Biografija • Grocka na stranu

• Osnovna filmografija Angele Finocchiaro

Rođena 20. novembra 1955. godine, vrlo simpatična milanska glumica Angela Finocchiaro, prije nego što je postala zvijezda oštre i inteligentne komedije, odnosno sredinom 70-ih godina pohađao je pozornice pola Italije kroz dugogodišnju praksu u čuvenoj pozorišnoj družini, sa eksperimentalnom pozadinom, poznatijom kao "Quelli di Grock" (čiji je doprinos fondacija).

Među emisijama posebno se ističe nadrealna "Hajde da pucamo u leptire". Dovoljno je reći da je među direktorima i osnivačima "Quello di Grock" bio i Maurizio Nichetti da bi razumio nivo koji je grupa dosegla.

Od 1976. do 1980. godine Angela Finocchiaro je glumila u raznim predstavama, čas jednostavno zabavne, čas sa jedinstvenom i lakomislenom komedijom, među kojima ne možemo ne spomenuti "Felice e Carlina", "La città degli animali" “, „Hajde da igramo da sam bio”, „Uđi ​​u moj san”, „Dudu Dada”.

Godine 1980. s Carlinom Tortom i Amato Pennasilico postavila je predstavu "Panna Acida" (naziv kasnije dobio i nova pozorišna grupa koja se uskoro trebala roditi) i iste godine učestvovala je u film koji će joj dati nacionalnu slavu: fantastični "Rataplan", briljantnog Maurizija Nichettija.

Međutim, njegova pozorišna posvećenost ostaje stalna, uprkos hitnim laskanjimakinematografskog šoubiznisa. Naime, pod vodstvom Gaetana Sansonea, učestvuje u instalaciji za kolaž tekstova Giorgia Manganellija za "Venecijanski karneval".

Kreativna i nezaustavljiva, Angela Finocchiaro je 1981. napisala, interpretirala i postavila sa nerazdvojnim Carlinom Tortom i Amato Pennasilico drugu emisiju "Panna Sourdough: Scale F", ne a da se posvetila i vođenju i koncepciji radio emisiju "Odmah se vraćam".

Veoma inteligentna žena sa višestrukim talentom, sposobna da razmišlja o onome što radi i o dubokim razlozima svog rada, Angela Finocchiaro je često privlačila pažnju svijeta zabave ne samo svojim glumačkim vještinama, kao i kada ju je Teatro La Baracca pozvao da održi seminar u Bolonji o problemima pozorišnog rada.

U periodu 1982-1983. učestvuje kao ko-protagonistkinja u predstavi "Arsen i stara čipka" (produkcija Teatro Nuova Scena), dok naredne godine, ne umorna od učenja i angažovanja, pohađa seminar Teatro di Porta Romana u Milanu koji je održao Dominio De Fazio s kojim će nastaviti školovanje u Rimu zahvaljujući stipendiji za kurs koji je sponzorirao Gaumont.

Godine 1984. u ime Opštine Milano, za reviju "Milano na leto" postavio je emisiju "Majami" koju je predstavljaou Teatro di Porta Romana i učestvuje u eseju o dramaturgiji Civica Scuola d'Arte Drammatica u Milanu, održanom u Teatro Piccola Commenda.

Bilo je to izmučenih 80-ih kada je televizija trebala progutati sve druge vidove zabave i tako je glumica, zajedno sa nikad zaboravljenim Nichettijem i Gabrieleom Salvatoresom (budući kultni režiser), oživjela emisiju za Canale 5 , pod nazivom "Quo vadiz".

Neki bi mogli pomisliti da u ovom trenutku Angela Finocchiaro jedva čeka da se malo odmori, nakon decenije provedene u vrtlogu. Ništa lošije nije: sjeda za sto i piše emisiju "Viola" za grupu "Panna Acida".

Godine 1985. obišao je Italiju kako bi predstavio vodeće brodove kompanije. Jednom je to čak i Rai shvatio i pobrinuo se da izvrši televizijsko snimanje "Viole" i "Scale F" (posljednja je odabrana za reviju "Video Teatro" u Riccioneu), ostavljajući tako mogućnost onima koji nije mogao ili nije hteo da prati predstave, da stekne predstavu o radu ove čudne pozorišne ekipe.

U međuvremenu, nastavlja se suradnja na kursu drame koji vodi Giuseppe Di Leva u Civica Scuola d'Arte Drammatica u Milanu.

Predstavlja emisije "Viola" i "Scala F" na Međunarodnom festivalu u Manizalesu (Kolumbija) idrži pozorišni seminar za glumce Akademije dramskih umetnosti u Bogoti.

Tada je debitirao kabareskim monologom "Bocconi" Giancarla Cabelle, koji je postigao veliki uspjeh kod publike i kritike.

Kasnije će na scenu donijeti i "La stanza dei fiori di china" inspiriranu dirljivim romanom "Cvijeće za Algernona" Daniela Keyesa, predstavljenom u seriji "In scena" u teatru Porta Romana. Opet, kritičari ne štede na pohvalama, dok publika guli ruke da pohvali ovaj zaista jedinstven karakter naše pozorišne scene.

Osim pozorišta, tu su i brojni filmovi u kojima je učestvovao, pored TV igranog filma "Majke" i TV serije "Bog vidi i daje"; neki su zaslužili stalno mjesto u nacionalnoj debati, kao što su "The bag holder" i "Gumwall".

Godine 2003. cijenili smo je prateći slikovitu turneju humorističkog programa "Zelig".

Osnovna filmografija Angele Finocchiaro

• Ratataplan, Maurizio Nichetti (1979)
• Proizveo sam senzaciju, Maurizio Nichetti (1980)
• Il grumpo, Castellano i Pipolo (1986)
• Sutra će se dogoditi, Daniele Luchetti (1988)
• Luisa, Carla, Lorenza i... ljubazne distance, Sergio Rossi ( 1989)
• Ja, Petar Pan, Enzo De Caro (1989)
• Drage dame, Adriana Monti (1989)
• Gumeni zid, Marco Risi(1991.)
• Držač torbe, Daniele Luchetti (1991.)
• Volere volare, Maurizio Nichetti (1991.)
• Oslobodjen da je počinio zločin, Alberto Sordi ( 1992)
• Oluja stiže, Daniele Luchetti (1992)
• Bidoni, Felice Farina (1995)
• U kojem trenutku je noć, TV film, od Nanni Loy (1995)
• Posljednja novogodišnja noć, Marco Risi (1998)
• Majke, TV film, Angelo Longoni (1999)
• Nemoj potez, Sergio Castellitto (2004)
• Dama, Francesco Laudadio (2004)
• 13dici za stolom, Enrico Oldoini (2004)
• Zvijer u srcu , Cristina Comencini (2005)
• Lekcije, Francesca Archibugi (2007)
• Moj brat je jedino dijete, Daniele Luchetti (2007)
• Ljubav, laži i fudbal, Luca Lucini (2008)
• Savršen dan, Ferzan Ozpetek (2008)
• Kosmos na komodi, režija Marcello Cesena (2008)
• Čudovišta danas, režija Enrico Oldoini (2009)
• Ja, oni i Lara, režija Carlo Verdone (2009)
• Benvenuti al sud, režija Luca Miniero (2010)
• Grupa Djeda Mrazova, režija Paolo Genovese (2010)
• Bar Sport, režija Massimo Martelli (2011)
• Čokoladne lekcije 2, režija Alessio Maria Federici ( 2011)
• Benvenuti al Nord, režija Luca Miniero (2012)
• Sunce iznutra, režija Paolo Bianchini (2012)
• Potrebna je sjajna građa, u režiji Sophie Chiarello (2013)
• Pogodi kodolazi li na Božić?, režija Fausto Brizzi (2013)
• Šef u dnevnoj sobi, režija Luca Miniero (2014)
• Najljepša škola na svijetu, režija Luca Miniero (2014)
• Latinski ljubavnik, režija Cristina Comencini (2015)
• Praznici na Karibima - Božićni film, režija Neri Parenti (2015)
• Solo , u režiji Laure Morante (2016)