بیوگرافی • زندگی در زمین

متولد کوزانو میلانینو (Mi) در 17 مارس 1939، در دوران حرفه ای خود به عنوان یک فوتبالیست، علاوه بر پیروزی های فوق العاده ای که با پیراهن روسونری به دست آورد، به یاد می آورد. دوئل های سخت اما وفادار با پله افسانه ای.

پس از یک حرفه رضایت بخش به عنوان یک هافبک و مدت کوتاهی روی نیمکت میلان، او در سال 1976 مربیگری یوونتوس را آغاز کرد. این تصمیم شجاعانه توسط رئیس وقت یوونتوس، جیامپیرو بونیپرتی بود که تصمیم گرفت به تراپاتونی جوان اعتماد کند. از معتبرترین نیمکت های دسته برتر. این انتخاب موفقیت آمیز بود زیرا تراپ (همانطور که همه طرفداران فوتبال به او لقب محبت آمیز داده اند) موفق شد در اولین تلاش پرچم ایتالیا را از آن خود کند و در جام یوفا با شکست دادن تیم اسپانیایی اتلتیکو بیلبائو در فینال، قهرمان شود.

پس از اتمام دوران فوتبالی خود در وارسه، او انتخاب می کند که حرفه مربیگری را دنبال کند. او به اندازه کافی خوش شانس بود که بلافاصله اولین بازی خود را با تیم های معتبر انجام داد: پس از یک دوره کوتاه در کالیاری و فیورنتینا، در واقع از میلان، یوونتوس، اینتر و بایرن مونیخ دعوت شد.

مهارت های او فورا آشکار می شود، به طوری که نتایج به مقدار زیادی به دست می آید، به خصوص با تیم Piedmontese. فقط برای اینکه حساب کنم، داریم از هشت قهرمانی (شش با یوونتوس، یک با اینتر و بایرن)، یک جام صحبت می کنیم.قهرمانی با یوونتوس، بین قاره ای، دوباره با باشگاه تورین و سه جام یوفا (دو بار با یووه و یکی با اینتر). پالمارس استثنایی با یک سوپر جام اروپا، یک سوپر جام لیگ ایتالیا، دو جام ایتالیا و یک جام در آلمان تکمیل می شود. سپس، در 6 ژوئیه 2000، یک مأموریت معتبر برای مربی لومبارد، متاهل و پدر دو فرزند: مربی تیم ملی ایتالیا، جایگزین دینو زوف در حال خروج می شود.

در 3 سپتامبر 2000، در بوداپست، او اولین بازی خود را روی نیمکت آبی در مجارستان - ایتالیا انجام داد، مسابقه ای معتبر برای گروه مقدماتی جام جهانی 2002، که 2-2 به پایان رسید. و در 7 اکتبر 2000 اولین پیروزی: 3-0 در Meazza مقابل رومانی. تقریباً یک سال بعد - در 6 اکتبر 2001 - با کسب مقام اول در گروه مقدماتی، ایتالیا وارد مرحله نهایی جام جهانی 2002 ژاپن و کره شد.

به عنوان بازیکن 284 بازی در سری آ انجام داد که تقریباً همه آنها با پیراهن میلان بودند. در تیم ملی 17 بازی انجام داد و یک گل به ثمر رساند. او همیشه از زمین مسابقه 2 قهرمانی، یک جام ایتالیا، دو جام اروپا، یک جام برندگان جام و یک جام بین قاره ای به دست آورد.

روی نیمکت، تیمی که او به آن نزدیکتر بود یوونتوس بود: او 13 فصل تیم تورین را رهبری کرد. تیم های دیگری که او طولانی ترین مدت در آنها ماندگار شد اینتر (پنج سال) استبایرن مونیخ (سه) و البته آخرین تعهد او، فیورنتینا (2 سال). در مجموع، او بیست جام را به دست آورد: هفت قهرمانی، دو جام ایتالیا، یک جام قهرمانان، یک جام برندگان جام، از جمله جام یوفا، یک جام بین قاره ای، یک سوپر جام اروپا، یک سوپر جام لیگ. او در آلمان یک عنوان لیگ، یک جام حذفی و یک سوپرکاپ آلمان را به دست آورد.

با این اعداد، جای تعجب نیست که او مربی ایتالیایی است که بیشترین برد را کسب کرده است. این روزها که دیگر خیلی جوان نیست، کار سخت هدایت تیم ملی به جام جهانی در انتظار اوست.

در سال 1999، از سوی دیگر، او قهرمان یک حمله تماشایی علیه بازیکنان بایرن (به سرعت توسط دوربین های تلویزیونی فیلمبرداری شد) بود که به گفته خودش به دلیل عدم حرفه ای بودن مقصر بود. ویدئوی آن کنفرانس مطبوعاتی تبدیل به یک "فرقه" واقعی شده است و به معنای واقعی کلمه به سراسر جهان سفر کرده است، همچنین نشان دهنده شخصیت استثنایی اصیل و متبلور مربی ایتالیایی است که همه از آن قدردانی می کنند و همچنین صداقت و درستی عالی او و ارزش های هدایت کننده او را تایید می کند. از تمام زندگی اش

تراپ پس از حذف تلخ از مسابقات قهرمانی اروپا در سال 2004 به ماجراجویی خود در راس تیم ملی در پرتغال پایان داد و مارچلو لیپی جانشین او به عنوان مربی معرفی شد.

و پرتغال ملتی است که او را صدا می کند: او روی نیمکت می نشیندبنفیکا برای قهرمانی 2004/2005 و هدایت این باشگاه برای کسب عنوان قهرمانی ملی پس از 11 سال. اگرچه قرارداد دو سال روی نیمکت پرتغال پیش بینی شده بود، اما در پایان فصل تراپ اعلام کرد که می خواهد به همراه خانواده به ایتالیا بازگردد. اما در ژوئن 2005 قرارداد جدیدی با تیم آلمانی اشتوتگارت امضا کرد. پس از یک قهرمانی متوسط، او در ابتدای سال 2006 برکنار شد.

از می 2006 او مربی و مدیر فنی تیم اتریشی رد بول سالزبورگ شد، جایی که در اولین فصل خود توسط بازیکن سابق اینترش لوتار ماتئوس (بعدها تورستن فینک جایگزین شد) به او کمک کرد: در 29 آوریل، او در سال 2007 با پنج بازی باقی مانده به مقام قهرمانی دست یافت. با این موفقیت، عناوین ملی توسط تراپ به عنوان مربی به ده عنوان در چهار کشور مختلف (ایتالیا، آلمان، پرتغال و اتریش) تبدیل شد. ارنست هاپل اتریشی نیز در این اولویت قرار دارد.

در سال 2008 او اتریش را ترک کرد و سمت مربیگری تیم ملی ایرلند را به عهده گرفت و تا سپتامبر 2013 این سمت را برعهده داشت.