Biografie

• Gianni Boncompagni en Non è la Rai
• De tweede helft van de jaren 1990
• De jaren 2000

Gianni Boncompagni (zijn echte naam is Giandomenico) werd op 13 mei 1932 geboren in Arezzo, Italië, als dochter van een huisvrouw en een militaire vader. Hij verhuisde op achttienjarige leeftijd naar Zweden en werkte tien jaar in Scandinavië, voordat hij afstudeerde aan de Academie voor Fotografie en Grafiek en een carrière als radiopresentator begon (waarin hij onder andere deGetrouwd met een aristocratische vrouw, met wie hij drie dochters kreeg (waaronder Barbara, een toekomstige televisieschrijfster), scheidde hij kort daarna, maar verkreeg toch de ouderlijke rechten van de kinderen. En dus keerde Gianni terug naar Italië, waar hij als jonge vader de meisjes opvoedde en waar hij in 1964 de RAI-wedstrijd voor muziekprogrammeur won.licht.

Toen hij de rangen van de publieke radio betrad, wist hij Renzo Arbore met wie hij tussen de jaren 1960 en 1970 cultprogramma's als 'Bandiera gialla' en 'Alto gradimento' creëerde: programma's die niet alleen een nieuwe manier van entertainen creëerden, gebaseerd op improvisatie, het bedenken van onzin en catchphrases, en onvoorspelbaarheid, maar ook bijdroegen aan de verspreiding van beatmuziek in ons land.

Ondertussen Gianni Boncompagni Hij maakte ook zijn debuut als zanger, zong voor RCA Italiana onder de artiestennaam Paolo Paolo (leende zijn stem bijvoorbeeld aan het themanummer van 'Guapa'), en als auteur: in 1965 schreef hij de tekst van 'Il mondo', een internationale hit van Jimmy Fontana die hem aanzienlijke financiële winst opleverde. Hij tekende onder andere de soundtracks voor de films 'L'estate' en 'I ragazzi di Bandiera Gialla' (inDeze laatste verschijnt ook als acteur), evenals 'Will Our Hero Find the World's Biggest Diamond?' en 'Colonel Buttiglione Becomes a General'. Later was hij ook de auteur van de tekst van het lied 'Ragazzo triste' van Patty Pravo.

In 1977 belandde hij op televisie met 'Discoring', een muziekprogramma gericht op een jong publiek: vanaf dat moment werkte hij steeds vaker op het kleine scherm, met 'Superstar' en 'Drim', en werd hij samen met Giancarlo Magalli de auteur van programma's als 'Che patatrac' en 'Sotto le stelle' (in 1981), 'Illusione, musica, balletto e altro' (het jaar daarop) en 'Galassia 2' (in 1981).1983). Opvallend succes kwam halverwege de jaren 80 met 'Pronto Raffaella?', een programma dat Raffaella Carrà (wiens partner hij ook was, en voor wie hij de teksten van verschillende liedjes schreef) wijdde, en met de spin-off 'Pronto, chi gioca?', gepresenteerd door Enrica Bonaccorti.

In 1987 belandde hij op 'Domenica in': hij zou daar blijven tot 1990 en Edwige Fenech als schoonheidsicoon (en niet alleen als voormalige b-filmster) en Marisa Laurito inwijden. Het was trouwens precies op 'Domenica In' dat de ideeën van het publiek van schattige kleine meisjes en de kruiswoordpuzzel geboren werden: zij zouden de kenmerken worden van 'Non è la Rai'.

Gianni Boncompagni en Non è la Rai

Non è la Rai' is het programma waarmee Gianni Boncompagni Het programma werd gelanceerd in 1991, met Enrica Bonaccorti aan het roer, en werd uitgezonden tot 1995, en werd na verloop van tijd een cultprogramma. Het programma lanceerde talrijke meisjes die voorbestemd waren om succes te hebben in de showbusiness (Antonella Elia, Lucia Ocone, Miriana Trevisan, Claudia Gerini, Nicole Grimaudo, Laura Freddi, Sabrina Impacciatore, AntonellaMosetti), maar vooral Ambra Angiolini, wiens personage in die tijd een echt lifestyle-fenomeen vertegenwoordigde, niet altijd (en niet alleen) in positieve zin.

"Inderdaad, 'Non è la Rai' laat zich niet onbetuigd: zij het voor het gebruik van minderjarige meisjes, voor de kruiswoordzwendel die live in de uitzending werd ontdekt door Enrica Bonaccorti, of voor de steun van een zeer jonge Ambra ten gunste van Silvio Berlusconi tijdens de politieke verkiezingen van 1994 (terwijl Achille Occhetto, de rivaal van de Cavaliere, als duivels werd beschreven). Ondertussen,Boncompagni, gekoppeld aan Irene Ghergo, wijdde zich echter ook aan andere programma's, zoals 'Primadonna', met Eva Robin's, en, in de zomer van 1992, 'Bulli & pupe', dat met 'Rock'n'roll' een spin-off was van 'Non è la Rai'.

De tweede helft van de jaren 1990

Nadat hij in het seizoen 1995/96 had meegewerkt aan "Casa Castagna", een middagprogramma gepresenteerd door Alberto Castagna, keerde de auteur uit Arezzo terug naar de RAI, waar hij in 1996 en 1997 op Raidue de leiding had over "Macao": eerst gepresenteerd door Alba Parietti en daarna door Pi (een grafisch personage gecreëerd ter vervanging van de Piemontese showgirl), vertegenwoordigde het programma een evolutie van "Non è la Rai", metnieuwe personages (onder andere Enrico Brignano en Paola Cortellesi worden gelanceerd), een publiek van performers (dit keer ook bestaande uit mannen), koren en liedjes.

Nadat hij in 1998 lid was geweest van de artistieke commissie van het 'Festival di Sanremo', maakte hij 'Crociera' voor Raidue, een prime-time programma gepresenteerd door Nancy Brilli, dat echter al na één aflevering werd stopgezet vanwege de zeer lage kijkcijfers. 'Crociera' was een bron van schandaal bij de RAI, zowel vanwege de hoge kosten van het programma (inclusief het decorontwerp) als voor decontroverse tussen Boncompagni en Carlo Freccero, directeur van het netwerk, die zich teleurgesteld verklaart over de auteur en regisseur en hem venijnig beschuldigt. Codacons vraagt zelfs om een onderzoek door de Rekenkamer, om na te gaan of het geld dat is gebruikt voor het maken van het programma (een soort musical met komische interventies, die in december '98 niet meer dan 9 % van de aandelen had) welcorrect gebruikt.

De kans voor Gianni Boncompagni om het goed te maken kwam echter een paar jaar later, toen hij met Piero Chiambretti en Alfonso Signorini 'Chiambretti c'è' tekende, ook uitgezonden op Raidue.

De jaren 2000

Na regisseur te zijn geweest van 'Hommage aan Gianni Versace', het concert van Elton John in Reggio Calabria in juni 2004 en uitgezonden op Rai International en Raidue, was Boncompagni een van de auteurs van 'Domenica In' in het seizoen 2005/06, voordat hij naar La7 verhuisde.

Op 23 oktober 2007 opende hij 'Bombay', een programma met een minimalistisch decor en met - voorspelbaar - zingende en dansende meisjes. Het programma, dat gebaseerd was op onzin, had maffe gasten en prestigieuze presentatoren (waaronder Renzo Arbore), maar werd slechts twaalf afleveringen uitgezonden. Terug bij RAI was Boncompagni in 2008 een van de auteurs van 'Carramba che fortuna', naast zijnfavoriet Raffaella Carrà, terwijl hij in 2011 in de jury zat van 'Lasciami cantare!', een talentenjacht uitgezonden door Raiuno.

Gianni Boncompagni overleed in Rome op 16 april 2017, een paar weken voor zijn 85e verjaardag.