Biografie - Rome in het hart

• Antonello Venditti in de jaren 2000
• De jaren 2010

Antonello Venditti werd op 8 maart 1949 geboren in Merano (hoewel sommige bronnen aangeven dat hij in Rome geboren is, in de Via Zara, district Triëst). Zijn moeder, Wanda Sicardi, lerares Latijn en Grieks, gaf Antonello Venditti al op zeer jonge leeftijd de opdracht om te studeren aan deMaar de al te academische studie van het instrument en een al te bezorgde grootmoeder dwongen hem om de piano vroegtijdig op te geven.

Tijdens zijn middelbare schooltijd (de 'Giulio Cesare') belandde hij in de Folkstudio, aanvankelijk als toeschouwer en daarna met een eigen repertoire, waarvan de belangrijkste nummers 'Sora Rosa' (opgedragen aan zijn grootmoeder) en ' Rome Capoccia "Het was tijdens zijn middelbare schooltijd dat hij twee toekomstige artiesten ontmoette: Francesco De Gregori en de acteur en filmregisseur Carlo Verdone, met wie hij altijd goede vrienden zou blijven en artistiek zou samenwerken (Venditti nam de soundtrack op van 'Troppo forte' en Carlo Verdone speelde drums op twee Venditti-albums, 'Venditti e segreti' in 1986 en 'Venditti e segreti' in 1986).'Je neemt deze bittere vrucht' uit 1996).

Hij bracht zijn eerste album uit in 1972, 'Theorius Campus', in een condominium met zijn levenslange vriend Francesco De Gregori. Hij deelde de twee kanten van de plaat, de eerste door De Gregori, de tweede door Venditti, waarop het eerder genoemde 'Sora Rosa' en het bekendere 'Roma Capoccia' staan.

Op artistiek vlak leefde hij de jaren 1970 met veel gisting en participatie, hij bracht bijna één album per jaar uit en werd een van de belangrijkste hoekstenen van de Italiaanse singer-songwritermuziek. Antonello Venditti verdient grote waardering omdat hij de eerste Italiaanse singer-songwriter was die muziek gebruikte om te praten over politiek ('Compagno di scuola'), drugs en seks ('Lilly'), in een tijd waarinArgumenten, deze, die ook voor hem tot ongemakkelijke gevolgen leidden. Laten we terugdenken aan de beschuldiging van belastering van de staatsreligie in januari 1974 voor het lied 'A Cristo', in het openbaar uitgevoerd in het Teatro dei Satiri in Rome, en waarvoor Venditti werd vervolgd.

Ongetwijfeld meer romantisch en sentimenteel in de jaren 80, waar we een Venditti zien die ook om persoonlijke redenen verandert (zijn huwelijk met de actrice Simona Izzo, duurde slechts drie jaar) en zijn aandacht op het sentiment richt. Dit is de periode van zijn roem: ongetwijfeld geholpen door zijn passie voor voetbal en zijn team - Roma - dankzij het concert in het Circo Massimo met dewaarin Antonello Venditti zijn tweede scudetto vierde en werd bijgewoond door 250.000 mensen, verhoogde zijn bekendheid aanzienlijk.

Voor de gelegenheid schreef Venditti 'Grazie Roma', nog steeds het slotlied van elke teamwedstrijd in het Stadio Olimpico.

Eind jaren '80 en begin jaren '90 nam Venditti prachtige albums op die hem terugbrachten naar de top van de hitlijsten, net als in zijn begindagen. 'In questo mondo di ladri' uit 1988 en 'Benvenuti in paradiso' uit 1991 verkochten ongeveer een miljoen exemplaren, mede dankzij prachtige liefdesliedjes als 'Ricordati di me' en 'Amici mai'.

Het einde van het millennium brengt ook goed nieuws op werk- en niet-werkgebied. Op 8 maart 1999 vierde hij zijn 50e verjaardag aan de La Sapienza Universiteit in Rome, en bij deze gelegenheid ontving hij zijn graad in de Rechten, die hij in het begin van de jaren 1970 behaalde.

Antonello Venditti

Antonello Venditti in de jaren 2000

Het nieuwe millennium begon met nog meer goed nieuws. In 2001 won Roma Calcio zijn derde Scudetto en Antonello bedacht zich geen moment om een nieuw nummer te presenteren voor een feest, zoals hij in 1983 deed in het Circo Massimo. Het optreden werd bijgewoond door ongeveer een miljoen fans, wat de bekendheid en relevantie van de singer-songwriter in de Italiaanse muziekscene aantoonde.

Slechts twee jaar gaan voorbij en in 2003 verschijnt er een nieuw album. Het is de beurt aan 'Che fantastica storia è la vita' (Wat een fantastisch verhaal is het leven), dat in acht nummers de oprechtheid van de Romeinse zangeres samenvat. Een belangrijk album dat heeft leidmotief Onder de nummers op het album zijn, naast de naamgever van het album, 'Con che cuore' en 'Lacrime di pioggia', met een sentimentele ondertoon, 'Ruba scritta' geschreven in 1968 en alleen gepubliceerd door Mia Martini in de jaren 1970, 'Il sosia' en 'Non c'è male' met de politiek van het heden en het verleden als achtergrond.

In 2009 publiceerde hij het boek 'Het belangrijkste is dat je ongelukkig bent', een autobiografische roman. De titel verwijst naar een zin die zijn moeder altijd tegen hem zei.

De jaren 2010

Voorafgegaan door het lied "Uniek (Mijn schade en liefde)" Eind november 2011 verscheen het album 'Unica'. Voor het volgende album was het wachten tot 2015, toen ze 'Tortuga' uitbracht, waarop ze vooruitliep met de release van de single 'Cosa avevi in mente'. Het jaar daarop, in 2016, bracht ze haar tweede boek uit, getiteld 'Nella notte di Roma'.