Biografie - Een leven in het veld

Hij werd geboren in Cusano Milanino (Mi) op 17 maart 1939. Naast de buitengewone overwinningen die hij behaalde met het shirt van de Rossoneri, omvat zijn carrière als voetballer ook de harde maar loyale duels met de legendarische Pele'.

Na een bevredigende carrière als speler in de rol van middenvelder en een korte onderbreking op de Milanese bank, begon hij in 1976 Juventus te coachen. Dat was een moedige beslissing van de toenmalige voorzitter van Juventus, Giampiero Boniperti, die besloot om de jonge Trapattoni een van de meest prestigieuze banken in de topcompetitie toe te vertrouwen. Deze keuze bleek een winnende, want deTrap (zoals hij liefkozend door alle voetbalfans wordt genoemd), wist de driekleur te winnen en te triomferen in de UEFA Cup door het Spaanse Atletico Bilbao in de finale te verslaan.

Na het beëindigen van zijn voetbalcarrière in Varese koos hij voor een trainerscarrière. Hij had het geluk om meteen te debuteren bij prestigieuze teams: na een korte periode bij Cagliari en Fiorentina werd hij gebeld door AC Milan, Juventus, Inter Milan en Bayern München.

Zijn vaardigheden kwamen onmiddellijk naar voren, zozeer zelfs dat de resultaten in groten getale binnenkwamen, vooral met het Piemontese team. Om een overzicht te geven: we hebben het over acht kampioenschappen (zes met Juventus, één met Inter en Bayern), een Champions Cup met Juventus, een Intercontinental Cup, opnieuw met de club uit Turijn, en drie UEFA Cups (twee met Juve en één met Inter). De uitzonderlijkeZijn palmares is aangevuld met een Europese Supercup, een Italiaanse Supercup, twee Italiaanse bekers en een Duitse beker. Toen, op 6 juli 2000, kwam er voor de Lombard coach, getrouwd en vader van twee kinderen, een prestigieuze benoeming: die van hoofdcoach van het Italiaanse nationale team, ter vervanging van Dino Zoff die ontslag had genomen.

Op 3 september 2000, in Boedapest, maakte hij zijn debuut op de bank van de Azzurri in Hongarije-Italië, de kwalificatiewedstrijd voor het WK 2002, die eindigde in 2-2. En op 7 oktober 2000 de eerste overwinning: 3-0 op het Meazza tegen Roemenië. Bijna een jaar later - op 6 oktober 2001 - eindigde Italië als eerste in de kwalificatieronde en ging het de eindfase van het WK 2002 in.van Japan en Korea.

Als speler maakte hij 284 optredens in de Serie A, bijna allemaal met het shirt van Milan; in het nationale team speelde hij 17 wedstrijden, waarin hij één doelpunt maakte. Op het veld won hij twee Scudetti, één Coppa Italia, twee Europese bekers, één beker voor bekerwinnaars en één intercontinentale beker.

Op de bank is Juventus het team waar hij het dichtst bij stond: hij leidde de ploeg uit Turijn niet minder dan 13 seizoenen. De andere teams waar hij het langst bleef waren Inter (vijf jaar), Bayern München (drie), en natuurlijk zijn laatste verbintenis, Fiorentina (twee jaar). In totaal won hij twintig trofeeën: zeven Scudetti, twee Italiaanse bekers, één Europese beker voor bekerwinnaars, één beker voor bekerwinnaars, tussenUefa Cups, een Intercontinental Cup, een Europese Super Cup, een Super League Cup. In Duitsland won hij een Scudetto, een Duitse Cup en een Duitse Super Cup.

Met deze cijfers is het niet verrassend dat hij de Italiaanse coach is die het meest heeft gewonnen. Vandaag, niet meer zo jong, wacht hem de moeilijke taak om het Italiaanse nationale team naar de Wereldbeker te leiden.

In 1999 was hij daarentegen de hoofdrolspeler in een spectaculaire uitbarsting tegen de Bayern-spelers (prompt gefilmd door de camera's) die zich volgens hem schuldig hadden gemaakt aan een gebrek aan professionaliteit. De video van die persconferentie werd een echte 'cult' en ging letterlijk de wereld rond, wat echter het buitengewoon oprechte en glasheldere karakter bevestigde dat iedereen waardeertin de Italiaanse coach, evenals zijn grote eerlijkheid en rechtvaardigheid, leidende waarden in zijn hele leven.

Trap beëindigde zijn avontuur aan het roer van de nationale ploeg in Portugal na de bittere uitschakeling op het EK 2004. Marcello Lippi werd benoemd tot zijn opvolger op de bank van de Azzurri.

En Portugal is het land dat hem roept: hij zit op de bank bij Benfica voor het kampioenschap 2004/2005 en leidt de club na 11 jaar naar de landstitel. Hoewel zijn contract voorzag in twee jaar op de Portugese bank, kondigde Trap aan het einde van het seizoen aan dat hij met zijn gezin terug wilde naar Italië. Maar in juni 2005 tekende hij een nieuw contract bij een teamNa een middelmatig kampioenschap werd hij begin 2006 vrijgesproken.

In mei 2006 werd hij coach en technisch directeur van het Oostenrijkse team Red Bull Salzburg, waar hij in zijn eerste seizoen werd bijgestaan door zijn voormalige Inter-speler Lothar Matthäus (later vervangen door Thorsten Fink): op 29 april 2007 won hij vijf dagen te vroeg het kampioenschap. Met dit succes werden de nationale titels die Trap als coach wontien worden, in vier verschillende landen (Italië, Duitsland, Portugal en Oostenrijk). Het record wordt ook gedeeld door een andere coach, de Oostenrijker Ernst Happel.

In 2008 verliet hij Oostenrijk om bondscoach van het Ierse nationale team te worden, een functie die hij bekleedde tot september 2013.