Biografie - Grock uit elkaar

• Essentiële filmografie van Angela Finocchiaro

De zeer sympathieke Milanese actrice Angela Finocchiaro werd geboren op 20 november 1955 en voordat ze de stekelige en intelligente komediester werd die ze is, bezocht ze halverwege de jaren zeventig de podia van half Italië via een lange leertijd bij het beroemde theatergezelschap met een experimentele achtergrond, beter bekend als 'Quelli di Grock' (waarvan ze medeoprichtster was).

Onder de shows is vooral het surrealistische 'Spariamo alle farfalle' (Laten we vlinders schieten) gedenkwaardig. En het volstaat te zeggen dat de regisseurs en oprichters van 'Quello di Grock' Maurizio Nichetti erbij haalden om het niveau dat de groep bereikte te begrijpen.

Van 1976 tot 1980 speelde Angela Finocchiaro in verschillende shows, nu gewoon grappig, nu van een unieke, luchtige komedie, waaronder niet te vergeten 'Felice e Carlina', 'La città degli animali', 'Giochiamo che io ero', 'Vieni nel mio sogno', 'Dudu Dada'.

In 1980 voerde ze samen met Carlina Torta en Amato Pennasilico de show 'Panna Acida' op (een naam die later ook werd gegeven aan de nieuwe theatergroep die op het punt stond geboren te worden) en in hetzelfde jaar nam ze deel aan de film die haar nationale bekendheid zou geven: het fantastische 'Rataplan' van de briljante Maurizio Nichetti.

Zijn theatrale betrokkenheid bleef echter constant, ondanks de dringende aantrekkingskracht van de showbizzcinema. Hij nam zelfs, onder leiding van Gaetano Sansone, deel aan een enscenering voor een collage van teksten van Giorgio Manganelli voor het 'Carnaval van Venetië'.

Creatief en niet te stoppen, in 1981 schreef, speelde en ensceneerde Angela Finocchiaro samen met de onafscheidelijke Carlina Torta en Amato Pennasilico de tweede show van 'Panna Acida: Scala F', niet zonder zich ook te wijden aan het leiden en bedenken van het radioprogramma 'Torno subito'.

Angela Finocchiaro is een zeer intelligente vrouw met een veelzijdig talent, die in staat is om na te denken over wat ze doet en over de diepgewortelde redenen voor haar werk. Ze heeft vaak de aandacht van de entertainmentwereld getrokken, niet alleen vanwege haar acteerkunsten, zoals toen ze door het Teatro La Baracca werd gevraagd om in Bologna een seminar te houden over de problemen van theaterwerk.

In 1982-1983 speelde ze mee in het stuk 'Arsenic and Old Lace' (een productie van Teatro Nuova Scena), terwijl ze het jaar daarop, nooit moe van het leren en zichzelf in de kijker te zetten, deelnam aan het Porta Romana Theatre seminar in Milaan, georganiseerd door Dominio De Fazio, met wie ze verder studeerde in Rome dankzij een beurs voor een cursus gesponsord door deGaumont.

In 1984 voerde hij in opdracht van de gemeente Milaan voor het festival 'Milano d'estate' de voorstelling 'Miami' op in het Teatro di Porta Romana en nam hij deel aan het dramaturgie-essay van de Civica Scuola d'Arte Drammatica van Milaan, gehouden in het Teatro Piccola Commenda.

Dat waren de roerige jaren 80, toen televisie op het punt stond om alle andere vormen van entertainment op te slokken, en dus creëerde de actrice samen met de nooit vergeten Nichetti en Gabriele Salvatores (een toekomstige cultregisseur) een programma voor Canale 5, getiteld 'Quo vadiz'.

Sommigen zouden kunnen denken dat Angela Finocchiaro op dit moment uitkeek naar wat rust, na een decennium in een wervelend tempo. Niets was meer mis: ze ging aan tafel en schreef, voor de groep 'Panna Acida', de show 'Viola'.

In 1985 reisden ze door Italië om de werkpaarden van het gezelschap te presenteren, en zelfs de RAI besteedde er aandacht aan door 'Viola' en 'Scala F' te filmen (deze laatste werd geselecteerd voor het 'Video Teatro' overzicht in Riccione), waardoor degenen die de voorstellingen niet konden of wilden volgen de kans kregen om een idee te krijgen van het werk dat werd uitgevoerd doordit vreemde theatrale ensemble.

Ondertussen blijft hij meewerken aan de cursus dramaturgie onder leiding van Giuseppe Di Leva aan de Civica Scuola d'Arte Drammatica in Milaan.

Hij speelde de voorstellingen 'Viola' en 'Scala F' op het Internationale Festival van Manizales (Colombia) en gaf een theaterworkshop voor acteurs aan de Academie voor Dramatische Kunst in Bogotá.

Daarna debuteerde hij met de cabaretmonoloog 'Bocconcini' van Giancarlo Cabella, een groot succes bij publiek en critici.

Later zal hij ook "La stanza dei fiori di china" op de planken brengen, geïnspireerd door de aangrijpende roman "Flowers for Algernon" van Daniel Keyes, gepresenteerd in de "In scena" recensie in het Porta Romana theater. Ook hier zijn de critici niet scheutig met lof, terwijl het publiek de handen dichtknijpt om dit werkelijk unieke karakter van onze theaterscene te bejubelen.

Naast theater heeft hij ook deelgenomen aan talrijke films, naast het tv-drama 'Mothers' en de tv-serie 'God Sees and Provides'; sommige hebben een vaste plaats in het nationale debat verworven, zoals 'The Bagman' en 'Rubber Wall'.

In 2003 konden we haar waarderen als deel van de kleurrijke groep van het komedieprogramma 'Zelig'.

Essentiële filmografie van Angela Finocchiaro

• Ratataplan, door Maurizio Nichetti (1979)
• Ho fatto splash, door Maurizio Nichetti (1980)
• Il burbero, door Castellano en Pipolo (1986)
• Domani accadrà, door Daniele Luchetti (1988)
• Luisa, Carla, Lorenza en... de liefdevolle afstanden, door Sergio Rossi (1989)
• Io, Peter Pan, door Enzo De Caro (1989)
• Lieve dames, door Adriana Monti (1989)
• Il muro di gomma, door Marco Risi (1991)
• Il portaborse, door Daniele Luchetti (1991)
• Volere volare, door Maurizio Nichetti (1991)
• Vrijgesproken voor het plegen van het feit, door Alberto Sordi (1992)
• Arriva la bufera, door Daniele Luchetti (1992)
• Bakken, door Felice Farina (1995)
• A che punto è la notte, TV-film van Nanni Loy (1995)
• L'ultimo capodanno, door Marco Risi (1998)
• Le madri, TV-film, van Angelo Longoni (1999)
• Non ti muovere, door Sergio Castellitto (2004)
• Signora, door Francesco Laudadio (2004)
• 13dici a tavola, door Enrico Oldoini (2004)
• La bestia nel cuore, door Cristina Comencini (2005)
• Lezioni di volo, door Francesca Archibugi (2007)
• Mijn broer is enig kind, door Daniele Luchetti (2007)
• Amore, bugie e calcetto, door Luca Lucini (2008)
• Un giorno perfetto, door Ferzan Ozpetek (2008)
• Il cosmo sul comò, geregisseerd door Marcello Cesena (2008)
• I mostri oggi, geregisseerd door Enrico Oldoini (2009)
• Io, loro e Lara, geregisseerd door Carlo Verdone (2009)
• Welcome to the South, geregisseerd door Luca Miniero (2010)
• La banda dei Babbi Natale, geregisseerd door Paolo Genovese (2010)
• Bar Sport, geregisseerd door Massimo Martelli (2011)
• Chocoladelessen 2, geregisseerd door Alessio Maria Federici (2011)
• Welcome to the North, geregisseerd door Luca Miniero (2012)
• Il sole dentro, geregisseerd door Paolo Bianchini (2012)
• Er is een groot lichaam voor nodig, geregisseerd door Sophie Chiarello (2013)
• Indovina chi viene a Natale, geregisseerd door Fausto Brizzi (2013)
• Un boss in salotto, geregisseerd door Luca Miniero (2014)
• De mooiste school ter wereld, geregisseerd door Luca Miniero (2014)
• Latin Lover, geregisseerd door Cristina Comencini (2015)
• Holiday in the Caribbean - De kerstfilm, geregisseerd door Neri Parenti (2015)
• Solo, geregisseerd door Laura Morante (2016)