراموش نشدنی جورجیو کاپرونی در 22 ژانویه 1990 در خانه رومی خود درگذشت. سال بعد مجموعه شعر «رس آمیسا» پس از مرگ منتشر شد. غزل "Versicoli quasi ecologici" برگرفته از آن موضوع امتحان دبیرستان ایتالیا در سال 2017 است.

کتابشناسی ضروری جورجیو کاپرونی

آثار

• مثل یک تمثیل، 1936
• Ballo a Fontanigorda، 1938
• داستانها، 1941
• تاریخ، 1943
• گذر آئنیاس، 1956
• دانه گریه، 1959
• وداع با مسافر تشریفاتی، 1965
• دیوار زمین، 1975
• اشعار (1932-1991)، 1995
• "آخرین دهکده" (اشعار 1932-1978)، ویرایش شده توسط Giovanni Raboni, Milan, Rizzoli, 1980
• "شکارچی صادق ", Milan, Garzanti, 1982.
• "The Count of Kevenhuller", Milan, Garzanti, 1986.
• "Poems" (1932-1986), Milan, Garzanti, 1986 (مجموعه همه آثار شاعرانهبه جز Res Amissa)
• "Res amissa"، ویرایش جورجیو آگامبن، میلان، گارزانتی، 1991.

مجموعه داستان های کوتاه

• "دخمه پرپیچ و خم"، میلان، گارزانتی، 1984.

بررسی اجمالی کتابشناختی و انتقادی

• " Giorgio Caproni " by Adele Dei, Milan, Mursia, 1992, pp. 273.